Κλασική, αγαπημένη Ελληνική σύγχυση αναφορικά με το που και πόσο μπορούμε να τρέξουμε, να ποδηλατήσουμε ή να κολυμπήσουμε. Να βάλω “6”; Να πάω βουνό ή πόλη και πόσο μακριά;
God damn it με τον κορωνοϊό! Προσωπικά, ξανάρχισα το στατικό ποδήλατο και θα τρέξω και πάλι στην άδεια Αθήνα. Δεν θέλω τα Χριστούγεννα να είμαι εγώ το μελομακάρονο.
Στο «Lockdown S01» διάβασα αρκετά, είχα πολλή δουλειά από το σπίτι, ενώ έκανα φουλ γυμναστική. Αν και είμαι απαισιόδοξος με όλα, αρνούμαι να αφήσω αυτό το πράγμα να με πάρει από κάτω. Είναι στενάχωρο, είναι δύσκολο και ήδη πάμε για ένα χρόνο από τις ζωές μας που βιώνουμε μια παράδοξη αγωνία. (Ήθελα τόσο να βάλω το ρήμα “βιώνω” σε ένα άρθρο μου). Επίσης, αν είσαι αρνητής του ιού και βλέπεις παντού τσιπάκια σταμάτα να διαβάζεις το άρθρο.
Καθώς ο χειμώνας μπαίνει σιγά σιγά, η μέρα μικραίνει και όλα θα πάνε στραβά, είναι η ώρα για τους δρομείς και γενικά για τους αθλητές να διαβάσουν, να δουν κάποιο ντοκιμαντέρ, να φρικάρουν ή να μάθουν πλέξιμο. Ο καθένας και η καθεμία ό,τι θέλει. Αν επιμένετε να αθληθείτε, εγώ κάνω τα παρακάτω:
Για τρέξιμο, λοιπόν, συνεχίζω να πηγαίνω στο Ζάππειο, στο Άλσος Νέας Σμύρνης, περιμετρικά του Νιάρχου (αλήθεια τα σεκιούριτι εκεί μισούν τους πάντες ή μόνο εμένα;) και ιδανικά στο χωμάτινο δίπλα στο Νιάρχο. Ακόμα, Αρδηττό, Λυκαβηττό, Φιλοπάππου, Φιλοθέη. Φυσικά, εμένα με βολεύουν γιατί ζω κοντά σε αυτά τα σημεία. Όλοι έχουμε σημεία κοντά στο σπίτι που δεν θα μας ενοχλήσει κανείς.
Επίσης, άλλη μια πατέντα, τώρα που δεν θα έχει αυτοκίνητα είναι το “τρέξιμο/ποδήλατο-συνδυασμός”. Δηλαδή, θέλετε να δείτε ένα φίλο, ένα συγγενή; Μπαίνετε google maps και βλέπετε αποστάσεις, τρέχετε, χαιρετάτε και γυρνάτε. Εγώ που δεν έχω φίλους πάω μέχρι το Ρουφ, βγάζω φωτογραφίες 1-2 τρένα, καθώς μ’ αρέσει το trainspotting και επιστρέφω. Όσοι κολυμπάτε, δείτε το “Απέραντο Γαλάζιο”, αλλιώς τι φίλο ή συγγενή να βρείτε μέσα στη θάλασσα;
A! Επίσης, δουλεύω κορμό. Όπως μπορώ, σανίδα, push ups, κοιλιακούς και αν έχετε μωρό 1 χρόνου, λειτουργεί και σαν βαράκι δεκάκιλο που γελάει!
Για διάβασμα τώρα. σχετικά με το τρέξιμο… Χθες έψαχνα τη βιβλιοθήκη μου. Μοιάζει με την Εθνική Βιβλιοθήκη, χωρίς το κτίριο όμως. Τα παραθέτω όπως τα βρήκα.
-
- Dean Karnazes, Υπερμαραθωνοδρόμος, Εκδόσεις Keybooks.
Δικός μας, λαλημένος με το τρέξιμο, με ωραία διήγηση, ευχάριστο και χιουμοριστικό. Επική η σκηνή με την παραγγελία πίτσας στη μέση του πουθενά!
