Οκτωβρίου 2022, Βουκουρέστι. 9Με τα 10 χλµ. να ξεκινούν στις 08:00 και τον ηµιµαραθώνιο, τον οποίο θα έτρεχα στις 09:30, είχα τουλάχιστον µία ώρα γεµάτη να ξεµυτίσω τρία µέτρα από το ισόγειο διαµέρισµά µου στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας και να χαζέψω τους δεκάρηδες να περνούν ακριβώς µπροστά από την πόρτα µου, γύρω στο 8ο χλµ.
Το σπιτάκι που έµενα ήταν 500µ. από την αφετηρία -παρέµβαινε ο ειδυλλιακός ποταµός Ντιµπόβιτσα- και έτσι υπήρχε χρονική άνεση. Αφού πέρασαν οι πρώτοι και προσπαθούσα να µαντέψω το pace τους, άρχισα σιγά-σιγά να χειροκροτάω τους επόµενους. Κάτι που οµολογουµένως συνηθίζω, µιας και εκτός από τις ροµαντικές κοµεντί, µε συγκινούν και οι δροµείς. ∆εν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το φετίχ µου, αλλά αν βλέπω ανθρώπους να τρέχουν, ακόµα και να προπονούνται, νιώθω ότι πρέπει να τους χαιρετήσω!
Βουκουρέστι, 2022. Πρώτα τρέχουμε και μετά γράφουμε!
Χειροκρότησα πολύ κόσµο. Τους ενθάρρυνα σχεδόν όλους. Και αν κάποιον άφηνα επειδή κοιτούσα τη µάστιγα του αιώνα, το κινητό µου, τον χειροκροτούσα αφού είχε περάσει. Για στάσου όµως. Τελικά, είναι αυτό που χρειάζονται αυτοί; Ή µήπως είναι αυτό που έχω ανάγκη εγώ;
Το σήκωµα του χεριού από τον ψηλό δροµέα. Το χαµόγελο από το κορίτσι. Τα ρουµανικά, που φυσικά δεν κατάλαβα, από τον επόµενο. Το bravo από τον άλλον. Το «ευχαριστούµε, έλα και εσύ µέσα να τρέξεις» από µία κοπέλα, µάλλον ντόπια, που ήξερε πολύ καλά ελληνικά. Και τα high five. Αυτές οι παλάµες που ενώνονται σαν να είµαστε οι καλύτεροι φίλοι του κόσµου.
Άνθρωποι που κλίνουν λίγο από την πορεία τους για να έρθουν προς το µέρος σου, να αγγίξουν το χέρι σου, το µοναδικό εκείνη την ώρα έµψυχο αντικείµενο που βρίσκεται ανέλπιστα στην κούρσα τους και αναδύει τη δύναµη που έχουν κρατήσει υποσυνείδητα για ώρα ανάγκης. Είναι η υπέρτατη ολοκλήρωση. Είναι η πεµπτουσία της ύπαρξης!
Είσαι εδώ, έξω από την πόρτα σου, για αυτούς µόνο. Για όλους και καθέναν χωριστά. Τους πονάς. Θες να τους στηρίξεις µε µια κουβέντα, ένα νεύµα, ένα παλαµάκι. Τους χαίρεσαι. Τους θαυµάζεις. Και στο ανταποδίδουν!
Είστε ένα. Είστε το ίδιο.
∆εν είναι κάποιος ανώτερος επαγγελµατικά, αν και πιθανόν είναι. ∆εν είναι κάποιος πιο πλούσιος, αν και είναι µαθηµατικά απίθανο να έχετε τις ίδιες καταθέσεις στην τράπεζα (εκτός και αν είναι µηδενικές). ∆εν είναι κάποιος πιο µορφωµένος. Ούτε πιο δειλός. Ούτε πιο έξυπνος. Εκείνη τη στιγµή είστε ίσοι.
Σε 25’ ξεκινάει ο «ηµί» του 15ου Μαραθωνίου Βουκουρεστίου και είσαι ήδη ολοκληρωµένος! Από το τίποτα. Ούτε κάποιον αγώνα τελείωσες, ούτε ρεκόρ έκανες, ούτε στο βάθρο ανέβηκες. Απλώς είπες να βγεις να χειροκροτήσεις έξω από το ενοικιαζόµενο…
∆εν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το φετίχ µου µε τους δροµείς. Αλλά µε κάνει να νιώθω ο πιο ευτυχισµένος άνθρωπος στον κόσµο. Έστω και για λίγο.
