Mετά τον απαιτητικό αγώνα του Faethon Olympus Marathon, όπου κατέκτησε τη 2η θέση, το iRun συνομίλησε αποκλειστικά με τον Κύπριο δρομέα ορεινού τρεξίματος Δημήτρη Δημητρίου, ο οποίος πρωταγωνιστεί τελευταία σε κάθε event που συμμετέχει, αποκαλύπτοντας τα μυστικά του και φυσικά άγνωστες πτυχές της ζωής του.
– Θα ήθελες να μας πεις καταρχήν δύο λόγια για σένα; Γνωρίζουμε ότι η καταγωγή σου είναι από την Κύπρο, από ποια πόλη, τι νιώθεις όταν σκέφτεσαι τον τόπο σου;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λευκωσία. Μετά το λύκειο υπηρέτησα στο στρατό υποχρεωτικά για 25 μήνες και ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω στην Γυμναστική Ακαδημία (ΤΕΦΑΑ) το 2004 όταν ήμουν σχεδόν είκοσι χρονών. Σε επίπεδο σπουδών ασχολήθηκα επιπλέον με την Κοινωνική Ανθρωπολογία (Πάντειο πανεπιστήμιο) και τον σχεδιασμό εσωτερικών χώρων σε ιδιωτική σχολή. Στην Κύπρο ζει όλη μου η οικογένεια και προφανώς είναι ένας τόπος πολύ σημαντικός για εμένα παρά τα προβλήματα που υπάρχουν εκεί. Όπως είναι γνωστό στην Κύπρο, μετά τις δύο εισβολές του τούρκικου στρατού το καλοκαίρι του 1974, υπάρχουν δύο διαφορετικά κράτη. Οι συνέπειες του πολέμου του 1974 διακρίνονται ακόμα στην κοινωνική ζωή και ειδικά στη Λευκωσία που είναι μια πόλη χωρισμένη στα δύο από τρία διαφορετικά στρατεύματα (ελληνοκυπριακό, τουρκοκυπριακό, Ηνωμένα Έθνη). Κάτι άλλο πρόσφατο που μου προκαλεί αρνητικά συναισθήματα είναι η καταστροφική ανάπτυξη επενδύσεων προς τον βιότοπο του Ακάμα στην ευρύτερη περιοχή της Πάφου και η εξόρυξη υδρογονανθράκων που απειλεί ότι ζωντανό απόμεινε στο βυθό της θάλασσας.
Καμιά φορά όταν τρέχω σκέφτομαι ότι θα ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα η ιδέα της διοργάνωσης ενός αγώνα υπεραπόστασης που να διασχίζει τον ορεινό όγκο του Πενταδακτύλου (που είναι στην τουρκοκυπριακή πλευρά), τα σύνορα και τον ορεινό όγκο του Τροόδους (που είναι στην ελληνοκυπριακή πλευρά).
– Ποιο ήταν το ερέθισμα να ξεκινήσεις το τρέξιμο και σε ποιά ηλικία; Έκανες άλλα σπορ πριν από αυτό;
Ξεκίνησα να τρέχω στα γυμνασιακά μου χρόνια και σταμάτησα τελειώνοντας το λύκειο. Μετά ακολούθησε μια μεγάλη παύση 12-13 χρόνων που δεν έκανα συστηματικά κάποιο σπορ. Κάπου κοντά στα 30 μου διαπίστωσα ότι το τρέξιμο μου προσφέρει μια διαφυγή από τις δύσκολες σκέψεις της καθημερινότητας και κάποιου είδους ψυχικής χαλάρωσης, έτσι άρχισα να συχνάζω για τρέξιμο στο άλσος ή τον περιφερικό του Λυκαβηττού. Τότε ήταν που ο μεγάλος μου αδερφός είχε συμμετάσχει στον αυθεντικό μαραθώνιο της Αθήνας κάτι που με είχε συγκινήσει παρακολουθώντας τον αγώνα.
