Η έμπνευση για αυτό το αρθράκι ήρθε στον τελευταίο μου μεγάλο αγώνα, που πατώντας ένα καπάκι από νερό κόντευα να πάρω 10άρι καλύτερο της Κομανέτσι στο σπαγγάτο… Ποια πραγματικά πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας ως δρομείς; Ποιο είναι το Savoir Vivre του δρομέα; Κάποια από τα παρακάτω τα έχουμε δει, κάποια τα έχουμε κάνει κιόλας…
- Της Χαράς Λειβαδίτη
Η συμμετοχή σε έναν αγώνα
Μόλις δούμε λοιπόν δωρεάν αγώνα τρέχουμε να δηλώσουμε! Αν έχει και μπλουζάκι, ε τότε θα δηλώσουμε και τη φίλη μας, τον μπατζανάκη μας και 2-3 συναδέλφους. Τι; Τζάμπα μπλουζάκι θα χάσουμε; Το θέμα είναι ότι δεν πατάμε και στον αγώνα…
Γιατί φίλε δρομέα δεν σέβεσαι τη δωρεάν συμμέτοχη; Μόνο όταν τα σκας δηλώνεις παρουσία; Η διοργάνωση σε έχει υπολογίσει, και αν μη τι άλλο έχεις πάρει τη θέση κάποιου άλλου που όντως θα ήθελε να συμμετάσχει!
Οι «τζαμπατζήδες»
Δεν είναι κακό να πας να τρέξεις σε έναν αγώνα χωρίς να έχεις δηλώσει συμμετοχή. Σέβομαι ότι τη συγκεκριμένη στιγμή δεν είχες να διαθέσεις το απαιτούμενο αντίτιμο. Αλλά φίλε μου, μην έχεις την απαίτηση να έχεις τις ίδιες παροχές και να απαιτείς και στο τέλος και μετάλλιο.
Εχω δει μέχρι και φωτοτυπία νούμερου σε Μαραθώνιο! Να κάνεις τόσο κόπο και να μην φαίνεται και πουθενά. Κρίμα δεν είναι;
Την ώρα του αγώνα
Ηρθε η πολυπόθητη ώρα του αγώνα. Αν είσαι, όπως εγώ, αργός δρομέας, θα σε παρακαλούσα να μην πας να μου στηθείς πρώτη μούρη στην εκκίνηση. Κινδυνεύεις να ποδοπατηθείς και να εμποδίσεις ένα «τσαμπιονι» να χάσει χρόνο ή ακόμα και να τραυματιστεί και αυτός αλλά και εσύ. Επίσης, σε αγώνες κυρίως βουνού, είναι στενό μονοπάτι και έχεις σχηματίσει πίσω σου ουρά σαν νταλίκα στην εθνική οδό.
Κάνε λίγο άκρη να περάσουν και συνεχίζεις. Ούτε ένα λεπτό δεν θα σου κοστίσει. Αλλά και εσύ φίλε που τρέχεις σαν το τραγί. Ακούς από μακριά «Ακρηηη Ακρηηηη» και πρέπει σε κλάσματα δευτερόλεπτου να έχεις κρεμαστεί από το πρώτο κλαρί που θα βρεθεί μπροστά σου για να περάσει ο σίφουνας, ο οποίος δυσανασχετεί κιόλας. Δείξτε λίγο επιείκεια παιδιά!
Ο Κλέψας του Κλέψαντος
Στο δρόμο η αλήθεια είναι ότι δύσκολο να κλέψεις. Στα βουνά όμως; Χωρίς επιτηρητές χωρίς τίποτα; 5 χιλιόμετρα το μονοπάτι και εσύ το κάνεις 3. Μπράβο σου! Πήρες καλύτερο χρόνο-θέση σε λιγότερα χιλιόμετρα αν δεν το έχεις καταλάβει!
Οχι σκουπίδια όχι πλαστικά
Μα πόσο νευριάζω κάθε φορά! Ειδικά στα βουνά τρελαίνομαι! Περνάς από σταθμό, παίρνεις το μπουκαλάκι σου, πετάς το καπάκι στη μέση του δρόμου, περνάς τον κάδο και πετάς το μπουκάλι στο πρώτο οικόπεδο που βρίσκεις. Πόσο οικεία εικόνα…
Αν δεν έχεις πατήσει καπάκι σε βρεγμένο έδαφος, δεν ξέρεις τι σημαίνει τράβηγμα… Γιατί βρε πουλάκι μου; Πάντα θα βρεις κάποιον κάδο να το πετάξεις και αν δεν υπάρχει, γιατί μπορεί να τρέχεις κάπου απόκοσμα, το αφήνεις διακριτικά στην άκρη του δρόμου, εκεί που συνήθως υπάρχουν και άλλα μπουκάλια.
