O Κωνσταντίνος Ποτολίδης, ανήκει στη νέα γενιά ανθρώπων που θαυμάζουμε, αυτήν που βλέπουμε να παρατηρεί ερευνητικά, και όχι παθητικά, να προοδεύει και να αποκτά γνώσεις για να καταθέτει συγκροτημένο λόγο, να εναρμονίζεται με το φυσικό της περιβάλλον και να αγαπά τον υγιή αθλητισμό!
Όπως ο ίδιος μας συστήνεται «κατάγομαι από την Ορεστιάδα, είμαι 21 ετών, φοιτητής Φυσικοθεραπείας στο πρώην ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης (πλέον ΔΙΠΑΕ) και από τα πρώτα έτη των σπουδών μου ασχολήθηκα εντατικά με τις ορεινές δραστηριότητες, κάτι το οποίο εξελίχθηκε τα τελευταία 2 χρόνια στο ορεινό τρέξιμο». Ενώ προετοιμάζεται για τα πρώτα του ultra, και συγκεκριμένα στη Ροδόπη, η έξαρση της πανδημίας σε συνδυασμό με την προετοιμασία, δημιούργησε την ανάγκη μέσα του να μοιραστεί με περισσότερο κόσμο τις ανησυχίες του. Ας ακολουθήσουμε λοιπόν τις σκέψεις του…
Βρισκόμαστε στα πρώτα βήματα μετά την έξαρση του COVID-19. Είναι αδιαφιλονίκητο, τουλάχιστον από την πλειοψηφία των ανθρώπων, πως επρόκειτο για μια παγκόσμια κρίση, πιθανόν την μεγαλύτερη της γενιάς μας. Η πανδημία συνοδεύει μια σοβαρότητα και ένα φόβο καθώς είναι απρόσωπη και ωμή, δεν λογαριάζει κοινωνικό υπόβαθρο και σύνορα ενώ επηρεάζει όλες τις ανθρώπινες δομές, από την οικονομία και τον αθλητισμό έως την ανθρώπινη ελευθερία. Είναι σημαντικό να τονιστεί σε αυτό το σημείο πως ο σκοπός του άρθρου δεν είναι η ερωτοτροπία με θεωρίες συνωμοσίας και υποθέσεις, για αυτόν τον λόγο θεωρείται ήδη δεδομένη η ύπαρξη της παγκόσμιας κρίσης, ανεξάρτητα από την πηγή της γέννησής της.
Η κατάσταση στο ορεινό τρέξιμο της παγκόσμιας σκηνής και συγκεκριμένα στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από αλλεπάλληλες αναβολές και ακυρώσεις αγώνων, από διαμαρτυρίες αθλητών με παραγωγικό ή υπονομευτικό τρόπο και κραυγές πολιτών για τις διοργανώσεις οι οποίες αποφάσισαν με υπεύθυνο και ώριμο τρόπο να διεξάγουν αγώνες.
Σε μια πρωτόγνωρη κρίση όπως αυτήν του COVID-19, θεωρώ πως η πιο χρήσιμη και σημαντική ικανότητα του ανθρώπου πρέπει να είναι αυτή της προσαρμογής. Δυστυχώς, δεν υπάρχει επιστροφή στην κανονικότητα και κινήσεις που χαρακτηρίζονται από φόβο και ημιμάθεια, είναι μη-παραγωγικές και δεν προσφέρουν λύσεις. Είναι απόλυτα σημαντικό για το ορεινό τρέξιμο να δημιουργηθούν καινούριοι τρόποι προσαρμογής στα επιστημονικά και κοινωνικά δεδομένα, με αποτέλεσμα την διεξαγωγή των αγώνων με ασφάλεια. Παρακάτω, θα παραθέσω συνοπτικά, ορισμένες ιδέες υπό το πρίσμα της σκέψης ενός αθλητή με την ελπίδα την κινητοποίηση περισσότερων κηδεμόνων, διοργανωτών και αθλητών.
