Ο Δημήτρης Θώδης, o project manager της MySportevent, είναι ένας άνθρωπος που ζει και γνωρίζει το δρομικό αθλητισμό από πολύ κοντά. Είτε σαν διοργανωτής αγώνων, είτε παλιότερα ως αθλητής ο ίδιος.
Η εμπειρία που έχει αποκομίσει όλο αυτό το χρονικό διάστημα είναι μεγάλη και τον έχει οδηγήσει να αποκτήσει μία βαθιά γνώση των δρώμενων. Eιδικά σε μία ιδιαίτερη συγκυρία όπως αυτή που δημιούργησε σε όλη την ανθρωπότητα η πανδημία, οι απόψεις ανθρώπων που κινούν τις διαδικασίες με βασικούς και επιτελικούς ρόλους αποκτάει ακόμα πιο μεγάλη σημασία.
• Συνέντευξη στον Κώστα Μαρούντα (kostas@irunmag.gr)
Το iRun συνομίλησε μαζί του, του έθεσε ορισμένες ερωτήσεις και είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το εύρος της οπτικής του Δημήτρη για τα πράγματα. Ας το μοιραστούμε αυτό το εύρος όλοι μαζί διαβάζοντας τις απαντήσεις του…
iRun: Μετά από περίπου 15 μήνες πανδημίας, πώς κρίνετε τα αντανακλαστικά των αρμόδιων φορέων του αθλητισμού;
Δημήτρης Θώδης: Όταν μιλάμε για αρμόδιους φορείς του αθλητισμού, συνήθως εννοούμε την εκάστοτε ομοσπονδία κάθε αθλήματος. Στην προκειμένη περίοδο των 15 μηνών τις αποφάσεις τις λάμβανε και τις λαμβάνει ακόμα η κεντρική εξουσία, η κυβέρνηση δηλαδή, με τις κατευθύνσεις των αρμόδιων επιδημιολόγων. Οι ομοσπονδίες, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είχαν λόγο στις αποφάσεις που αφορούν το αντικείμενό τους. Αν κατηγορούσαμε τις ομοσπονδίες για κάτι, αυτό θα αφορούσε το ότι δεν πίεσαν αρκετά την κεντρική εξουσία ώστε να παρθούν πιο γρήγορα αποφάσεις που θα έβγαζαν το κάθε άθλημα από την αδράνεια. Αν υπήρχε μια κλίμακα που να καθορίζει τα αντανακλαστικά των αρμοδίων, από το 1 έως το 10, με το 1 τα χειρότερα, θα τους έβαζα 3.
iRun: Ως επικεφαλής της MySportevent διοργανώνετε με επιτυχία δύο μεγάλα δρομικά event στο Άλσος Βεΐκου και στο λόφο του Λυκαβηττού. Πιστεύετε πως οι νέες οδηγίες της ΓΓΑ θα βοηθήσουν ή θα «χαλάσουν» τη μαγεία των αγώνων;
Δ.Θ.: Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει. Είναι αλήθεια ότι και οι δυο αγώνες μας κατέχουν περίοπτη θέση στην προτίμηση των Ελλήνων δρομέων. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι από τους λίγους αγώνες Πανελλαδικά που κάθε χρόνο έχουν αύξηση συμμετοχών. Η μαζικότητα συμμετοχής και το αίσθημα του αθλητή πως συμμετέχει σε ένα πανηγύρι, αποτελούν τη μαγεία που αναφέρετε. Με το δεδομένο πως κάθε μαζική αθλητική δραστηριότητα έχει παγώσει για πάνω από ένα χρόνο, η επανεκκίνηση, ακόμα και με αυτούς τους περιοριστικούς όρους, αποτελεί μία πρόοδο. Άργησε αρκετά, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Σίγουρα οι εκκινήσεις σε μπλοκ, ανά τακτά χρονικά διαστήματα και τα υπόλοιπα μέτρα, θα αλλοιώσουν αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
iRun: Ποια είναι για εσάς η ενδεδειγμένη στάση για έναν αθλητή, και τον προπονητή του, για να μπορέσει να βγει αλώβητος (και στο σωματικό, και στο πνευματικό, και στο ψυχολογικό κομμάτι) από την πανδημία;
Δ.Θ.: Ενδεδειγμένη στάση, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να υπάρξει. Κάθε αθλητής είναι μοναδικός και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Έχει δική του προσωπικότητα, ψυχοσύνθεση, περιβάλλον και φυσικά άλλον προπονητή. Όλοι λίγο πολύ έχουν επηρεαστεί. Είναι σίγουρο ότι όλοι θα βγουν πιο δυνατοί από όλη αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία. Για να μπορέσει να βγει αλώβητος ο αθλητής, σωματικά, πνευματικά, αλλά και ψυχολογικά, θα πρέπει να υπάρχει στενή συνεργασία με τον προπονητή του, στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον και ψυχολογική υποστήριξη από κάποιον ψυχολόγο. Τα τελευταία χρόνια έχει φανεί η χρησιμότητά του και πολλοί σύλλογοι, αλλά και η Ομοσπονδία, συνεργάζονται με καταξιωμένους ψυχολόγους.