Εσύ που έχεις δώσει έναν σκασμό λεφτά σε τσαντάκια και γιλέκα, ένα τσεπάκι δεν έχεις να βάλεις τα χρησιμοποιημένα τζελακια και τα μαγνήσιά σου; Ετσι και αλλιώς για πλύσιμο πάνε όλα! Η αλήθεια είναι ότι οι δρομείς του βουνού σέβονται περισσότερο το περιβάλλον (οι περισσότεροι) και ευτυχώς οι διοργανώσεις πλέον δίνουν στους σταθμούς ποτηράκι με νερό και σε υποχρεώνουν να έχεις το δικό σου μπουκάλι! Thank God!
Φτύσιμο – Κατούρημα
Ολα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Απλά θα σε παρακαλούσα, όπως κοιτάς τον καθρέφτη του αυτοκίνητου, κάνε το ίδιο και στο φτύσιμο. Κάνε στην άκρη και φτύσε με βαθιά απόχρεμψη να το ευχαριστηθείς, χωρίς να κινδυνεύει ο πίσω σου να τον πάρουν τα σκάγια ή να γλιστρήσει στη χλεμπόνα.
Αλλες φυσικές ανάγκες. Aν είσαι στο βουνό τα πράγματα είναι εύκολα… Κάθε πουρνάρι και σταθμός. Κάθε σταθμός και δάκρυ. Αν τρέχεις όμως δρόμο, που το πιο ψηλό δέντρο είναι το χαμομήλι, εκεί τυχεροί άντρες έχετε το προνόμια να μας γυρίσετε την πλάτη και να αγναντέψετε. Εμείς θα προσπεράσουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα!
Συμπεριφορά προς τους εθελοντές
Για να τρέξεις εσύ αγαπημένε μου δρομέα, κάποιοι άνθρωποι έχουν σηκωθεί αξημέρωτα και εντελώς ανιδιοτελώς να στήσουν τον αγώνα σου και να φροντίσουν για την ασφάλειά σου. Να κουβαλήσουν τα νερά, να τσακωθούν με τους οδηγούς, να σε ενθαρρύνουν και να μαζέψουν στο τέλος και το τελευταίο μπουκάλι που εσύ πέταξες. Χάρισέ τους λοιπόν και εσύ ένα χειροκρότημα, και πες ένα ευχαριστώ. Χωρίς αυτούς δεν θα είχες απολαύσει τίποτα!
Συμπεριφορά προς άλλους δρομείς
Ειδικά στις εκκινήσεις το τι αγκωνιά και σπρώξιμο πέφτει, δεν λέγεται. Για αυτό σου λέω,πήγαινε λίγο πιο πίσω. Ασε τους άλλους να σκοτώνονται για λίγα δευτερόλεπτα! Επίσης, όταν βλέπεις κάποιον «συνάδελφο» σε άσχημη κατάσταση, σταμάτα να προσφέρεις βοήθεια. Μπορεί να χάσεις κάποια λεπτά από τον χρόνο σου, αλλά μπορεί ο άλλος να το έχει πραγματικά ανάγκη! Ειδικά στα βουνά, που οι σταθμοί είναι απομακρυσμένοι και οι τούμπες πιο συχνές, να είσαι πάντα σε ετοιμότητα να βοηθήσεις ή έστω να ειδοποιήσεις στον επόμενο σταθμό!
Συμπεριφορά προς τρίτους
Σίγουρα όλοι μας έχουμε φάει τα μπινελίκια μας Κυριακή πρωί. Οταν ο άλλος θέλει να πάει στη δουλειά του και έχουν αποκλειστεί όλοι οι δρόμοι γύρω του ή από τη γιαγιά που περιμένει στη στάση να πάει στο νεκροταφείο και δεν θα περάσει ποτέ το λεωφορείο… Εχουν δίκιο και το ξέρεις.
Το δίκιο τους όμως το χάνουν όταν μερικοί τραμπούκοι εισβάλουν με το αμάξι τους και υπάρχει πραγματικά κίνδυνος να τραυματιστούν δρομείς και εθελοντές. Ψυχραιμία! Η ισχύς εν τη ενώσει και με ήρεμο τρόπο (όσο μπορείς) τους αποτρέπεις και φυσικά αν είναι εκεί κοντά Τροχαία ενημερώνεις.
Ευγενής Αμιλλα
Και φυσικά πάντα χαιρόμαστε με τις επιτυχίες των άλλων και τους συγχαίρουμε. Μπορεί να χάσαμε την πολυπόθητη πρώτη θέση αυτήν τη φορά, αλλά έρχονται και άλλοι αγώνες.
Και εσείς οι «καλοί» , να ενθαρρύνετε εμάς τους πιο νέους και να μας συμβουλεύετε. Σας θαυμάζουμε και σας παρακολουθούμε η αλήθεια είναι και προσπαθούμε να σας φτάσουμε!
Διαβάστε ακόμα:
Η Σίντνεϊ ΜακΛάφλιν ήθελε πολλά περισσότερα
