Ονομάζομαι Βασίλειος Πολυμερόπουλος, ιατρός στο επάγγελμα και ερασιτέχνης αθλητής, λάτρης μπορώ να πω, της Μαραθωνίου αποστάσεως και Υπεραποστάσεων.
Φέτος είχα την τύχη (;) να κληρωθώ στον εμβληματικό αγώνα του Σπαρτάθλου. Έναν αγώνα υψηλού ιστορικού συμβολισμού, παγκοσμίου αίγλης και αποδοχής.
Είχα την τιμή να συμμετάσχω ξανά το 2019, ως αυτομάτως προκριθείς. Κατέχω (ανεπίσημα) το ηλικιακό ρεκόρ στη Μ50 στα 50 χλμ. και 100 χλμ., σύμφωνα πάντα με το DUV.
Με μεγάλη μου λύπη, αλλά πιστός στον ηθικό και αξιακό μου κώδικα, ανακοινώνω ότι δεν θα ολοκληρώσω τη συμμετοχή μου στον φετινό αγώνα, παραχωρώντας τη θέση μου στον πρώτο επιλαχόντα της λίστας αναμονής. Και εξηγούμαι:
Τρεις ημέρες πριν από την κλήρωση αντιλήφθηκα ότι δύο (2) από τους εννέα (9) αυτομάτως προκριθέντες αθλητές είχαν εξασφαλίσει τη χωρίς κλήρωση συμμετοχή τους βάσει ενός ευφάνταστου κριτηρίου, το οποίο δεν αναγράφεται, ούτε καν υπονοείται, στα κριτήρια συμμετοχής, στο καταστατικό και στους κανονισμούς του αγώνος.
Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσω και διερευνήσω το ανωτέρω συμβάν, εξέπνευσε η προθεσμία των ενστάσεων και αναρτήθηκε η τελική λίστα. Αποτέλεσμα, να λάβει χώρα η κλήρωση για σαράντα ένα (41) άτομα ενώ θα έπρεπε να γίνει για σαράντα τρία (43), ποδοπατώντας ουσιαστικά τα όνειρα και την προσπάθεια δύο (2) ατόμων που εδικαιούντο να βρίσκονται στη γραμμή της εκκινήσεως.
Βασίλης Πολυμερόπουλος
Δεν αναφέρω τα ονόματα των δύο παρατύπως προκριθέντων αθλητών. Δύο αθλητών με μία αξιοθαύμαστη και μεγάλη δρομική ιστορία, οι οποίοι όμως επέτρεψαν στη ματαιοδοξία τους να σμικρύνει αυτήν την ιστορία τους. Δεν αναφέρω τα ονόματά τους, διότι είναι άνθρωποι όπως όλοι μας με αδυναμίες και δεν τους κρατώ καμμία κακία.
Αλλο είναι το αμείλικτο ερώτημα. Πώς δέχτηκε ο Σύνδεσμος “Σπάρταθλον” να επικυρώσει αυτήν την εξόφθαλμη παρατυπία; Διότι μπορεί ο εξαρτώμενος από τη ματαιοδοξία του αθλητής να θέλει να παρατυπήσει, το διοικητικό συμβούλιο όμως πρέπει να στέκεται βράχος, κυματοθραύστης ακλόνητος σε κάθε προσπάθεια αυτού του επιπέδου. Εάν ήθελε η διοργάνωση να τους τιμήσει, κανένα πρόβλημα. Ας τους έθετε ως υπεραρίθμους, που είναι και δικαίωμά της άλλωστε. Οχι να στερήσει τη δικαία συμμετοχή δύο άλλων συναθλητών μας!
Αποσύρω λοιπόν τη συμμετοχή μου. Ειλικρινά, είχα αποφασίσει απλώς να μη συμμετάσχω χωρίς να προβώ σε κάποια δημόσια τοποθέτηση. Οπως με συμβούλευσε και ένας σπάνιος φίλος, είχα αποφασίσει να μη διαθέσω ξανά πόρους, χρόνο, ιδρώτα και την παρουσία μου σε περιβάλλον που δεν εκτιμούν εμένα και τους συναθλητές μου. Οταν όμως είδα την τελική λίστα στην επίσημη ιστοσελίδα του Σπαρτάθλου, στις 14-03-2024, πραγματικά ένιωσα τον εμπαιγμό στο πετσί μου.
Διότι ως πρώτο πρώτο, φιγούραρε το όνομα ενός εκ των παρατύπως προκριθέντων, χωρίς να τηρείται αλφαβητική σειρά. Το ποτήρι είχε πια ξεχειλίσει! Αισθάνθηκα ότι μας εμπαίζουν και μας θεωρούν ανθρωπάκια αδύναμα και ανίκανα να αντιδράσουν.
Αποσύρω λοιπόν τη συμμετοχή μου και ονειρεύομαι. Όνειρό μου είναι να μην ολοκληρώσει τη συμμετοχή του στον αγώνα κανένας από τους υπολοίπους σαράντα (40) Ελληνες κληρωθέντες. Πολύ περισσότερο, να μην ολοκληρώσει τη συμμετοχή του κανείς από τους υπολοίπους επτά (7) δικαίως αυτομάτως προκριθέντες. Να μη δεχθεί κανείς Ελληνας να σταθεί στην εκκίνηση, κάτω από τον Παρθενώνα, εάν δεν αποκατασταθεί η τάξη, αναλογιζόμενος τους δύο (2) συναθλητές του που αδίκως θα βρίσκονται εκείνη την ώρα στην οικία τους.
Ας στηρίξουμε επιτέλους εμπράκτως το “ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ”. Να αναγκαστεί έτσι η διοίκηση να αποκαταστήσει το Δίκαιον! Το πώς θα το πράξει εναπόκειται σε αυτήν. Προτάσεις υπάρχουν πολλές.
Τότε και μόνον τότε, κεκαθαρμένοι να σταθούμε όλοι υπερήφανοι στη γραμμή εκκινήσεως, έχοντας σημειώσει μία πραγματική νίκη έναντι της αναξιοκρατίας και της αδικίας σε αυτήν τη χώρα!
Αυτό είναι το Όνειρό μου. Πείτε με ονειροπόλο…..
Επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου.
