Λένε πως το «Τρίαθλο δεν Χτίζει Χαρακτήρες αλλά τους Αποκαλύπτει». Για τον Γρηγόρη Σουβατζόγλου τον Έλληνα Πρωταθλητή του πολυδιάστατου σπορ των «IronMan» η αποκάλυψη άργησε κάποια χρόνια. Γνωστός στους κύκλους του υγρού στίβου από την προηγούμενη δεκαετία, αρχικά με τις διεθνείς εφηβικές του επιτυχίες πρώτα στην κλασική κολύμβηση και έπειτα στην τεχνική (όπου έφτασε και μέχρι την 3η θέση στον κόσμο) ο Χαϊδαριώτης αθλητής έμοιαζε μετά το 2010 να αφήνει πίσω του τον πρωταθλητισμό όπως πολλά ακόμα σπουδαία ταλέντα.
Συνέντευξη στον Αργύρη Κριθαρούλα
Φωτογραφίες: Foto-Trexoume.gr
Κάπου εκεί ήρθε όμως η γνωριμία του με το ορεινό τρίαθλο, (παρά τη χαλαρή μέχρι τότε σχέση του με το ποδήλατο και κυρίως με το τρέξιμο) να του αλλάξει ρότα και να ενεργοποιήσει ξανά το μαχητικό του πνεύμα με στόχο τη διάκριση στο πιο σύνθετο και πιο επίπονο Ολυμπιακό Άθλημα. To iRun συνάντησε το 30χρονο Γρηγόρη Σουβατζόγλου στις πολύπλευρες και ξεχωριστές εγκαταστάσεις του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρου Νιάρχου, θέλοντας να τις συνδυάσει με την πολυπλοκότητα του Τριαθλου. Ο σπουδαίος μας Τριαθλητής μόνιμος κυρίαρχος πλέον στις εγχώριες διοργανώσεις μίλησε στο iRun για αυτή τη νέα του αθλητική του περιπέτεια ανέλυσε τη μεγάλη του επιστροφή στην αγωνιστική δράση και φανέρωσε τα σχέδια του για το μέλλον στο κορυφαίο σπορ αντοχής:
Η πρώτη γνωριμία με το τρίαθλο
«Ξεκίνησα το Φλεβάρη του 2012 μετά από προτροπή ενός φίλου, μιας παρέας, καθαρά για βελτίωση της φυσικής μου κατάστασης. Τότε δούλευα ναυαγοσώστης και θεώρησα πως ένα άθλημα που συνδυάζει τα τρία πιο διαδεδομένα αερόβια σπορ (κολύμπι, ποδήλατο, τρέξιμο) θα ήταν ιδανικό για να με βοηθήσει να κρατηθώ σε φόρμα. Λίγους μήνες μετά οι φίλοι μου θα μετείχαν σε ένα από τους πιο γνωστούς αγώνες Τριαθλου της εποχής, το Astroman και με προέτρεψαν να τους ακολουθήσω για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Δε σου κρύβω ότι ήμουν μάλλον επιφυλακτικός, συνηθισμένος από το κολύμπι, ακόμα και το γεγονός ότι έπρεπε να πληρώσεις για να συμμετάσχεις με ξένιζε ενώ η βασική μου αναστολή αφορούσε το τρέξιμο. Με το ποδήλατο είχε κάποια οικειότητα γιατί εκείνη την εποχή το χρησιμοποιούσα για τις μετακινήσεις μου, αλλά τα 21 χλμ. τρεξίματος ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Μπορεί να ακούγεται τρελό σήμερα, αλλά δυο μέρες πριν τον αγώνα πήγα στο στάδιο για να δω αν μπορώ να βγάλω την απόσταση και μόνο έτσι αποφάσισα να μετάσχω. Τελικά ολοκλήρωσα το πρώτο μου Τρίαθλο όντας απόλυτα ανταγωνιστικός στο κολύμπι και το ποδήλατο και κάνοντας ότι καλύτερο και στο τρέξιμο. Το έναυσμα πλέον είχε δοθεί και μια νέα αθλητική σελίδα είχε ανοίξει….».