– Τι έχεις αποκομίσει μέσα από την αθλητική σου δράση;
Όποιος ασχολείται με το τρέξιμο μπορεί να βάζει συνεχώς μικρούς και μεγάλους στόχους, με αυτό τον τρόπο μπορεί να κρατάει το μυαλό του και το σώμα του σε εγρήγορση. Αυτό βέβαια ισχύει και για εμένα αποφεύγοντας έτσι την σωματική νωθρότητα και την ψυχική κατάπτωση. Το να βάζεις τον εαυτό σου σε κίνηση, τρέχοντας, νομίζω ότι είναι από τις πλέον φυσικές δραστηριότητες που έχουν να μας προσφέρουν πολλά ακριβώς επειδή είναι κάτι συνδεδεμένο με την μακραίωνη εξέλιξη του είδους μας. Ας μην ξεχνάμε ότι το ζώο-άνθρωπος, σχηματίζοντας ομάδες, επιβίωσε συλλέγοντας την τροφή του κινούμενος διαρκώς στη φύση.
– Είσαι σε κάποια ομάδα ή σύλλογο; Μίλησέ μας για την ομάδα των “Φυτοφάγων”. Δεν γνωρίζουν πολλοί για αυτήν…
Η ομάδα των «Φυτοφάγων» είναι μια δική μου επινόηση που κατά την εγγραφή μου στους διάφορους αγώνες που έλαβα μέρος την είχα δηλώσει επίσημα. Στην πραγματικότητα το μόνο μέλος της ομάδας είμαι εγώ ο ίδιος. Αυτό που θέλω είναι να δώσω μια άλλη διάσταση στην προσπάθεια που κάνω και να περάσω κάποιο μήνυμα υποστήριξης των μη ανθρωπίνων ζώων που υποφέρουν από την ανάπτυξη της βιομηχανικής κοινωνίας.
– Πώς “κόλλησες” με το trail running;
Το trail running είναι μια συναρπαστική δραστηριότητα που σου δίνει την δυνατότητα να διασχίζεις τοπία της φύσης γρήγορα απολαμβάνοντας έτσι την αίσθηση να κινείσαι χωρίς μηχανικά μέσα στον φυσικό κόσμο. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να βιώσεις ότι είσαι πραγματικό μέλος της ύπαρξης ενός όμορφου τοπίου. Με το trail running μπορείς να πας σχεδόν παντού και να βιώσεις άμεσες εμπειρίες στην σχέση σου με τη φύση. Μπορείς να ξεφύγεις και να χαθείς για λίγο στην ηρεμία των βουνών κάποιου ελληνικού νησιού με θέα την θάλασσα, παρακολουθώντας το ηλιοβασίλεμα εν κίνησει και το τοπίο να αλλάζει λεπτό προς λεπτό χρώματα και παραστάσεις. Με λίγα λόγια με το trail running μπορείς να βιώσεις με αγνό-φυσικό τρόπο πολλά και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
– Στην Κύπρο υπάρχει αγώνας trail που θα πρότεινες σε φίλους σου να συμμετάσχουν;
Αν ήταν να προτείνω ένα αγώνα στην Κύπρο θα ήταν η διοργάνωση του Atsa mountain race. Πέραν του ότι η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και αρκετά απαιτητική στα 21km, πρόκειται επιπλέον για μια προσεγμένη διοργάνωση. Αυτό μεταφράζεται σε ποιοτικές παροχές στους συμμετέχοντες, πολύ καλή σηματοδότηση της διαδρομής και άρτια οργάνωση στο επίπεδο της ασφάλειας και της τροφοδοσίας. Επίσης πρόκειται για ένα αγώνα που τα χρήματα που προσκομίζουν οι συμμετέχοντες διατίθενται απευθείας σε οργανισμό που βοηθά άτομα που πάσχουν από καρκίνο και ενισχύει τις δομές ιατρικής περίθαλψης.
– Πως προετοιμάζεσαι για τους αγώνες; Πόσες ώρες προπονείσαι και πού συνήθως;
Αρχικά για την προετοιμασία μου για τους αγώνες φροντίζω να έχω καθαρό μυαλό επειδή εγώ ο ίδιος καθορίζω το τι προπονητικές επιλογές θα ακολουθήσω. Πριν τους αγώνες προσπαθώ να μειώνω τον όγκο της προπόνησης και να ξεκουράζομαι. Βέβαια λόγο της σχετικής απειρίας μου στην συμμετοχή σε πολλούς αγώνες που γίνονται σε μικρό χρονικό διάστημα έχω κάνει και σημαντικά λάθη με αποτέλεσμα να βρεθώ κουρασμένος στον αγώνα του Olympus Marathon. O στόχος της γενικής προαγωνιστικής προετοιμασίας μου ήταν να αποκτήσω την ικανότητα να τρέχω σε μεγάλης απόστασης αγώνες ορεινού τρεξίματος και όχι να διεκδικώ θέσεις, για αυτό δεν έδωσα και ιδιαίτερη έμφαση σε διαλυματικές προπονήσεις και προγράμματα. Συνήθως τρέχω 1,5 με 2,5 ώρες τη μέρα, 6 φορές τη βδομάδα.