- Matthew Inman, Τρέξιμο, το μαρτύριο και η ηδονή, Εκδόσεις Οξύ.
Σε στυλ κόμικ, πανέξυπνο! Εντοπίζει τα συνήθη προβλήματα των δρομέων, το πολύ φαγητό, τη μοναξιά, τους λόγους που αρχίσαμε να τρέχουμε.
- Haruki Murakami, Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο, Εκδόσεις Ωκεανίδα.
Ναι, ναι έχω ακούσει από κάποιους ότι το βαρέθηκαν. Απλά το διαβάζεις! Μια άλλη φιλοσοφία, μια πιο ψαγμένη, προσωπική προσέγγιση ενός ερασιτέχνη πάνω στο τρέξιμο. Μικροί θρίαμβοι, αλλά και απογοητεύσεις, όπως τυχαίνει σε όλους.
- Μark Rowlands, Τρέχοντας με την αγέλη, Εκδόσεις του 21ου.
Δεν είναι απλά ένα βιβλίο για το τρέξιμο. Ίσως, εδώ το τρέξιμο να είναι η αφορμή. Πιο βαθύ από του Μουρακάμι, πιο φιλοσοφικό, εμπλέκει τα βαθύτερα ζητήματα και νοήματα της ζωής με την “αγαθή” δραστηριότητα του τρεξίματος. Οι λύκοι παίζουν το ρόλο τους στο βιβλίο.
- Scott Jurek, Eat and Run, Εκδόσεις, Keybooks. Καταπληκτικό!
Τι να λέμε τώρα; Νικητής σε ένα σωρό εμβληματικούς αγώνες και στο δικό μας Σπάρταθλο. Ο Jurek με ένα ταραγμένο οικογενειακό background κατάφερε να πρωταγωνιστήσει στο ορεινό τρέξιμο και στα ultra για χρόνια. Το φαγητό ως καύσιμο για τον αθλητή έχει το ρόλο του στο βιβλίο.
- Δημήτρης Τζεφαλής, Που τρέχει ο λογισμός σου;, Εκδόσεις Sportbook.
Με αφορμή 22 δρομείς, ο ένας είναι ο Δημήτρης, το βιβλίο μας μεταφέρει στις ιστορίες δρομέων, στη διαφορετικότητα τους, στον τρόπο προσέγγισης του αθλήματος. Πραγματικά εμψυχωτικό, πραγματικά θετικό σαν τον Δημήτρη. Ακόμα το διαβάζω και το ευχαριστιέμαι!
- Dean Karnazes, Υπερμαραθωνοδρόμος, Εκδόσεις Keybooks.
Οποιοδήποτε άθλημα και αν κάνετε, μην αφήσετε δευτερόλεπτο χαμένο. Η πρώτη καραντίνα έβγαλε έξω στους δρόμους, ανθρώπους που δεν είχαν γυμναστεί ποτέ, που είδαν ότι αξίζει να σπαταλάς μια ώρα (ή δύο) για σένα, είτε τρέχοντας, είτε ποδηλατώντας, είτε κάνοντας ασκήσεις ιδίας έμπνευσης τύπου Κωνσταντάρα σε ελληνική ταινία.
Επίσης, αν ο σύντροφος ή η σύντροφός σας ή, ξέρω γω, η μάνα σας φρικάρει με τη δραστηριότητά σας, πάρτε τους μαζί ή πιέστε τους να κινηθούν. Κάποιες φορές, απλά ζηλεύουν ή “κλειδώνουν” και δεν αντιλαμβάνονται το καλό που κάνετε στον εαυτό σας, άρα και στους άλλους.
Μπορείτε πάντα να τους εκδικηθείτε μένοντας μέσα, όπως σας ζητάνε, και να τους λέτε περάσματα και χρόνους από αγώνες. Σε 1-2 ημέρες θα σας στέλνουν μόνοι τους. “Δεν πας να τρέξεις λίγο;”
– Tέλος, αφιερωμένο από τον εκδότη μου, αν ήδη τα έχετε δοκιμάσει όλα -που το αποκλείω- βάλτε τον ήχο δυνατά στα ηχεία σας και… χορέψτε! «She’s crazy like a fool… Wild about Daddy Cool…»