Μετά από σχεδόν ένα μήνα καραντίνας και περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας του κορονοïού, πλέον καλούμαστε να απαντήσουμε σε ό,τι θεμελιώδες γνωρίζαμε μέχρι τώρα με αρκετό σκεπτικισμό.
- γράφει ο Πέτρος Παρθένης / Weswim
Τα πάντα έχουν αλλάξει στην καθημερινότητά μας και βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο το οποίο καθορίζεται από μία συνθήκη αναμονής και αγνώστου. Πρόκειται δηλαδή για κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας, τουλάχιστον όπως αντιλαμβανόμασταν τις δυνάμεις μας μέχρι πρόσφατα. Η ατομική μας υπόσταση, η επαγγελματική μας ταυτότητα, ο τρόπος που επικοινωνούσαμε και φυσικά σχεδόν τα πάντα γύρω μας έχουν πάρει μια νέα μορφή, μορφή η οποία μας κάνει να εξετάζουμε τα πράγματα αρχικά μέσα από ένα πρίσμα φόβου, δυσθυμίας, στεναχώριας και ενίοτε κυνισμού και άρνησης.
Σε ένα μεγάλο βαθμό όλα τα παραπάνω έχουν επηρεάσει και τις μορφές άθλησης αλλά και εκτόνωσης που είχαμε επιλέξει για να κρατάμε τις ισορροπίες σε έναν άκρως ανταγωνιστικό κόσμο, που μας απάλυνε με κάποιο τρόπο τις εντάσεις σε επαγγελματικό και προσωπικό στίβο.
Σχεδόν όλα τα ομαδικά και ατομικά αθλήματα έχουν διακόψει τις δράσεις τους παγκοσμίως, ενώ κάθε άθλημα πρέπει να τελείται με αυστηρά μέτρα ατομικής προστασίας και φυσικά το απαραίτητο social distancing που τόσο έντονα έχει μπει στην ζωή μας.
Φυσικά αυτό ισχύει το ίδιο τόσο για επαγγελματίες αλλά και age group (ερασιτέχνες) αθλητές όλων των αθλημάτων.
Η κάθε χώρα ανάλογα με την κουλτούρα της αντιμετωπίσει με διαφορετικό τρόπο την επιβολή των περιοριστικών μέτρων, που κυμαίνονται από τελείως χαλαρά (Σουηδία) έως άκρως περιοριστικά (Γαλλία) για τους πολίτες της Ευρώπης αλλά και παγκοσμίως.
Ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα με αλματώδη ανάπτυξη στον παγκόσμιο χάρτη εκγύμνασης, αυτό της κολύμβησης ανοιχτής θάλασσας είναι ένα από αυτά που περιορίστηκαν αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο και με διαφορετικούς τρόπους.
Στην χώρα μας πολύ γρήγορα απαγορεύτηκε η πρόσβαση σε οργανωμένες παραλίες και το ομαδικό η ατομικό κολύμπι με σκοπό να περιοριστούν οι εκτεταμένες συναθροίσεις. Ενώ πολύ σωστά από την πλευρά των Αρχών σκοπός ήταν η προστασία του κόσμου από την μετάδοση του κορονοϊού, ωστόσο έγινε με αρκετά άκομψο τρόπο και με μία εντολή του Λιμενικού για την απαγόρευση της ατομικής κολύμβησης στη θάλασσα, αμφισβητώντας το ίδιο το κολύμπι ως άθλημα.
Εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας πρόκειται για απολύτως κατανοητό μέτρο και λογικό, ωστόσο ο τρόπος που διατυπώθηκε και με ρητορική περασμένου αιώνα (λήψη λουτρού) και με αρκετές δόσεις γραφειοκρατίας, απελευθέρωσε τα αρνητικά σχόλια, τον θυμό και την οργή από μεγάλη μερίδα της κολυμβητικής κοινότητας.
Ωστόσο σε μια δεύτερη ανάγνωση αυτό μοιάζει περισσότερο με λάθος διατύπωση από έναν φορέα που δεν γνωρίζει δυστυχώς το αντικείμενο και ελπίζουμε σύντομα να το μάθει, παρά κάποια ευθεία επίθεση προς το ίδιο το κολύμπι και τους κολυμβητές. Η προσθήκη των σωστών Αθλητικών συμβούλων για παρόμοια θέματα ίσως βοηθήσει στο εγγύς μέλλον σε περισσότερο εύλογες παρά παράλογες τοποθετήσεις και διατυπώσεις. Στην κρίσιμη αυτή φάση, φαίνεται πως απλά η λογική πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Ακολούθησε η προσπάθεια εξαίρεσης ευπαθών ομάδων από το μέτρο αυτό κάτι που είναι επίσης φυσιολογικό και θεμιτό όταν πρόκειται για τέτοιες κατηγορίες συμπολιτών μας όπως ΑΜΕΑ, περιπτώσεις αθλητών στο φάσμα του αυτισμού, χρόνιες παθήσεις κ.λπ., και αυτό με τη σειρά του πυροδότησε νέες αντιδράσεις.
Έδωσε βήμα σε ακόμα πιο εύκολες κατηγορίες στο διαδίκτυο και θεωρίες συνωμοσίας σαν να πρόκειται για μάχη έναντι δικαιωμάτων και προνομίων ειδικών ομάδων.
Τελικά, να κολυμπάμε, ή όχι;
Να κλείσουν, ή να μην κλείσουν οι παραλίες; Υπερβάλουν τα ΜΜΕ με την παρουσία αρκετού κόσμου σε παραθαλάσσια πάρκα και μαρίνες; Κρατάμε τις αποστάσεις, ή όχι; Τρέχουμε κοντά, ή μακριά από το σπίτι μας;
Ακολούθησε η ίδια ρητορική και σε άλλα αθλήματα και φυσικά όπως συνήθως σε παρόμοιες κρίσεις οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε στρατόπεδα ξεχνώντας κάτι πολύ σημαντικό που ξεπερνάει τα αθλήματα και τις επιδόσεις, και αυτό στην προκειμένη περίπτωση είναι η υγεία μας.
Όλα αυτά τα ερωτήματα που αγνοούν την πραγματική διάσταση της πανδημίας δίνουν χώρο σε καταπιεσμένα συναισθήματα μας σαν να πρόκειται να μας πάρουν κάτι που ήταν δεδομένο. Και όμως τίποτα δεν είναι δεδομένο πέραν της ύπαρξής μας την οποία σε αυτή τη φάση προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να προστατέψουμε.
Η όλη κατάσταση έδωσε και δίνει θέση ακόμα και σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, σαν να πρόκειται να χρησιμοποιηθεί το κολύμπι για να εκφραστούν επαναστατικές πεποιθήσεις κάποιων και ανούσιες διαδικτυακές φανφάρες σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο για την χώρα μας αλλά και όλο τον πλανήτη.
Αν σκεφτεί κανείς πιο ψύχραιμα, θα δει ότι πίσω από όλες αυτές τις εντάσεις δεν κρύβεται τόσο η απαγόρευση αυτή καθαυτή και πώς αυτή εντέλει τελείται, όσο ο θυμός ανθρώπων που δεν έχουν διαχειριστεί παρόμοιες κρίσεις και αντανακλαστικά βλέπουν δαίμονες και συνομωσίες, γυμνοί απέναντι στο φόβο του αγνώστου.
Ωστόσο, παίρνοντας λίγο απόσταση από όλο αυτό και διατηρώντας σχετική ψυχραιμία, θα μας επιτραπεί να δούμε ότι όλο αυτό μας ξεπερνάει ενώ την ίδια στιγμή η επιστημονική κοινότητα και τα συστήματα υγείας ψάχνουν για απαντήσεις μέρα με τη μέρα.
Πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο και άγνωστο και καλούμαστε να το αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους ειδικούς να πάρουν αποφάσεις αυτό το διάστημα και ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας όλα αυτά τα συναισθήματα που μας διακατέχουν.
Ναι είναι λογικό να είμαστε θυμωμένοι, στεναχωρημένοι και χαμένοι αυτόν τον καιρό, αφενός όμως είναι κάτι φυσιολογικό, αφετέρου θα το περάσουμε όλοι μαζί και θα επανέλθουμε κάποια στιγμή στην κανονικότητα περισσότερο φρέσκοι από ποτέ!
Το κολύμπι ανοιχτής θάλασσας είναι αδιαμφισβήτητα φυσικά Άθλημα, όλοι εμείς που αυτό τον καιρό το στερούμαστε είμαστε αθλητές και όλοι μαζί θα επιστρέψουμε στις πισίνες και τις θάλασσες κοιτάζοντας περισσότερο το “Εμείς” έναντι του “Εγώ”.
Η θάλασσα αυτό τον καιρό “ξεκουράζεται” και όλοι εμείς οι κολυμβητές παίρνουμε, όπως όλοι οι συμπολίτες μας, μοναδικά μαθήματα αντοχής και πειθαρχίας, εξυπηρετώντας κάτι ευρύτερο από την ατομική μας “βολή”.
Εναλλακτικοί τρόποι άθλησης όπως το τρέξιμο, γιόγκα και ασκήσεις με λάστιχα είναι αρκετά για το αυτό το διάστημα ενώ η πρόσβασή μας στην τεχνολογία και η ευρηματικότητα του ανθρώπου δίνει μέρα με τη μέρα λύσεις.
Σύντομα λοιπόν όλοι μαζί πίσω στο αγαπημένο μας άθλημα, το κολύμπι ανοιχτής θάλασσας ενωμένοι περισσότερο από ποτέ.
Μέχρι τότε, μένουμε ασφαλείς και υγιείς!
- Υστερόγραφο: Σε ένα από τα πρόσφατα event του Weswim στηρίξαμε το Περιοδικό Σχεδία κολυμπώντας για τους συμπολίτες μας. Ας δείξουμε λοιπόν ότι αυτό τον καιρό περισσότερο σημαντικό από το κολύμπι μας είναι το μοίρασμα και η φροντίδα ευπαθών ομάδων και ας αγοράσουμε το περιοδικό αυτό που είναι καμωμένο με αγάπη. www.shedia.gr/subscriptions/
Μια ιδιαίτερα όμορφη Κυριακή, όταν το “WeSwim” κολύμπησε για τη “Σχεδία”