Η στήλη “Οpinion Pacer” του Άρη Γαβριελάτου επανέρχεται! Σύντομα και στο περιοδικό, όπως προ-κορονοϊού…
Βγαίνω από την καραντίνα πολύ μπερδεμένος. Σε γενικές γραμμές κράτησα χαρακτήρα. Σταμάτησα να τρέχω και πήρα στατικό ποδήλατο, φτάνοντας Αλεξανδρούπολη σε χλμ. Βγήκα δειλά-δειλά να τρέξω και ομολογώ ότι το απόλαυσα. Οι δρόμοι άδειοι, χωρίς να κινδυνεύεις από αυτοκίνητα, οι εικόνες εντυπωσιακές, όπως η άδεια Συγγρού. Ανέβηκα και στο βουνό “σκαστός” από μυστικά τούνελ του Υμηττού, αλλά 1-2 φορές.
Το μπέρδεμά μου ξεκινάει από τον οχετό των μηνυμάτων που διάβαζα στο καταραμένο το facebook. Σκέφτομαι ότι είναι τόσο άδικο να ειρωνευόμαστε όσους βγήκαν επιτέλους από το σπίτι τους για να περπατήσουν. Ίσως κάποιοι πήγαιναν γυμναστήριο, ποιος ξέρει; Γιατί, όμως, όλη αυτή η ειρωνεία; Το ίδιο και για τα ποδήλατα. Είναι σαν να παίζει η Φιλιώ Πυργάκη σε πανηγύρι, να πηγαίνεις και να λες “Κοίτα ρε, όλοι στο πανηγύρι ήρθαν”.
What the fuck! Μας ανήκε η πόλη και δεν το ήξερα; Μπούχτισα από ανθρώπους που βρίζουν και χλευάζουν ο ένας τον άλλο. Γι΄ αυτό θα ξαναπάρω τα βουνά, επιλεκτικά με 2-3 άτομα ή μονος μέχρι να ξαναρχίσουν οι αγώνες.
Χα! Οι αγώνες! Ακόμα και εκεί με ενημέρωσαν ότι η πιθανή διεξαγωγή του Mythical πυροδότησε τα πάθη. Δεν πάμε καλά… Οι αγώνες καλά έκαναν και αναβλήθηκαν ή ακυρώθηκαν. Από εκεί και πέρα, το πώς αντιμετωπίζει ο κάθε διοργανωτής το κοινό του, τους πελάτες αν θέλετε, είναι άλλο θέμα. Ελπίζω και εύχομαι να ανοίξουν οι αγώνες από Σεπτέμβριο. Σίγουρα, η επιστολή του Λεωνίδα Αθανασόπουλου προς τον υπουργό είναι σε σωστή κατεύθυνση, αλλά ποιός γνωρίζει τι θα συμβεί το επόμενο δίμηνο;
