fbpx

Τρέξιμο χωρίς αγώνες και συγκεκριμένους στόχους

iRun

Αν σου έλεγαν πριν από μερικούς, μόλις, μήνες ότι δεν θα διοργανώνονταν αγώνες τρεξίματος, θα το πίστευες; Θα το χαρακτήριζες ρεαλιστικό σενάριο αυτό το τρέξιμο χωρίς αγώνες στον ορίζοντα; Σίγουρα όχι. Ωστόσο, η ζωή έχει τα δικά της σχέδια, τα δικά της μαθήματα και το καθετί που μας στέλνει να αντιμετωπίσουμε εντάσσεται, αναμφιβόλως, σε ένα μεγαλύτερο “σχέδιο” από τα δικά μας. Και το μόνο που καλούμαστε από τη μεριά μας να κάνουμε είναι να υποδεχτούμε το καινούργιο με “ανοιχτωσιά” και υπομονή (και επιμονή).

• Γράφει ο Γιώργος Μυζάλης – runner editor, Communications Manager myathlete

 

Η επέλαση της πανδημίας οδήγησε όλη τη δρομική κοινότητα σε αναδίπλωση. Το τρέξιμο χωρίς αγώνες επέφερε αλλαγές στην προπόνηση των τρεχαλατζήδων. Παράλληλα, έφερε και κάτι πολύ σημαντικό: επαναξιολόγηση των βαθύτερων αιτιών που “μας βγάζουν στο δρόμο”. Καθώς δεν μπορώ να γενικεύω, όμως, θα σας γράψω τα δικά μου ερεθίσματα, συμπεράσματα και αντιδράσεις απέναντι στην αγαπημένη μου “εξωσχολική” δραστηριότητα, το τρέξιμο που ευγνωμονώ και θα ευγνωμονώ παντοτινά.

Τρέξιμο Χωρίς Αγώνες: η νέα πραγματικότητα

Θα γράψω ευθύς – εξαρχής κάτι που, για μένα, είναι μεγάλη υπόθεση: δεν τρέχω για τους αγώνες. Αγαπώ το τρέξιμο για όλα όσα μου έχει προσφέρει αυτά τα χρόνια και μέσα στην πανδημία (την καραντινάτη ή την ελεύθερη) συνέχισα να το αναζητώ ως αποκούμπι ψυχολογικό και βιολογικό. Έχω αποδείξεις για αυτό που γράφω, χειροπιαστές. Έχω και “πτυχίο” μια μαγνητική τομογραφία και “papers” τις προπονήσεις μου στο garmin (και το suunto) μου.

Με γόνατο προβληματικό από τον Ιανουάριο μέχρι και σήμερα που μιλάμε, συνέχισα να τρέχω στο δρόμο καθόλη τη διάρκεια των τελευταίων 8 μηνών. Σε αυτό, φυσικά, με βοήθησε η σπουδαία χειροπράκτης Κατερίνα Μουστάκα που με απέτρεψε από το συνιστώμενο χειρουργείο και με θεράπευσε κυριολεκτικά. Αυτά είναι τα διαδικαστικά και τα ντοκουμέντα της περιόδου αυτής. Πάμε τώρα και στα βαθιά συναισθηματικά και ουσιαστικά.


 
 

Δεν τρέχω για να κατεβαίνω σε αγώνες

Τρέξιμο χωρίς αγώνες, λέει. Αν απομονώσουμε τις λέξεις, το τρέξιμο στέκεται από μόνο τους σαν έννοια, η υπόλοιπη φράση από μόνη της όχι. Δεν τρέχω για να κατεβαίνω σε αγώνες. Μπορώ και χωρίς αυτούς. Χωρίς τρέξιμο δεν μπορώ. Εκείνο γιατροπορεύει την ψυχή μου (μαζί με το τραγούδι φυσικά), εκείνο με φροντίζει, εκείνο με διατηρεί όρθιο, υγιή, δυνατό, προγραμματισμένο, ήρεμο, δημιουργικό. Και χαίρομαι που βλέπω και τους υπόλοιπους “συμμαθητές” μου (τους συντρεχαλατζήδες μου, ντε!) να συνεχίζουν να τρέχουν και να το κάνουν όπως μάθαμε όλοι μαζί να το κάνουμε με το myathlete: με προσοχή, επιστήμη και πρόγραμμα.

Δεν χρειαζόμαστε τους αγώνες για να είμαστε τρεχαλατζήδες. Μας αρκεί η άσφαλτος, το χώμα ή το ταρτάν και δυο παπούτσια (άντε και κανένα ρούχο, μην τρέχουμε τσίτσιδοι). Και βέβαια, μας αρκεί η παρέα των “συντρεχαλατζήδων” μας ή η μοναχική μας ανάσα ανά περίσταση.

Θα ακουστεί παράξενο, αλλά ευγνωμονώ καθετί που με κάνει να ξεκαθαρίζω το μέσα μου. Για αυτό ευγνωμονώ την πανδημία. Κι ας ακούγεται τρελό. Πανηγυρίζω για το τρέξιμο χωρίς αγώνες χωρίς άγχος για την επόμενη γραμμή εκκίνησης.

Είμαι δρομέας, κυρίες και κύριοι. Και λαχταρώ να είμαι ως το τέλος, Μακάρι να τα καταφέρω. 

 

Δημοφιλη Αρθρα

iRun 45 Χειμώνας 2024

Get your magazine at home!

Γίνε Συνδρομητής
και πάρε δώρο
την τσάντα του iRun!