Αναρωτιόταν στοχαστικά, ακριβώς πριν από ένα χρόνο, ο Άρης Γαβριελάτος με αφορμή την εμπειρία του από τον 9ο αγώνα του Taygetos Challenge by Salomon.
Για να θυμηθούμε, λοιπόν, τις σκέψεις του, λίγες μέρες μόλις πριν την 10η επετειακή έκδοση του αγαπημένου αγώνα ορεινού τρεξίματος στην πανέμορφη Καρδαμύλη της Δυτικής Μάνης υπό το βλέμμα του επιβλητικού Ταΰγετου…
Μια συζήτηση που ανοίγει στις παρέες, αρκετό καιρό πριν τους διάφορους αγώνες είναι αυτός καθ’ αυτός ο αγώνας.
Μιλώντας, φυσικά, για τους αγώνες ορεινού τρεξίματος, οι οργανωτές φροντίζουν να υπάρχουν 2-3 επιλογές. Οι συζητήσεις μεταξύ των δρομέων μπορεί να είναι αιώνιες, να στηρίζονται σε επιχειρήματα ή σε παραλογισμούς που προκύπτουν από τα πολλά χιλιόμετρα και το γαλακτικό οξύ…
Στον συγκεκριμένο αγώνα που αποτελεί και αφορμή για το άρθρο, η παρέα χωρίστηκε στους «πολύ σκληρούς» που θα έτρεχαν το 37άρι και στους «φλώρους» που θα έτρεχαν το 18άρι. Φυσικά και οι δυο αγώνες έχουν τις δυσκολίες τους και βέβαια όλα σχετίζονται με το βαθμό ετοιμότητας του καθενός. Απλά, υποθέτω, πως καταλαβαίνετε τον κακό χαμό που έγινε όταν συζητούσαμε για τους δύο αυτούς αγώνες.
Ο ένας φίλος επιχειρηματολογεί ότι «αφού κατεβαίνω μέχρι εκεί θα κάνω το μεγάλο», ο άλλος θεωρεί ότι επειδή είναι σε προετοιμασία «δεν πρέπει να φορτώνεις τόσα χιλιόμετρα». Ο τρίτος ακολουθεί τον προπονητή του πιστά οπότε τον χλευάζουμε ομαδικώς…
Είχα τη χαρά να τρέξω και τους δύο αγώνες τα τελευταία τρία χρόνια. Μια φορά το 18αρι και δύο φορές το 37άρι. Η επιλογή είναι, σίγουρα, μια προσωπική υπόθεση. Το κριτήριό μου ήταν η προσωπική κατάσταση σε ότι αφορά το σώμα μου και τις αντοχές μου. Το 18άρι, λοιπόν, αποτελεί μια πρώτη γνωριμία με τη γη του Ταϋγέτου. Με το έδαφος του αγώνα, τις τεχνικές, τη διαπίστωση αν ο αγώνας «σου πάει». Είναι ένας αγώνας που πραγματικά μπορείς να ευχαριστηθείς χωρίς να κοπιάσεις ιδιαίτερα. Στο 18άρι παίρνεις μια γεύση, μια καλή δόση από τις ομορφιές των φαραγγιών και της πέτρας. Η μικρότερη διαδρομή δεν αφήνει απ’ έξω την όμορφη ανάβαση στα Τσέρια ή την κατηφόρα για τη Μονή Σωτήρος.
Επίσης, το 18άρι είναι κατάλληλο αν θες να ικανοποιήσεις και εσένα και το ταίρι σου…
Εξηγούμαι! Αν κατέβεις γιατί δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς Ταΰγετο αλλά το ταίρι σου «δεν πολυτρελαίνεται» με το hobby σου, το 18άρι βοηθάει καθώς θα τελειώσεις σε μια λογική ώρα και μετά μπορείτε να πάτε βόλτα στη Στούπα, στη Βάθεια, στο Ταίναρο. Όλοι ικανοποιημένοι …if you know what I mean!
Το 37άρι είναι σκληρό. Πρέπει να είσαι εκεί αφοσιωμένος.
Να έχεις κάνει προπονήσεις από το Φλεβάρη. Για κάποιους είναι η αρχή της αγωνιστικής περιόδου. Φυσικά, καλύπτει αρκετά δύσκολα κομμάτια του βουνού, αλλά σε αποζημιώνει με την ξεχωριστή ομορφιά τους. Αν είσαι ανέτοιμος, θα μαρτυρήσεις. Πρέπει να περάσεις δύο φαράγγια, 3-4 τρομακτικές ανηφόρες και γλιστερά κομμάτια που νομίζεις ότι θα τα έτρεχες. Το 37άρι το έχεις ανάγκη, προπονητικά, αν έχεις κανονίσει να τρέξεις τους μεγάλους αγώνες που έπονται.
Ουσιαστικά, η επιλογή για να τρέξεις σε έναν αγώνα είναι δική σου.
Είναι η όλη διαδικασία να επιλέξεις μια πρόκληση ή να ακολουθήσεις ένα πιο συντηρητικό δρόμο. Είναι η ομορφιά αυτών των αγώνων που ενώνουν τις παρέες ή τις «χωρίζουν» και το Taygetos Challenge, όπως έγραψα προηγουμένως, μας έδωσε την αφορμή για συζήτηση σχετικά με την επιλογή αγώνων.
Ας μιλήσω και για το vertical. Την πρώτη φορά που κατέβηκα στην Καρδαμύλη δεν το έτρεξα. Φοβήθηκα. Και έρχεται η εμπειρία αργά αλλά σταθερά να σου δείξει ότι δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Το έτρεξα πέρσι όπως και φέτος αποκομίζοντας μόνο οφέλη. Είναι μικρό και χρειάζεσαι ελάχιστα λεπτά. Συναγωνίζεσαι ανεβαίνοντας και επικροτείς κατεβαίνοντας. Η ταλαιπωρία ξεχνιέται πολύ γρήγορα και την άλλη μέρα είσαι πιο έτοιμος για τον αγώνα που επέλεξες.
Ότι και να επιλέξει κανείς, είτε στην Καρδαμύλη, είτε σε άλλους αγώνες όπως η Ύδρα, το Τείχιο, το Ursa ή το Ζαγόρι που προσφέρουν ποικιλία διαδρομών, προσωπικά καταλήγω στη διαπίστωση ότι το ορεινό τρέξιμο αποτελεί μια ολοκληρωμένη εμπειρία κοινωνικότητας όσο και μοναχικότητας, ακροβατεί μεταξύ της αναψυχής και της διάπλασης του εαυτού μας, μας υπενθυμίζει τα όριά μας, σε προτρέπει να τα ξεπεράσεις και εμείς θα ψάχνουμε πάντα αφορμές σαν τον Ταΰγετο για να πηγαίνουμε ψηλότερα και να ζούμε όμορφες στιγμές στα βουνά.
* Εσύ, τι θα διαλέξεις να τρέξεις τελικά φέτος;
• Photo credits by: foto-trexoume.gr