iRun: Από αυτά που είδατε όλους αυτούς τους μήνες, και με το δεδομένο της δικής σας πρότερης αθλητικής εμπειρίας, πιστεύετε πως ανταποκρίθηκαν οι αθλητές και οι προπονητές στις έξτρα υποχρεώσεις των πρωτόγνωρων συνθηκών που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν;
Δ.Θ.: Έχω κάνει και εγώ το πέρασμά μου από τον αγωνιστικό αθλητισμό (σ.σ. δρομέας), με διάθεση για πρωταθλητισμό. Οι τότε συνθήκες, εργασία, έλλειψη βοήθειας, ήταν απαγορευτικές για να κάνω πρωταθλητισμό και αναγκαστικά κινήθηκα στα όρια του αγωνιστικού αθλητισμού. Η πίεση, όπως μπορώ να πω με βεβαιότητα, αντιστοιχούσε με αυτή ενός πρωταθλητή. Μπορώ να μπω δηλαδή στο πετσί ενός πρωταθλητή και στην καθημερινότητά του. Για να είμαι ακριβής θα πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός ανάμεσα σε έναν αθλητή πρωταθλητισμού και σε έναν ερασιτέχνη. Για τον αθλητή πρωταθλητισμού υπάρχει ο στόχος που είναι άμεσα συνδεδεμένος με μία ορισμένη ημερομηνία. Ο αθλητής θα πρέπει να προετοιμαστεί σωματικά και ψυχολογικά, ώστε να βρίσκεται στο μέγιστο της απόδοσής του μία συγκεκριμένη ημερομηνία. Φανταστείτε τώρα έναν αθλητή και τον προπονητή του να πρέπει να κάνουν τον προγραμματισμό τους αυτούς τους 15 μήνες. Να είναι σε διαρκή ετοιμότητα. Με αυτή, λοιπόν, την παράμετρο θεωρώ ότι οι αθλητές και οι προπονητές τους ανταποκρίθηκαν άριστα. Ο αθλητής κατά κύριο λόγο, και μαζί ο προπονητής, θα έπρεπε να είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές κάθε αθλητικής εκδήλωσης. Για τους ερασιτέχνες αθλητές. Εδώ δεν υπάρχει τόσο έντονο το στοιχείο του στόχου. Ας μην ξεχνάμε, όμως, τον λόγο της άνθησης του δρομικού κινήματος, που εκτός πολλών άλλων αναπτύχθηκε για αυτά που πρόσφερε στους αθλούμενους κάθε επιπέδου. Υγεία, κοινωνικότητα, διέξοδο από την καθημερινότητα, εκδρομές. Και όλα αυτά σταμάτησαν απότομα. Και μιλάμε για το πιο υγιές κομμάτι της κοινωνίας, που και στην πράξη απέδειξε την ανθεκτικότητά του απέναντι στην πανδημία.
