Παραμονή του “Ευχίδα” σήμερα, και αν όλα ήταν όπως πριν… οι κούτες τροφοδοσίας θα είχαν μοιραστεί, οι συνεννοήσεις με εθελοντές, συνεργάτες κ.λπ. θα είχαν γίνει, τα πανό, οι ταμπέλες, οι τέντες, οι ομπρέλες, η γραμματεία, όλα θα ήταν στην θέση τους!
- της Ρίτσας Αντωνοπούλου, “Ο Ευχίδας” (www.euchidiosathlos.gr)
Οι Πλαταιές θα είχαν στολιστεί το ίδιο και οι Δελφοί. Κι εμείς, έτοιμοι να σας υποδεχτούμε γεμάτοι αγωνία, χαρά, προσμονή…
Όμως φέτος, τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Μια παράξενη χρονιά, μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας.
Όλοι οι αγώνες έχουν ματαιωθεί ο ένας μετά τον άλλον.
Οι προβληματισμοί και τα ερωτηματικά για το τι θα γίνει, γενικά με τους αγώνες, είναι εύλογα, δεδομένου ότι η όλη κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή, για να ξέρουμε αν θα μπορέσει να γίνει κάποιος αγώνας τους προσεχείς μήνες, αλλά και πως θα γίνει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό μοιάζει δύσκολο για τους επόμενους μήνες τουλάχιστον. Θέλω πολύ να ελπίζω ότι θα είναι μόνο για τους λίγους επόμενους μήνες.
Θα ευχόμουν τώρα να είμασταν όλοι εκεί στις Πλαταιές, στον Ελικώνα, στα χωριά, στους Δελφούς. Να συναντούσαμε τους φίλους μας σε κάθε χωριό, να συζητούσαμε, να ετοιμάζαμε…
Να βλέπαμε την φύση ολάνθηστη στο απόγειό της, στολισμένη, έτοιμη κι αυτή να σας υποδεχτεί!
Οι κάτοικοι των χωριών περιμένουν κάθε χρόνο με λαχτάρα τον αγώνα που περνάει από το χωριό τους και αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλους τους αγώνες, σε όλη την Ελληνική περιφέρεια. Περιμένουν τους αθλητές, να τους χειροκροτήσουν να τους θαυμάσουν… Γιατί όλοι το ξέρουμε ότι οι αγώνες δίνουν ανάσα, δίνουν πνοή και χαρά. Δίνουν παράδειγμα στα παιδιά.
Εξάλλου οι υπεραποστάσεις έχουν ξεχωριστή γοητεία… Έχουν κούραση, αγωνία, πόνο, ιδρώτα, χαρά, ικανοποίηση, απόλαυση όλα όμως στον υπερθετικό.
Οι αγώνες υπεραπόστασης είναι ταξίδι, σωματικό, ψυχικό, πνευματικό!
Δεν απομένει τίποτα από το να περιμένουμε να περάσει όλο αυτό με κάποιο τρόπο, το συντομότερο δυνατόν. Ήδη τα μηνύματα είναι αισιόδοξα.
Για να βρεθούμε πάλι στους αγώνες μας, όπως τους ξέρουμε όμως, και όχι με μέτρα, με αγκαλιές, με φιλιά, με πειράγματα, με συγκίνηση, με χαμόγελα, με την λάμψη της χαράς στα μάτια όπως φαίνεται στα μάτια όλων όσων απεικονίζονται στην αγαπημένη μου φωτογραφία που βλέπετε τώρα!
Αδιάψευστος μάρτυρας της ευτυχίας της στιγμής εκείνης! Γιατί η ευτυχία είναι στιγμές. Και τέτοιες στιγμές μας δίνουν γενναιόδωρα οι αγώνες μας. Ραντεβού του χρόνου τον Μάιο με μεγαλύτερες και καλύτερες προκλήσεις και προσδοκίες να χαρούμε έναν ξεχωριστό Ευχίδα που τόσο θα μας έχει λείψει.
Καλή αντάμωση αδέλφια!