Μια σχέση ζωής με εξαντλητικά ωράρια
«Την τελευταία εξαετία το Τρίαθλο είναι ένα βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Οι απαιτήσεις είναι μεγάλες αλλά πλέον είναι κάτι που έχει χαράξει την καθημερινότητα μου. Προπονήσεις συστηματικές πριν και μετά τη δουλειά, ενώ τα περισσότερα ΣΚ καταλήγουν σε αγώνες.
Αυτό που με κρατά συνεπή σε όλες μου τις υποχρεώσεις θεωρώ ότι είναι το σταθερό και αυστηρό πρόγραμμα. Το σύνηθες καθημερινό μου πρόγραμμα περιλαμβάνει: Κολύμπι (Προπόνηση αλλά και μαθήματα που κάνω σε κάποιο γκρουπ) – Εργασία – Προπονήσεις (Ποδήλατο,Τρέξιμο ή Γυμναστήριο) όλα χωρίς αποκλίσεις και με οριακά δεδομένα αφού πρέπει μέχρι τις 21.00 να έχω ολοκληρώσειμ για να φάω και να ξεκουραστώ. Δε σου κρύβω πως η ξεκούραση είναι το κομμάτι του προγράμματος που αν μπορούσα να διαλέξω θα ήταν αυτό που θα ενίσχυα περισσότερο. Είναι σίγουρα ένα πρόγραμμα βαρύ αλλά απαραίτητο αν θέλεις να πετύχεις σ΄αυτό που αγαπάς και να το συνδυάσεις και με τη δουλειά που απαιτείται για να ζήσεις».
«Ο αθλητισμός γεμίζει κάθε κενό μου»
«Όλα αυτά τα χρόνια των σκληρών προγραμμάτων των αγώνων, των θυσιών για κάποιους, ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι στερούμαι κάτι, γιατί αυτό που κάνω με γεμίζει. Ειδικά το κομμάτι του αγώνα όχι μόνο στο κυνήγι της διάκρισης αλλά και στη διαδικασία απόκτησης παραστάσεων, της επαφής και γνωριμίας με νέους φίλους, το λατρεύω. Από την άλλη αν έχω πραγματική επιθυμία να ξεφύγω κάπως διασκεδάζοντας, θα το κάνω απλά ξέρω ότι δεν πρόκειται να κερδίσω κάτι αν υπερβάλλω, και θα το αποφύγω λόγω κούρασης».
Υποχρεωτικά προπονητικά αυτόνομος
«Έχω πάντα ένα προπονητή, τον Νίκο Σπυριδαντωνάκη που με παρακολουθεί κυρίως στο τρέξιμο αλλά και στα υπόλοιπα όποτε χρειαστεί. Άλλωστε στο κολύμπι έχω συνηθίσει μετά τα 18 μου που εγκατέλειψα τον πρωταθλητισμό να προπονούμαι μόνος. Δε ξέρω αν θα ήταν πιο ιδανικό να έχω μεμονωμένους προπονητές για παράδειγμα για το τρέξιμο και το ποδήλατο αλλά αυτή τη στιγμή λόγω του προγράμματος που είναι πολύ βαρύ, φαντάζει αδύνατο να συνδυαστεί (από πλευράς ωραρίου) με περισσότερους από έναν τεχνικούς. Δύο σημαντικοί άνθρωποι επίσης που με υποστηρίζουν και τους ευχαριστώ πολύ είναι ο γυμναστής μου, Θάνος Λιάσκος (Top Gym) και ο φυσικοθεραπευτής μου ο Γιάννης Δεφίγκος».