iRun: Το δρομικό κοινό επέδειξε ωριμότητα; Βγήκε με εμπλουτισμένες τις εμπειρίες και νικητής ή το βρίσκουμε με πληγές;
Δ.Θ.: Οι αθλητές, οι δρομείς, είναι και αυτοί μέρος του κοινωνικού συνόλου. Είναι καθημερινοί άνθρωποι. Απλά έχουν και την ιδιότητα του αθλητή ή του δρομέα. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι στο σύνολό της η Ελληνική κοινωνία επέδειξε ωριμότητα. Συμμορφώθηκε από την πρώτη στιγμή στις οδηγίες και στα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν. Όλοι μας, ο καθένας από τη θέση του, θα βγούμε με εμπειρίες. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ακόμα δεν βγήκαμε από το τούνελ. Δεν ξεμπερδέψαμε.
iRun: Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ένας διοργανωτής αγώνων όλο αυτό το χρονικό διάστημα;
Δ.Θ.: Δυσκολίες στη διοργάνωση ενός αγώνα πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Δεν είναι μόνο η ανακοίνωση της ημερομηνίας, η πιστολιά της εκκίνησης και ο τερματισμός. Καταρχάς να κάνω μια κατηγοριοποίηση στις διοργανώσεις. Υπάρχουν οι διοργανώσεις που γίνονται από εταιρείες σαν την MySportevent, από σωματεία-συλλόγους, διοργανώσεις που υποστηρίζονται από δήμους ή Περιφέρειες, κ.λπ. Η πρώτη και κύρια δυσκολία που αντιμετωπίσαμε ήταν η βιωσιμότητα. Χωρίς διοργανώσεις, τα έσοδα ήταν μηδενικά. Λόγω της γενικότερης αβεβαιότητας δεν υπήρχε δυνατότητα προγραμματισμού. Μία διοργάνωση δεν πραγματοποιείται μόνο με τη διάθεση του διοργανωτή ή την πίεση από τους δρομείς. Σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας που βιώσαμε όλοι μας αυτό το διάστημα, ακόμα και οι χορηγοί-υποστηρικτές ήταν αρνητικοί. Ο διοργανωτής είναι το πρόσωπο που βρίσκεται ανάμεσα στις επιθυμίες του αθλητή και στις απαιτήσεις και απαγορεύσεις της πολιτείας. Είμαστε από τους τυχερούς, σε εισαγωγικά, που καταφέραμε και πραγματοποιήσαμε δυο διοργανώσεις. Το Veikou Trail τον Ιανουάριο του 2020 και το Lycabettus Run στο τέλος Φεβρουαρίου του 2020, λίγο πριν τη γενική απαγόρευση. Ακυρώσαμε, όμως, δύο νέες διοργανώσεις που είχαν μπει στο καλεντάρι. Το West Run στο δήμο Αγίων Αναργύρων/Καματερού τον Απρίλιο του 2020 και το Paros Way στο όμορφο νησί της Πάρου, τον Μάιο του 2020. Δυστυχώς, υπήρξαν και περιπτώσεις διοργανώσεων που είχαν ανακοινωθεί για την περίοδο της αρχής της απαγόρευσης. Ενώ είχαν ετοιμάσει τα πάντα, μετάλλια, αριθμούς, μπλουζάκια, banner και ό,τι χρειάζεται μια διοργάνωση, αναγκάστηκαν να ακυρώσουν. Το κόστος από την παραγωγή των υλικών το απορρόφησαν είτε οι διοργανωτές, είτε οι εταιρείες παραγωγής των υλικών…
iRun: Ποια είναι η εκτίμησή σας για το μέλλον του δρομικού αθλητισμού στη χώρα μας;
Δ.Θ.: Το δρομικό κίνημα από μόνο του, ακόμα και χωρίς αγώνες, έχει μια δυναμική. Το τρέξιμο υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, είναι πηγαίο. Εκτιμώ ότι τώρα με την επανεκκίνηση των αγώνων θα φανεί η δυναμική του δρομικού κινήματος. Το βλέπουμε και από τα μηνύματα που λαμβάνουμε. Το κενό διάστημα χωρίς αγώνες, εδώ και ενάμιση χρόνο, θα το παρομοίαζα με κενό μνήμης από χτύπημα στο κεφάλι. Ήδη η μνήμη σιγά σιγά επανέρχεται. Επίσης, όπως όλοι γνωρίζουμε, την περίοδο της καραντίνας και της απομόνωσης, αυξήθηκε το ποσοστό των ανθρώπων που ενέταξαν το τρέξιμο στο καθημερινό τους πρόγραμμα. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Σημασία, όμως, έχει ότι μεγάλο ποσοστό θα παραμείνει στο χώρο, γιατί αντιλήφθηκε τα οφέλη στην υγεία και στην καθημερινότητά του.
