Κοιτάζω με τη σκέψη σταματημένη την ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Ολη η Ελλάδα ακουμπάει στα πρόσωπα που βρίσκονται μέσα στο κάδρο της, αμέτρητα μηνύματα στέλνουν τα πρόσωπα των παιδιών, των στρατιωτών που κρέμονται στη πόρτα της σκευοφόρου, η απόγνωση στα χέρια της γυναίκας καθώς τα κρατάει σταυρωμένα στην ποδιά της και ο στρατιώτης που χαιρετάει με το χέρι υψωμένο. Ολα για τη Νίκη, Ολα για την Πατρίδα.
Δεν τους ζήσαμε, δεν μας γνώρισαν, μας ονειρεύτηκαν όμως τη στιγμή που έπαιρναν την απόφαση της αυθόρμητης παρουσίας τους στην επιστράτευση του 1940.
Μας ονειρεύτηκαν και δεν θέλησαν να μας αφήσουν μια πατρίδα σκλαβωμένη και Εμάς δούλους του κατακτητή. Μας φαντάστηκαν Ελεύθερους να ζούμε και να διαφεντεύουμε τη Ζωή κατά πώς Εμείς θέλουμε.
Για Ολα αυτά άξιζε για ΑΥΤΟΥΣ να δώσουν τη Ζωή τους, πρόσφεραν το Αίμα τους στο θυσιαστήριο του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου.
Τους πρέπει η ΤΙΜΗ και η ΔΟΞΑ και η δική μας ταπεινή Υπόκλιση.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ
Ελένη Μπερτσάτου
Πρόεδρος Συλλόγου Δρομέων Υγείας Αθήνας
Διαβάστε ακόμα:
Καλύτερη ανερχόμενη Ευρωπαία αθλήτρια η Ελίνα Τζένγκο (vid)
Μέχρι το Παρίσι 2024 ο προγραμματισμός της Νικόλ Κυριακοπούλου
Οι διατροφικές συμβουλές για τις τρεις τελευταίες εβδομάδες πριν από τον μαραθώνιο