Λίγο μετά από την εκκίνηση του The Race (130 χλμ.) και του The Ride (68 χλμ.) στην Αρχαία Ολυμπία, στο πλαίσιο του L’ Étape Greece by Tour de France presented by SKODA 2024, είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Θανάση Παπαδημητρίου, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ευ Ζην, η οποία από το 2018 διοργανώνει στην Ελλάδα ποιοτικές αθλητικές εκδηλώσεις.
- Μίλησε στον Αργύρη Κριθαρούλα
Ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα για τη 2η χρονιά του L’etape Greece στην Αρχαία Ολυμπία;
Η πρώτη χρονιά ήταν και αυτό ένα ακόμα ρίσκο ανάμεσα σε αυτά που έχουμε πάρει. Καταφέραμε να συγκεντρώσουμε περίπου 550 ποδηλάτες, με το 90% να είναι από την Ελλάδα. Φέτος έχουμε σχεδόν 720 ποδήλατα στους δύο μεγάλους αγώνες, συν 110 στο fun ride. Το λέω και ανατριχιάζω.
Ο παλμός, η μουσική, ο κόσμος, τα χειροκροτήματα. Είναι δύσκολο να το περιγράψει κάποιος αν δεν είναι εδώ. Οπότε ναι, είμαι ευχαριστημένος. Είναι το μεγαλύτερο ποδηλατικό event που έχει γίνει στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή.
Ποια ήταν η πορεία της Ευ Ζην για να φτάσει σε αυτήν τη μέρα;
Υπάρχουμε από το 1991, σαν ένα γραφείο που οργανώνει εκδηλώσεις, ταξίδια κτλ. Από το ξεκίνημά μας ασχοληθήκαμε με πράγματα, όπως τα outdoor activities, που ήταν πρωτόγνωρα για την ελληνική αγορά. Το εγχείρημα της διοργάνωσης αθλητικού τουρισμού, που ξεκίνησε το 2017, ήταν ένα στοίχημα.
Το 2018 πήραμε τα δικαιώματα για να οργανώσουμε το Ironman και το πρώτο έγινε το 2019. Μετά λίγο ξέρουμε την πορεία με τον κορωνοϊό και τις αναβολές και ακυρώσεις. Ακολούθησαν οι διοργανώσεις σε Costa Navarino το 2021 και σε Βουλιαγμένη το 2022-2023.
Στην πορεία αυτή στήθηκε μια ομάδα πολύ δυνατή, η οποία προφανώς έπρεπε να διοργανώνει και άλλα τέτοια event για να μπορέσει να υπάρχει. Οπότε, έτσι έγινε και το L’Etape, το B2Run, και κάποια κολυμβητικά.
Ποιος είναι ο στόχος της εταιρίας;
Αν είναι να κάνουμε κάτι, θα το κάνουμε όπως πρέπει, να είναι μια διοργάνωση – εμπειρία. Για την ελληνική αγορά που είναι μια μικρή αγορά και δεν είναι μαθημένη σε αυτά τα event, το κόστος συμμετοχής είχε νούμερα λίγο υψηλά, απολύτως αναγκαία όμως για να παρέχουν τις προδιαγραφές για αυτούς τους αγώνες, δηλαδή την ασφάλεια.
Σήμερα, μετά από 6 χρόνια πλέον, ακόμα παλεύουμε. Στο πρώτο Ironman είχαμε 600 Ελληνες και 900 ξένους. Από τους 600 Ελληνες, οι 300 ήταν πρώτη φορά που έπαιρναν μέρος σε έναν αγώνα. Και το έκαναν για την εμπειρία, τη φωτογραφία, το μετάλλιο, να πουν «έκανα και εγώ ironman». Τώρα ο αριθμός αυτός είναι υπερδιπλάσιος. Και είναι ενεργοί τριαθλητές. Να κάνουν χρόνο, να διεκδικήσουν κάτι.
Το μεγάλο όφελος είναι το οικονομικό, επικοινωνιακό, κοινωνικό των τόπων που τα φιλοξενούν. Εμείς προσπαθούμε να τα κάνουμε σε περιόδους μη τουριστικής ακμής, ώστε να την επιμηκύνουμε. Και μένουν πολλά χρήματα στις περιοχές αυτές. Πρέπει ο τόπος, τα μαγαζιά, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, να το αγκαλιάσουν, να ανοίγουν, να βγαίνουν έξω, να το χειροκροτούν. Αυτά μας δείχνουν εμάς την εμπιστοσύνη και ότι έχουμε συνέταιρους, έχουμε υποστηρικτές σε αυτήν την προσπάθεια.
Τερματισμοί μπροστά από το “στρατηγείο” της διοργάνωσης, στο φιλόξενο Δημαρχείο της Αρχαίας Ολυμπίας
Πώς βλέπεις την ανάπτυξη της ποδηλασίας, που τα τελευταία χρόνια έχει τραβήξει πολλά;
Τα τελευταία χρόνια όλοι έχουμε τραβήξει πολλά. Ολοι έχουμε αναθεωρήσει πράγματα, έχουμε αλλάξει προτεραιότητες. Το ποδήλατο και μες στην περίοδο του κορωνοϊού αναπτύχθηκε πολύ. Θυμίζω ότι είχαν ξεπουλήσει όλοι οι ποδηλατάδες, δεν υπήρχε ούτε ακτίνα να αγοράσεις.
