Μέχρι το 1973 αποικία των Πορτογάλων, ονομαζόταν Πορτογαλική Γουινέα, όταν έγινε «ανεξάρτητη» κόλλησε δίπλα στο όνομά της το Μπισάου (το όνομα της πρωτεύουσας) για να ξεχωρίζει από την γειτόνισσα «σκέτη» Γουινέα, την πρώην γαλλική, που είχε κατοχυρώσει το όνομα από τη δική της ανεξαρτησία το 1958.

Σ’ αυτά τα 46 χρόνια της «ελευθερίας» της, η Γουινέα Μπισάου πρόλαβε να τα ζήσει όλα: Αποτυχημένη προσπάθεια ένωσης με άλλο κράτος (το Πράσινο Ακρωτήριο), στρατιωτικά πραξικοπήματα (1984, 1999, 2003, 2012), έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο (1999), δολοφονία του προέδρου (2009) και μυστηριώδη θάνατο προέδρου (2012) υποτίθεται από ζάχαρο. Τον περασμένο Ιούνιο ο πρόεδρος Βαζ, ο μοναδικός στην ιστορία της χώρας που πήγαινε να ολοκληρώσει μια πενταετή ειρηνική θητεία, απομακρύνθηκε από τη θέση του κι ανέλαβε ο πρόεδρος της βουλής, μέχρι τις εκλογές που θα γίνουν το Νοέμβριο.

Η χώρα έχει 86% αναλφαβητισμό, το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι το 1/15 αυτού της (προερχόμενης από 10ετή κρίση) Ελλάδας και στο έδαφός της βρίσκονται οι περισσότεροι ομαδικοί τάφοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο σε όλη την υφήλιο.

Ο Μπραϊμα Νταμπό, ο αθλητής των 5.000 μ. που εγκατέλειψε τη δική του προσπάθεια για να βοηθήσει έναν συναθλητή του από την Αρούμπα να τερματίσει, απέδειξε ότι οι έννοιες που καλλιεργεί ο αθλητισμός μπορούν να ανθίσουν ακόμα και ανάμεσα στα αγκάθια…

• του Αργύρη Παγαρτάνη