iRun: Σε θεωρητικό επίπεδο, είστε θιασώτης της αντίληψης πως «κάθε εμπόδιο για καλό»; Σε πρακτικό κομμάτι, επιβεβαιώθηκε η όποια θεώρησή σας;
Δ.Θ.: Πάντα σε θεωρητικό επίπεδο. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για τοίχο αδιαπέραστο. Όπως αναφέρει και ο στίχος όμως «ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό».
iRun: Γνωρίζοντας πως ετοιμάζατε ένα νέο αγώνα στην Πάρο (το Paros Way), τι να περιμένουμε από εκεί για το μέλλον;
Δ.Θ.: Ετοιμάζουμε. Ετοιμάζαμε. Όπως ανέφερα και πριν, το Paros Way ήταν να πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2020. Ακυρώθηκε για τους λόγους που όλοι ξέρουμε. Μεταφέρθηκε για τον φετινό Μάιο του 2021, αλλά και πάλι ματαιώθηκε. Υπήρχε μια σκέψη για μεταφορά τον προσεχή Σεπτέμβριο. Όπως όλα δείχνουν, θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2022. Η Πάρος και το Paros Way είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Ξέχωρα ότι αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου νησιά, είναι ένα νησί που συγκαταλέγεται στα πιο γνωστά παγκοσμίως Ελληνικά νησιά. Ένα νησί με υποδομές, πρόσβαση, φυσική ομορφιά. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της διοργάνωσης, είναι ότι απλώνεται σχεδόν σε όλο το νησί, με τρία διαφορετικά αθλήματα και πολλές αποστάσεις. Γίνονται προετοιμασίες και σύντομα θα υπάρχουν ανακοινώσεις.
iRun: Μετά από όλα αυτά, ποιο είναι το δικό σας προσωπικό κυρίαρχο μότο για τη ζωή;
Δ.Θ.: Μπορεί να είναι και λίγο άσχετο. Αλλά, μου αρέσει πολύ το «Βάλε στόχο το φεγγάρι. Ακόμα και αν αποτύχεις, θα βρεθείς ανάμεσα στα αστέρια». Ένα ταξίδι στο φεγγάρι θέλει πολύ κόπο και πολλά ρίσκα. Εγώ προσωπικά έχω ρισκάρει και κοπιάσει πολύ.
iRun: Η ομορφιά της ελληνικής γης είναι σε θέση να αναπληρώσει σύντομα τα κενά και τα γκρίζα σημεία που δημιούργησε στις ψυχές μας η δοκιμασία της πανδημίας;
Δ.Θ.: Ναι. Θεωρώ ότι σαν Έλληνες είμαστε προνομιούχοι, που ζούμε σε αυτόν το παράδεισο που λέγεται Ελλάδα. Το κλίμα ευνοεί την άθληση και ειδικά το τρέξιμο σχεδόν όλες τις εποχές του χρόνου. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων κατοικούν σε αστικά κέντρα. Όπως ανέφερα και πριν η μνήμη, μετά το χτύπημα στο κεφάλι, επανέρχεται. Από την πρώτη στιγμή είχα πει ότι το μέλλον είναι ο αθλητικός τουρισμός. Και ο εγχώριος, αλλά και ο διεθνής. Με την επανεκκίνηση των αγώνων η ελληνική φύση μας περιμένει και ειδικά τους ανθρώπους των πόλεων, που βίωσαν χειρότερα τον εγκλεισμό.
• Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε αρχικά στο free press περιοδικό iRun …and i am free! (T.30 / Iούνιος 2021)