Ενα μέρος των ανθρώπων αυτών, επειδή του άρεσε, άρχισε να παίρνει μέρος και σε αγώνες. Υπάρχουν και άλλα που μπορούμε να κάνουμε, και σε άλλες περιοχές, απλώς περιμένουμε ποιες περιοχές θα είναι αυτές που πραγματικά θα το αγκαλιάσουν.
Η επόμενη μέρα σαν ομάδα;
Για να μπορούμε να υπάρχουμε σαν εταιρία και να έχουμε το απαραίτητο όφελος για να συνεχίσουμε, πρέπει να βρούμε και άλλες τέτοιες διοργανώσεις. Οι διοργανώσεις που ψάχνουμε είναι μεγάλες. Εχουμε μια συνεχή συνεργασία με το Ironman, που είναι από τους πιο καλούς partner που έχουμε, με το L’etape, με το B2Run, που είναι και αυτό ένα διεθνές event. Κουβεντιάζουμε τώρα για μία μεγάλη κολυμβητική διεθνή διοργάνωση.
Υπάρχει επίσης, θα στο πω τώρα, ένα μεγάλο event trail run, UTMB, που εδώ και δύο χρόνια μιλάμε μαζί τους και προσπαθούμε να βρούμε τον τρόπο, ουσιαστικά να βρούμε χρηματοδότηση, για να το φέρουμε.
Μια διοργάνωση 14 ετών που ξεκίνησε από το Σαμονί της Γαλλίας. Κάθε χρόνο παίρνουν μέρος περίπου 25000 άτομα. Για να πάει κάποιος εκεί, που είναι η Μέκκα του trail run, πρέπει να έχει συμμετάσχει σε έναν άλλον αγώνα. Δεν μπορεί να δηλώσει συμμετοχή μόνο στο Σαμονί.
Η χώρα μας αυτήν τη στιγμή είναι η μόνη των Βαλκανίων που και η UTMB θέλει να κάνει έναν αγώνα. Αν δεν το κάνουμε αυτό γρήγορα, είτε η Κροατία είτε η Τουρκία είτε η Σερβία θα το πάρουν. Οπότε αν το πάρουν, δεν θα έχουμε εμείς την πολυτέλεια. Και είναι και προσωπικό μου στοίχημα.
Τι θα πρέπει να αλλάξει για να έρθει το UTMB στην Ελλάδα;
Λίγο η κουλτούρα, η αλλαγή της οποίας θέλει πολύ επιμονή, υπομονή και χρόνο. Δεν αλλάζει εύκολα. Και εμείς αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Εχουμε και ένα τερέν που ονομάζεται Ολυμπος. Ο Ολυμπος από μόνος του είναι ένα brand που το ξέρουν όλοι. Ολοι θα ήθελαν να τρέξουν στο βουνό των θεών. Αλλά για να το κάνουν, πρέπει κάπου να δουν «UTMB Open Mountain Olympus».
Πόσο έχουν βοηθήσει οι φορείς και οι εθελοντές στην υλοποίηση των ιδεών σας;
Εδώ στην Αρχαία Ολυμπία που είμαστε, οφείλουμε την παρουσία μας στην Περιφέρεια. Οφείλω να πω ότι όταν αποφασίσαμε να διοργανώσουμε το L’etape και κάναμε μια έρευνα πού θα μπορούμε να το κάνουμε, η Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας και ο περιφερειάρχης Νεκτάριος Φαρμάκης, δεν το σκέφτηκαν ούτε λεπτό: «Εδώ θα το κάνουμε, ελάτε να δούμε με ποιον τρόπο, τι χρειάζεστε». Δεν έχουμε βρει τέτοια ανταπόκριση από πολλούς.
Εντάξει, για να μην αδικώ κάποιους, η στήριξη που έχουμε από τον δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης είναι εξίσου μεγάλη, αν όχι μεγαλύτερη. Και από άλλες περιφέρειες, της Κρήτης, ή της Δυτικής Μακεδονίας, που ετοιμάζουμε κάτι θεματικό δρομικό στη Νάουσα -και αυτό θα είναι πολύ ωραίο event- υπάρχουν άνθρωποι της Πολιτείας που είναι πιο εμπνευσμένοι και είναι doer «θα το κάνουμε», αλλά υπάρχουν και άλλοι που δεν το έχουν καταλάβει.
Στο σκέλος του εθελοντισμού μπορώ να πω ότι έχουμε κάνει ένα μικρό θαύμα. Στην επαρχία, όπου δεν υπάρχει τόσο πολύ η έννοια ‘είμαι εθελοντής’, έχουμε κάνει πολλή δουλειά. Εδώ στο L’etape έχουμε περίπου 150 εθελοντές, που είναι τρελό νούμερο. Στην Αθήνα στο Ironman έχουμε περίπου 800, στο Costa Navarino άλλους τόσους.
Αυτό είναι μια δουλειά που παίρνει έναν χρόνο, να συνεννοηθούμε, να τους βρούμε, να τους εκπαιδεύσουμε, να τους πείσουμε. Διότι μην ξεχνάμε ότι ο εθελοντής έρχεται και δεν πληρώνεται, έρχεται να προσφέρει κάτι. Είναι εύκολο να ξυπνήσει το πρωί και να πει «δεν πάω, βαριέμαι». Και να έχουμε υπολογίσει εμείς 500 και να έρθουν 300. Η απώλεια που έχουμε είναι της τάξεως 5% με 7%. Οπότε για αυτό το θεωρώ πολύ σημαντική δουλειά.
- Διαβάστε ακόμα:
