fbpx

Τραυματισμός και… φιλοσοφείν!

Κάθε ατυχία στην αθλητική μας ζωή μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για μια νέα αρχή. Ξανασηκωθείτε αν πέσετε.

Γαβριελάτος τραυματισμός

Τραυματισμός. Ακούς ένα κρακ και προλαβαίνεις πριν καν πονέσεις να καταλάβεις ότι την «έκατσες». Πάγος, εκνευρισμός, κάθε βήμα να θέλει κόπο. Κατέληξα στο σπίτι μου έξαλλος με τον εαυτό μου.

  • Γράφει ο Άρης Γαβριελάτος (aris@irunmag.gr)

Μετά από μακροχρόνια αποχή από το ποδόσφαιρο, αποφάσισα ότι βαρέθηκα τη ζωή μου να τρέχω και θέλησα να θυμηθώ μια παλιά αγάπη. Θέλησα να βγω από τη μοναξιά του δρομέα και να δω αν μπορώ να ανταγωνιστώ, να παίξω, να αλλάξω τις συνήθειες του σώματος.

Ομολογώ ότι είχα αφεθεί. Είχα παραδοθεί σε μια ρουτίνα. Και κάθε ρουτίνα σκοτώνει τελικά, ή μάλλον τραυματίζει. Ακόμα και αν είναι σχέση, δουλειά, δραστηριότητα ή, στην περίπτωσή μου, ένα άθλημα.

Για δύο εβδομάδες μετά τον τραυματισμό στο ποδόσφαιρο, δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω. Τώρα πια ξαναμπαίνω σε ρυθμούς προπονήσεων και μάλιστα «έκλεισα» θέση για άλλο ένα παιχνίδι, από το οποίο ευελπιστώ ότι θα γυρίσω αρτιμελής.

Αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος και το γνωρίζω καλά. Ατελείωτα χιλιόμετρα, όπου και όποτε μπορούσα. Σε δρόμο, στίβο και βουνά. Καλά ok, όχι ατελείωτα. 1500 χλμ. το χρόνο. Έκοψα το ποδήλατο, δεν έκανα καμιά ενδυνάμωση, καμιά διάταση.

Karpenissi Trail Πινακάκια

Πριν πείτε κάτι του στυλ «εμ τι περίμενες;», με το δίκιο σας, αλλά τι να κάνουμε; Μπορεί να έχει συμβεί σε εσάς ή κάποιο γνωστό σας. Η αιτία η βαθύτερη ήταν ότι Βα-ριό-μουν! Αφόρητα. Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω ειλικρινά τι με αποθάρρυνε από το να φροντίσω το σώμα μου όπως θα φρόντιζα τη μηχανή μου. Όχι μόνο χιλιόμετρα. Θέλει και βενζίνη, λαδάκια, λάστιχα, πλύσιμο (όχι, ok πλένομαι πάντα μετά από προπόνηση) αλλά καταλάβατε τι εννοώ.

Στο πρώτο ποδοσφαιρικό ματς μετά από τουλάχιστον 10 χρόνια πιάστηκαν οι προσαγωγοί μου και οι γλουτοί. Στο πέμπτο ματς έπαθα τη ζημιά που σας περιέγραψα στον αριστερό δικέφαλο, στη γάμπα.

Θύμωσα και θύμωσα με εμένα. Πως αντιδράμε τελικά σε ένα τραυματισμό; Γιατί δεν τον πρόλαβα; Μήπως μεγαλώνω; Μήπως φταίει κάτι άλλο, όπως το βάρος μου;

Όσοι με είδαν, την επόμενη μέρα στη δουλειά μου είπαν την ίδια ατάκα. «Μπάλα στην ηλικία σου;». Σωστά. Στα 46 έπρεπε να βάλω το καπάκι στο φέρετρο και να σβήσω ήσυχα.