Η έκρηξη των συμμετοχών σε Τρέξιμο και Τρίαθλο
«Αυτό είναι ένα από τα λίγα καλά της κρίσης. Θεωρώ ότι δεν είναι μόδα και δε θα φθαρεί γιατί το τρέξιμο έχει τη δύναμη να σε διασκεδάζει σ΄όλα τα επίπεδα και έτσι σε κράτα κοντά του για πολλά χρόνια. Αν μπορούσα να συμβουλέψω κάτι όλους τους φίλους του running που ετοιμάζονται να μπουν στα βαθιά του αθλήματος θα ήταν να το κάνουν υπό την καθοδήγηση κάποιου προπονητή. Όχι μόνο για να προπονηθούν σωστά, αλλά επειδή είναι αρκετές οι περιπτώσεις που οι μεγάλες επιβαρύνσεις προκαλούν τραυματισμούς και σε απογοητεύουν. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τους πιο προχωρημένους που θέλουν να δοκιμάσουν στο τρίαθλο όπου τα προσεκτικά βήματα και όλα όσα προανέφερα είναι ακόμη πιο κομβικά και απαραίτητα. Τα σπορ στη φύση, αν γίνουν σωστά, έχουν πάρα πολλά να δώσουν ατομικά αλλά και κοινωνικά και μακάρι να μαζικοποιηθούν ακόμα περισσότερο».
Μυστικά προετοιμασίας
«Ειδικά κομμάτια όπως είναι η πιο εξειδικευμένη διατροφή, οι φυσικοθεραπείες, το μασάζ είναι πάντα στο πρόγραμμα και βοηθούν στην κατάλληλη προετοιμασία. Αν κάτι έχω προσθέσει πρόσφατα και μπορώ να ξεχωρίσω για τη λειτουργικότητά του, είναι η κρυοσάουνα που σε βοηθά είτε μετά (σε ξεκουράζει και επανέρχεσαι γρηγορότερα) είτε και πριν (σου δίνει έξτρα ενέργεια) τον αγώνα».
Το αγωνιστικό του Highlight
«Κορυφαία στιγμή που μου έρχεται αυτόματα στο μυαλό ήταν αυτή του τερματισμού στο XTERRA της Χαβάης. Να τερματίζεις 2ος σε ένα κορυφαίο αγώνα τριάθλου με αντιπάλους μεγάλα ονόματα και με φόντο μια παραδοσιακή περιοχή στην ιστορία του αθλήματος ήταν κάτι μοναδικό που θα μου μείνει χαραγμένο στο μυαλό για πάντα. Ήταν και ένα από το βασικά κομμάτια της «To Do List» μου, που ευτυχώς όσο πάει και μικραίνει».
«To Τριάθλο ταιριάζει στην Ελλάδα»
«Θεωρώ ότι το Τρίαθλο είναι ένα άθλημα που κατεξοχήν ταιριάζει στην Ελληνική μορφολογία και έπρεπε ήδη να έχει μεγαλύτερη ανάπτυξη. Μετά την πενταετή ώθηση που δίνει το XTERRA έρχεται πλέον και η κορυφαία σειρά αγώνων το περίφημο IRONMAN στο Costa Navarino της Μεσσηνίας να το προωθήσει ακόμα περισσότερο. Θεωρώ μια μοναδική ευκαιρία για το ελληνικό, φίλαθλο κυρίως, κοινό να παρακολουθήσει ένα top class αγώνα που θα έχει για επίκεντρο όχι μόνο τους επαγγελματίες αλλά και όλους τους υπόλοιπους αθλητές (συνολικά 1500) τους λεγόμενους age groupers, τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που αποτελούν και τη δύναμη του τριάθλου. Θα δουν συγκλονιστικές στιγμές υπερπροσπάθειας αλλά και μοναδικής αθλητικής ομορφιάς (όπως την εναλλαγή από το κολύμπι στο ποδήλατο ή την προετοιμασία για το τελικό κομμάτι του ημιμαραθωνίου) και θα μείνουν πιστεύω κοντά μας ως φίλαθλοι αλλά και επίδοξοι αθλητές».
Οι βασικοί άξονες για τη διάδοσή του στη χώρα μας
«Είναι σίγουρα μια συνολική προσπάθεια που θα πρέπει να λειτουργήσει συντονισμένα. Η διατήρηση του υψηλού επιπέδου στις όλο και πιο πολλές εγχώριες διοργανώσεις Τριάθλου, η εισαγωγή κορυφαίων διεθνών ραντεβού όπως συμβαίνει με το XTERRA και πλέον και με το IRONMAN, η προβολή μέσω των ΜΜΕ και ειδικά της τηλεόρασης αλλά και η άμεση επαφή όλων μας με τους ανθρώπους που θέλουν να γνωρίσουν τα μυστικά του αθλήματος, είναι μερικοί από τους παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν στη διάδοση του στην Ελλάδα».