– Σε έχουμε δει φέτος να ανεβαίνεις πολλές φορές στο βάθρο, Ύδρα, Ταύγετο, Ποικίλο και τώρα στον Φαέθωνα κατακτώντας την δεύτερη θέση. Ποιον αγώνα απόλαυσες περισσότερο και ποιος σε δυσκόλεψε περισσότερο;
Δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα στον αγώνα της Ύδρας 26κm εξ αιτίας του ότι είχα τρέξει την προηγούμενη μέρα το Downhill. Δυσκολεύτηκα εξ ίσου στον αγώνα του Faethon Olympus Marathon λόγω του ότι βρίσκομαι σε μια περίοδο που έχω μαζέψει αρκετή κούραση από τους πολλούς αγώνες και επιπλέον στον αγώνα αυτό βρέθηκα σε πεδίο χωρίς επαρκή σηματοδότηση που μου διέκοψε τον ρυθμό και μου έριξε την ψυχολογία (βέβαια είναι ένας εντυπωσιακός αγώνας). Απόλαυσα την πρώτη θέση στα 30km στο εξαιρετικό Tihio race και εξ ίσου απόλαυσα τις πρωτιές μου στην Κύπρο (Αtsas 21km και Μαραθώνιος Τροόδους 42km) επειδή είχα την οικογένεια μου δίπλα μου. Ήταν τρεις νίκες με ρεκόρ αγώνα.
– Πως διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου κατά τη διάρκεια ενός αγώνα; Τι είναι αυτό που σε ωθεί να κυνηγήσεις τις πρώτες θέσεις ανάμεσα σε καταξιωμένους αθλητές;
Η διαχείριση των συναισθημάτων μας κατά τον αγώνα ξεκινάει από πριν τον αγώνα, στις προπονήσεις και ειδικά τις τελευταίες μέρες πριν τον αγώνα. Μέσα στον αγώνα απλά εφαρμόζεις πράγματα που ήδη τα έχεις σκεφτεί. Πάντα ο στόχος χρειάζεται να είναι να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και λίγο πιο πολύ. Ο ανταγωνισμός (σε υγιή επίπεδα) με άλλους αθλητές, κατά την διάρκεια του αγώνα, μπορεί να είναι επίπονος αλλά προσφέρει κάποιου είδους ικανοποίηση. Από την στιγμή που πας σε έναν αγώνα θα πρέπει να προσπαθήσεις για το καλύτερο αντιμετωπίζοντας τους φόβους σου.
– Ποιον Έλληνα αθλητή στο τρέξιμο θαυμάζεις περισσότερο; Υπάρχει κάποιος αθλητής (γενικά) που είναι το πρότυπό σου, και γιατί;
Από όλους τους αθλητές και τις αθλήτριες που έχω γνωρίσει στο ορεινό τρέξιμο ή που έχω παρακολουθήσει την πορεία και το σκεπτικό τους κάτι έχω να πάρω και τους θαυμάζω όλους. Ξεχωρίζω τον Δημήτρη Θεοδωρακάκο και τον Νίκο Καλοφύρη. Γενικά δεν έχω κάποιον αθλητή ως πρότυπο. Εκτιμώ ιδιαίτερα όταν κάποιος αθλητής δίνει δημόσια προπονητικές συμβουλές και πληροφορίες για τις διαδρομές των αγώνων.
