Φώτης Ζησιμόπουλος: «Αφιερωμένο στον πατέρα μου και στη μάνα μου»
Ο θριαμβευτής του 39ου «Σπάρταθλον», Φώτης Ζησιμόπουλος μιλά αποκλειστικά στο iRun για την πρωτόγνωρη εμπειρία του!
Ο Φώτης Ζησιμόπουλος έγραψε σήμερα τη δική του ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία του «Σπάρταθλον». Ο 39χρονος δρομέας από το Αγρίνιο συνδύασε την παρθενική του παρουσία με τη νίκη στον ιστορικό αγώνα, καλύπτοντας τα 246χλμ. της διαδρομής από την Αθήνα μέχρι τη Σπάρτη σε 21ώρ.57:37. Μια προσπάθεια που άρχισε στις επτά το πρωί της Παρασκευής, κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και ολοκληρώθηκε λίγα λεπτά πριν από τις πέντε το πρωί στο άγαλμα του Λεωνίδα, στην πόλη της Λακωνίας.
«Αφιερώνω τη νίκη στον πατέρα μου και στη μάνα μου. Έπρεπε να τους είχα αφιερώσει έναν μεγάλο αγώνα, το κάνω τώρα» απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη ο Φώτης Ζησιμόπουλος στη σχετική ερώτηση του iRun.
«Αν έμενα στο κρεβάτι, τα πόδια μου θα κοκάλωναν τελείως»
Τον βρήκαμε ελάχιστες ώρες να απολαμβάνει το πρώτο νέκταρ της επιτυχίας του, μαζί με την οικογένειά του και την ομάδα υποστήριξης στη Σπάρτη. Η αλήθεια είναι πως όταν τον καλέσαμε, φοβηθήκαμε μήπως τον ξυπνήσουμε.
«Όχι, κοιμήθηκα δύο τρεις ώρες, αλλά αν έμενα συνέχεια στο κρεβάτι, τα πόδια μου θα κοκάλωναν τελείως» μας απάντησε γελώντας κι εμείς ηρεμήσαμε.
«Πίεσα για να κατέβω τις 22 ώρες, μετά το σώμα κατέρρευσε»
Δρομέας βουνού, με ελάχιστους αγώνες σε δημόσια οδό, «έχω τρέξει την κλασική διαδρομή, σε 2ώρ.36», πρώτη φορά δοκίμασε συνδυασμό βουνού και ασφάλτου και σε τόσο μεγάλη απόσταση, όπως τα 246χλμ. του «Σπάρταθλον»;
Πώς τελικά το έζησε, έχοντας φθάσει και στην πρωτιά; «Πάνω κάτω ήταν όπως το φανταζόμουν. Η αλήθεια είναι πως στα τελευταία 30, 40 χιλιόμετρα πίεσα πάρα πολύ το σώμα για να κατέβω τις 22 ώρες. Στον τερματισμό φαινόμουν ακμαίος, όμως μετά τις φωτογραφήσεις και το μικρό τελετουργικό, το σώμα δεν άντεξε, το σώμα κατέρρευσε» μας εξηγεί.
«Έτρεχα σαν να ήταν μια καθημερινή ημέρα»
Ο Έλληνας δρομέας είχε να αντιμετωπίσει έμπειρους δρομείς του «Σπάρταθλου» από το εξωτερικό, πώς είχε σχεδιάσει την κούρσα μαζί με τον τεχνικό του Δημήτρη Κασίμη; Μας εξηγεί: «Ποτέ δεν μπαίνω στη διαδικασία από πριν πώς πρέπει να τρέξω, πόσο να φάω στους σταθμούς. Ιδιαίτερα σε έναν τέτοιον αγώνα, με πολλά χιλιόμετρα. Γενικά δεν το πολυσκέφτομαι πριν, γιατί η πολλή σκέψη στο τέλος φέρνει πίεση και άγχος. Εγώ θέλω να βγω και απλά να τρέχω και να έχω τη σωστή τροφοδοσία, μόνο αυτό χρειάζομαι από τον Δημήτρη Κασίμη. Έτσι λειτούργησα και τώρα, σαν να έτρεχα σε μια καθημερνή ημέρα και όχι στο “Σπάρταθλον”. Σε τόσο πολλά χιλιόμετρα δεν μπορείς να κάνεις πολλά σχέδια, τη νίκη, για παράδειγμα. Εκεί κάπου μετά την Τρίπολη, όταν βλέπαμε πως είχα δημιουργήσει διαφορά, άρχισα να το συνειδητοποιώ και μετά πίεσα να ανεβάσω το ρυθμό μου, για τις 22 ώρες. Αυτό τίποτα παραπάνω».
Το «Σπάρταθλον» πέρασε στην ιστορία, ο Αγρινιώτης δρομέας, μετά τους Γιάννη Κούρο και Κώστα Ρέππο είναι πλέον ο 3ος Έλληνας που φέρνει την 1η θέση στον αγώνα. Όσον αφορά τα μελλοντικά του σχέδια, μας είπε: «Τίποτα, ξεκούραση, αυτή τη στιγμή χρειάζομαι αποκατάσταση, να ξεκουράσω τα πόδια μου, το σώμα μου».