Το αγκάθι της πολιτείας
«Η πολιτεία όχι μόνο δεν είναι αρωγός στην προσπάθεια μας αλλά αντίθετα μας βάζει εμπόδια θέλοντας να μας χωρίσει σε στρατόπεδα αν και σχεδόν όλοι μας δε θέλουμε να τοποθετηθούμε σε μια τέτοια άγονη διαμάχη (σ.σ. να θυμίσουμε ότι από το 2016 η Πολιτεία έχει ενσωματώσει το Τρίαθλο, στο Μοντέρνο Πένταθλο έχοντας τυπικά τουλάχιστον, καταργήσει την ομοσπονδία του). Το πρόβλημα είναι εντονότερο για εμάς που εκπροσωπούμε το σπορ στο εξωτερικό. Είναι ένα πόλεμος που μόνο κακό κάνει στο άθλημα μας. Δεν είναι τυχαίο ότι με στόχο να διαιωνιστεί αυτή η άρρωστη κατάσταση η πολιτεία προτιμά να αγνοεί τις οδηγίες της Παγκόσμιας και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας που της δείχνουν το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει. Είναι κάτι αδιανόητο και οδυνηρό και μακάρι να ξεπεραστεί σύντομα».
Οι Χορηγοί αλλάζουν τις προοπτικές του αθλητή
«Το Τρίαθλο είναι σίγουρα ακριβό σπορ αν θέλεις να ασχοληθείς μαζί του επαγγελματικά αλλά σε καθαρά ερασιτεχνικό επίπεδο ίσως και λίγο παραπάνω είναι μάλλον προσιτό. Για παράδειγμα με ένα απλό αγωνιστικό ποδήλατο των 300 ευρώ ήρθα 2ος στο πρώτο μου πανελλήνιο πρωτάθλημα και τώρα αυτό το ποσό φτάνει μόνο για ένα απλό εξάρτημα του δικύκλου μου. Ο εξοπλισμός έχει απαιτήσεις για αυτό, καλό είναι να προχωράς προσεκτικά σε κάθε βήμα ανάλογά με το επίπεδο σου. Προσωπικά και μετά από μεγάλες οικονομικές θυσίες για να αποκτήσω τα κατάλληλα εφόδια για διεθνείς συμμετοχές έχω πλέον τη στήριξη των χορηγών τόσο για τη βελτίωση του εξοπλισμού (ποδήλατα, ρούχα, παπούτσια) όσο και την ARLA που με στηρίζει και με βοηθά να δίνω πλέον το παρόν και σε μεγάλα διεθνή ραντεβού (σ.σ. Το χορηγικό πρόγραμμα του Γρηγόρη θα ενισχυθεί σύντομα με μια ακόμα σημαντική παρουσία)».
Στρατηγική και Ψυχολογία: Τα κλειδιά μιας επιτυχίας
«Όλες οι λεπτομέρειες που συνθέτουν το προφίλ της προετοιμασίας αλλά και της διαδικασίας ενός αγώνα είναι σημαντικές και μπορεί να κάνουν τη διαφορά μεταξύ μιας επιτυχίας ή μιας αποτυχίας. Η προπόνηση, η στρατηγική και ο σχεδιασμός καθορίζουν το περίγραμμα μιας προσπάθειας αλλά όλα αυτά μπορεί να αλλάξουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις ενός αγώνα. Εκεί μπαίνει το στοιχείο της εμπειρίας και της ψυχολογίας για τη σωστή ανάλυση των δεδομένων για να μην οδηγηθείς σε λάθος αποφάσεις. Είτε να παρασυρθείς από ένα γρήγορο ρυθμό που δε σου ταιριάζει, είτε να απογοητευθείς πρόωρα αν μείνεις λίγο πίσω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την 12η θέση, τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας μου στο Ευρωπαϊκό του IRONMAN το 2016. Έχοντας το εφόδιο της κολύμβησης όπου πάντα είμαι μέσα στους πρώτους, υπερέβαλα στο ποδήλατο για να παραμείνω κοντά στην κορυφή, με αποτέλεσμα να χάσω κάποιες θέσεις στο τρέξιμο ενώ θα μπορούσα να τερματίσω ακόμα πιο ψηλά. Αυτή η δυνατότητα επιλογής στρατηγικής μέσα στον αγώνα είναι κομβική και αποκτάται με την εμπειρία και το χρόνο».