• Photo Credit: Babis Giritziotis / Olympus Mythical Trail
Τα τελευταία χρόνια, το ορεινό τρέξιμο βρίσκεται σε άνθηση στην χώρας μας, φαινόμενο που γίνεται φανερό από τις χιλιάδες συμμετοχές και την συνεχή εμφάνιση καινούριων διοργανώσεων. Είναι βέβαιο πως υπάρχει μια παραγωγική σχέση μεταξύ του ατόμου/αθλητή, της ορεινής κοινότητας και των αγώνων, που οδήγησε σε αυτήν την άνθηση.
Θεωρώ πως αποτελεί πλεονασμό η αναφορά στα οφέλη του ορεινού τρεξίματος στο άτομο και στην αντανάκλαση αυτών στην συλλογική συνείδηση και στην τοπική οικονομία. Κατά την γνώμη μου, αυτό που είναι σημαντικό και συνήθως παραλείπεται είναι η ικανότητα που έχει αυτή η δραστηριότητα να αποτελεί φάρο για την διασφάλιση των φυσικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών της χώρας. Αγώνες οι οποίοι διεξάγονται στην φύση με ασφάλεια και σωστή προσέγγιση, αυξάνουν την επίγνωση του ανθρώπου για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και εγκαθιδρύουν μια νέα σχέση και αντίληψη για την συντήρηση της κληρονομιάς μας. Μεταξύ άλλων, αρκεί κανείς να αφουγκραστεί για μια στιγμή τι έχει αποκομίσει από τον Όλυμπο, τα Ζαγοροχώρια, το Μέτσοβο και την Ροδόπη.
Ωστόσο, θα ήταν παρορμητικό να ληφθούν αποφάσεις με βάση ρομαντικά, οικονομικά ή ψυχοσωματικά κίνητρα χωρίς φίλτρο και γνώση των επιστημονικών δεδομένων. Εφόσον ο COVID-19 έχει αποδείξει πως είναι ένας εξαιρετικά μολυσματικός ιός, αποτελεί αναγκαιότητα πλέον η δημιουργία ενός ψύχραιμου, έγκυρου και έγκαιρου πλάνου.
Αρχικά, προϋπόθεση κάθε οργάνωσης είναι η ενορχήστρωση και η συνεργασία όλων των δομών που είναι σχετικές με τους αγώνες. Το αποτέλεσμα που βιώνουμε ως αθλητές είναι παράγωγο της κυβέρνησης (ή τουλάχιστον θα έπρεπε), της διοργάνωσης, των ιατρικών ομάδων και εθελοντών, της τοπικής κοινωνίας, μιας αλυσίδας επιχειρήσεων καθώς και της ίδιας της φύσης.
Η συνεργασία όλων των παραπάνω σε μια εποχή μετά τον κορωνοϊό απαιτεί γνώση
των σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων, σωστή ενημέρωση και εμπιστοσύνη.
• Photo Credit: Drossos Drossos / ROUT Family
Προχωρώντας στα χαρακτηριστικά των ίδιων των αγώνων, είναι βέβαιο ότι προς το παρόν από την εξίσωση έχουν αποκλειστεί οι μεγάλες και πολυήμερες διοργανώσεις οι οποίες διεγείρουν το ενδιαφέρον χιλιάδων αθλητών. Το πλήγμα είναι μεγάλο όπως και να το προσεγγίσει κανείς, αλλά θεωρώ πως εάν δημιουργηθούν σταθερές δομές σε αγώνες μικρότερης εμβέλειας, τότε και μόνο τότε θα υπάρξει η δυνατότητα εξέλιξης. Διοργανώσεις μικρότερου βεληνεκούς είναι αυτές με μικρότερο αριθμό αθλητών και μεγαλύτερης χιλιομετρικής απόστασης σε μονοπάτια όπου οι αθλητές κρατάνε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Ας μην ξεχάσουμε σε αυτό το σημείο, πως οι αγώνες μεγάλων αποστάσεων απαρτίζονται στην πλειοψηφία τους από έμπειρους αθλητές, οι οποίοι έχουν οικειότητα με συνθήκες αυτονομίας και αυτοσυντήρησης. Για να δώσω παραδείγματα, μεταξύ άλλων, τέτοιοι αγώνες είναι το Olympus Mythical Trail, Rodopi Challenge 50M, ROUT κ.λπ.