– Θες να μας πεις πως αποφάσισες να γίνεις χορτοφάγος και πότε έγινε αυτό;
Έγινα χορτοφάγος (αυτό που λένε vegan) περίπου πριν 7 χρόνια. Ο βασικός λόγος ήταν καθαρά ιδεολογικός. Θεωρώ ότι δεν πρέπει κανένα έμβιο ον να βιώνει τον εγκλεισμό και την συστηματοποιημένη εκμετάλλευση. Με την φυτοφαγία και την αποχή από την κατανάλωση προϊόντων ζωικής παραγωγής προσπαθώ να μην συμμετέχω ως ένα βαθμό στην εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων και την καταστροφή της βιόσφαιρας. Από εκεί και πέρα φαίνεται ότι η φυτοφαγία είναι μια επιλογή που ακολουθούν ή ακολούθησαν αθλητές και αθλήτριες υψηλού επιπέδου όπως η κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στον μαραθώνιο Πάουλα Ράντκλιφ.
– Aν συναντούσες τον Σκοτ Τζούρεκ τί θα τον ρώταγες; (Ο Αμερικανός έχει κερδίσει 3 φορές το Σπάρταθλον, 2 φορές το Μπαντγουότερ (217 χλμ.) και 7 φορές στη σειρά τον Αγώνα Αντοχής 160 χλμ. Δυτικών Πολιτειών. Τα πέτυχε όλα αυτά ακολουθώντας χορτοφαγική διατροφή!)
Θα τον ρωτούσα για την εμπειρία του στο Μεξικό στον αγώνα με τους Ταραουμάρα. Θα ήθελα να μου δώσει προπονητικές και διατροφικές συμβουλές για τις υπεραποστάσεις και την προπόνηση στο βουνό. Επίσης θα ήθελα να μου μιλήσει για τα αμερικάνικα βιβλία που έχει διαβάσει για το τρέξιμο σε μη δυτικά πλαίσια (δηλ. σε άλλους πολιτισμούς) έτσι όπως τα περιγράφει στο βιβλίο του EAT & RUN.
– Ποια είναι τα 3 σημαντικότερα στοιχεία για σένα που χρειάζονται για να πετυχαίνεις τους στόχους σου;
Καθαρό μυαλό και ψυχική ισορροπία. Προπόνηση και ξεκούραση. Διάθεση για υγιή ανταγωνισμό και υπερπροσπάθεια.
– Ποιοι είναι οι επόμενοι αγωνιστικοί σου στόχοι;
Επόμενος πολύ κοντινός στόχος στο Ζαγόρι τα 80km. Ακολουθεί ο μαραθώνιος στην Οίτη και ο αγώνας στην Πάρνηθα 25km το φθινόπωρο.
– Θα ήθελες να μας πεις ένα μικρό «μυστικό» σου, τι σε ευχαριστεί περισσότερο να κάνεις μετά από έναν απαιτητικό αγώνα;
Μετά από ένα αγώνα, την επόμενη μέρα, πηγαίνω για μπάνιο στη θάλασσα και τρώω λίγο περισσότερο χωρίς πολύ σκέψη (πάντα τροφές χωρίς ζωικά παράγωγα). Ακολουθούν οι βόλτες στο κέντρο της Αθήνας και η συνάντηση με φίλους.
– Ποιοι σε έχουν βοηθήσει σε αυτή σου την προσπάθεια και σε ποιον ή ποια θα αφιέρωνες τη μεγαλύτερη νίκη σου;
Περισσότερο με έχει βοηθήσει η σύντροφος μου η οποία δραστηριοποιείται και αυτή με το τρέξιμο, στην ίδια αφιερώνω τις επιτυχίες μου. Σημαντική βοήθεια μου παρέχει η Compressport Cyprus και το κατάστημα AWOL στη Λευκωσία. Ευχαριστώ επίσης την οικογένεια μου που με στηρίζει με διαφόρους τρόπους. Θα ήθελα ακόμα να αναφέρω ότι ο αγώνας του Atsa Mountain race στον οποίο πέτυχα την πρώτη θέση φέτος ήταν αφιερωμένος στον ποδηλάτη Νεκτάριο Πεττεμερίδη, (που έφυγε από τη ζωή αφού κτυπήθηκε από αυτοκίνητο ενώ ποδηλατούσε).
– Έχεις τρέξει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθήνας; Αν όχι σκέφτεσαι να το κάνεις κάποια στιγμή;
Δεν έχω τρέξει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθήνας και θα ήθελα να το κάνω κάποια στιγμή παρόλο που δεν αποτελεί βασικό στόχο για εμένα. Αν όχι φέτος ίσως το 2019 με μια καλή προετοιμασία.
Ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια στην έκδοση του εντύπου και συγχαρητήρια για την όλη προσπάθεια σας!