«Άγχος… όχι πια»
«Μοναδικό μου γούρι είναι η καλή ξεκούραση (γέλια). Η αλήθεια είναι πως προερχόμενος από την κολύμβηση όπου όλα κρίνονται σε επίπεδο εκατοστών δευτερολέπτου είναι λογικό να μη νοιώθω άγχος στους Αγώνες Τριάθλου που διαρκούν 2,4 ή και 8 ώρες και όλα τα μικρολάθη μπορούν να καλυφθούν».
Ξεφεύγοντας… από τους αγώνες
«Αυτό που απολαμβάνω στον λίγο ελεύθερο χρόνο μου, είναι τα ταξίδια είτε μέσω του Τριάθλου είτε χωρίς. Ταξίδια πιο πολύ σε σχέση με το ορεινό πεδίο αφού έχω μεγαλώσει μέσα στη θάλασσα και αναζητώ πλέον μια αλλαγή περιβάλλοντος. Γι΄αυτό και απόλαυσα το XTERRA και τη φύση του. Λατρεύω πλέον τις διαδρομές στα μονοπάτια της Πάρνηθας και παρότι τα βασικά κομμάτια της προπόνησής μου είναι στον αστικό ιστό, πάντα απολαμβάνω ένα περίπατο ή μια βόλτα με το ποδήλατο στο βουνό».
Η μεγάλη επιτυχία του στο XTERRA (10ος στη γενική)
«Εννοείται πως η εμπειρία μου από τις συγκεκριμένες διαδρομές στη Βουλιαγμένη, τα τελευταία χρόνια στο XTERRA ήταν ένα σημαντικό πλεονέκτημα στον αγώνα. Παράλληλα σημαντική ήταν και η συμπαράσταση του κόσμου που με ενθάρρυνε σε θάλασσα αλλά και βουνό και με γέμισε δύναμη. Η συμμετοχή του, άλλωστε είναι πάντα το κλειδί στην προσπάθεια μας. Βλέποντας το κοινό να σε ενθαρρύνει και να σε αγκαλιάζει σε μια διοργάνωση, δίνεις το 110% του καλύτερου εαυτού σου για να τους δικαιώσεις».
Τα αγωνιστικά του σχέδια για το 2018
Στις αρχές του Ιούνη θα βρεθώ στο «Τhe Championship» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Challenge στη Μπρατισλάβα της Σλοβακίας (σ.σ. ο Γρηγόρης τελικά κατέκτησε την 1η θέση στην ηλικιακή κατηγορία 30-34 και την 4η θέση στη γενική των Age Groups, με συνολικό χρόνο 4:07:38). Πρόκειται για ένα υψηλού επιπέδου αγώνα για τον οποίο είχα εξασφαλίσει την πρόκριση πέρσι στο Ευρωπαικό της ITU στη Δανία όταν είχα έρθει πρώτος στην αντίστοιχη απόσταση. Στη συνέχεια ακολουθούν κάποιοι αγώνες σπριντ, εντός των συνόρων, και στην συνέχεια στα τέλη Ιουνίου έχουμε τους Μεσογειακούς, όπου παρότι δεν ήταν στα βασικά μου πλάνα, θέλω να συμμετάσχω για να μπορέσω να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου κόντρα σε κάποιους από τους καλύτερους Τριαθλητές της Ευρώπης. Βασικός πάντως φετινός αγωνιστικός στόχος παραμένει, μετά και τις δυο πρώτες μου φετινές συμμετοχές (Κύπρος & Βουλιαγμένη) να συνεχίσω την παρουσία μου στη σειρά αγώνων XTERRA στο Ευρωπαϊκό της Γερμανίας, στην Πολωνία ίσως και κάπου αλλού».