Αρνούμαι ότι η ηλικία υπαγορεύει και απαγορεύει. Στο γήπεδο που πάω για μπάλα,  βλέπω μια χαρά μεγαλύτερους από εμένα που διαπρέπουν όσο τα πόδια τους το επιτρέπουν. Και είναι ωραίοι τύποι που κερδίζουν πόντους ζωής με αυτήν τη μια φορά την εβδομάδα συναναστροφής, ανταγωνισμού και αγνού παιχνιδιού.

Στα άλλα; Όλα λάθος. Άφησα το σώμα μου να εγκλωβιστεί στο ρυθμό του τρεξίματος. Δεν του έδωσα άλλες προσαρμογές, δεν το περιποιήθηκα και είναι δική μου ευθύνη αυτό. Σαν να τρως κάθε μέρα μακαρόνια. Δεν θα πεινάς, αλλά θα πλήττεις και δεν θα παίρνεις όλα τα θρεπτικά συστατικά.


 
 

Μπορώ να προσπαθήσω ξανά; Να δεχτώ ότι δεν είμαι 22 που πρώτα είχαμε μάθημα στη σχολή, μετά παίζαμε μπάλα, μετά «καπάκι» προπόνηση στίβου και τέλος… έξω βόλτα.

Vamvakou Mountain Run

Άρχισα από ένα δικό μου μεγαλόπρεπο «μηδέν» και θέλω να ξαναπαίξω και να ξανατρέξω! Ρώτησα μάλιστα και ψυχολόγο. Το σώμα λέει «όχι»! Ξέρει και λέει «όχι» και όταν δεν έχεις την ταχύτητα, την έκρηξη ή την κατάλληλη κατατομή, έχεις πλέον την εμπειρία να παίξεις ή να τρέξεις με μέτρο, ένα νέο μέτρο που θα σε φέρει πάλι σε μια εκκίνηση, έναν τερματισμό, ένα γκολ, ένα καλάθι.

Ξεκίνησα με ασκήσεις ισομετρικές, με το βάρος του σώματος. Ξαναπίεσα τον κορμό, τα πόδια, την πλάτη, τα χέρια. Νιώθω να ξαναγνωρίζω το σώμα μου που ξεκλειδώνει μέρα με τη μέρα. Ξανάτρεξα. 3 χλμ. την πρώτη μέρα, 5 την επόμενη, 7 την μεθεπόμενη.  Θέλω να ξανανέβω στο ποδηλατάκι μου και να μην αφήσω το σώμα μου να μιζεριάσει άλλο.

Έπρεπε να πάθω για να μάθω. Σκέφτομαι ότι αν αυτός ο τραυματισμός, που πιθανότατα ήταν θλάση, με τάραξε τόσο, τι να πουν αθλητές και αθλούμενοι που έχουν πάθει χειρότερα και επανήλθαν.

Έχοντας την ευχέρεια να γράφω στο iRun, θέλησα να μεταφέρω με φιλοσοφική διάθεση τη μικρή μου περιπέτεια.

Ακούστε το σώμα σας πριν τραυματιστεί. Βάλτε ποικιλία στις προπονήσεις σας, κάντε ενδυνάμωση, ευχαριστηθείτε τις διατάσεις. Παίξτε με το σώμα σας (ok αυτό ακούστηκε περίεργα…).

Κάθε τραυματισμός μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για μια νέα αρχή. Ξανασηκωθείτε αν πέσετε!

 


Διαβάστε ακόμα:

Στέφανος Αντωνάκης: «Βάλτε τον αθλητισμό στη ζωή σας. Θα εκπλαγείτε από το αποτέλεσμα»

Τα 4 «C» της αθλητικής ψυχολογίας από την Ματίνα Νούλα

Δημοφιλη Αρθρα

iRun 45 Χειμώνας 2024

Get your magazine at home!

Γίνε Συνδρομητής
και πάρε δώρο
την τσάντα του iRun!