Στην συνέχεια, έχει ήδη προταθεί η εγκαθίδρυση διαφορετικών μπλοκ εκκίνησης των αθλητών, η εγγραφή στους αγώνες μόνο ηλεκτρονικά, η διανομή των αριθμών με ταχυδρομικές εταιρίες, η ηλεκτρονική τεχνική ενημέρωση καθώς και η λήψη κατάλληλων μέτρων υγιεινής από τις διοργανώσεις, με σκοπό την ασφάλεια και την αποφυγή συνωστισμού. Ακόμη, ίσως να ήταν χρήσιμη η δημιουργία κατάλληλων ερωτηματολογίων προσωπικής κατάστασης υγείας, τα οποία θα αφορούν τον αθλητή και θα συμπληρώνονται ηλεκτρονικά κατά την εγγραφή στον αγώνα. Τα παραπάνω ερωτηματολόγια θα αποτελούν δυναμικά κριτήρια συμμετοχής ενός αθλητή. Με σκοπό την έγκυρη δημιουργία τους, προτείνεται η συνεργασία με εθνικές ή τοπικές δομές υγείας.
Συμπληρωματικά, εντός του ίδιου πνεύματος εφαρμογής ενός πλάνου για την επαναφορά των διοργανώσεων ορεινού τρεξίματος, οφείλουμε σαν άτομα και μέλη του συνόλου να δράσουμε υπεύθυνα τόσο πριν και κατά την διάρκεια όσο και μετά από την διεξαγωγή των αγώνων, για την διασφάλιση της κοινής υγείας, τηρώντας τα μέτρα και τις οδηγίες που έχουν δοθεί (π.χ χρήση μάσκας πριν από τους αγώνες, προσωπική υγιεινή κλπ). Το αποτέλεσμα θα είναι απόρροια της αρμονικής συνεργασίας κάθε μονάδας.
Τα τωρινά δεδομένα δείχνουν πως η οικονομία έχει ήδη ξεκινήσει να πραγματοποιεί τα πρώτα επίσημα βήματά της. Το γεγονός αυτό εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους επανέξαρσης του ιού, εάν η πολιτεία και ο άνθρωπος σαν μονάδα δεν συμμορφωθούν στις επιστημονικές οδηγίες. Μου φαίνεται τουλάχιστον παράξενο, να μην αντιμετωπίζονται τα αθλητικά δρώμενα ως αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, όπως ακριβώς και οι υπόλοιπες δομές οι οποίες θα ενεργοποιηθούν στις αρχές του καλοκαιριού με τροποποιήσεις.
Συμπερασματικά, είναι βέβαιο πως υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά στην εξίσωση της διεκπεραίωσης ορεινών δραστηριοτήτων τόσο από τους αθλητές όσο και από τους διοργανωτές. Ωστόσο, δεν είναι καιρός για παρορμητισμό και αντιδράσεις χωρίς φίλτρο. Κάθε ένας από εμάς αποτελεί μέλος της κοινότητας, η οποία αλληλεπιδρώντας έχει δημιουργήσει το ορεινό τρέξιμο. Έτσι, ένιωσα την ανάγκη σαν αθλητής και πολίτης, να εκφράσω συνοπτικά κάποιες ιδέες, με σκοπό περισσότερα μέλη αυτής της όμορφης κοινότητας να κάνουν το πρώτο βήμα.
