Το iRun συνάντησε στο Αγκίστρι τον 25χρονο δρομέα, ο οποίος ετοιμάζεται να γράψει ιστορία, με τη συμμετοχή του σε λίγες μέρες, στον θρυλικό Marathon des Sables.
• Συνέντευξη στον Αργύρη Κριθαρούλα / Φωτογραφίες: iRun & FotoTrexoume Team
Yπερμαραθώνιος Des Sables 2019 στο Μαρόκο (5 έως 15 Απριλίου). 256 χιλιόμετρα στην Έρημο Σαχάρα σε μια μάχη επιβίωσης που θα διαρκέσει 6 αγωνιστικές ημέρες. Ίσως ο σκληρότερος αγώνας running με 1200 συμμετοχές απ’ όλο τον πλανήτη έχοντας φέτος ανάμεσά τους, έναν ανερχόμενο νεαρό Έλληνα δρομέα.
Ο 25χρονος Σπύρος Λογοθέτης, πρωταθλητής υπεραποστάσεων θα γίνει ο 9ος συμπατριώτης μας (με πρώτο τον Αργύρη Παπαθανασόπουλο το 2006) που θα παλέψει με τις εξοντωτικές συνθήκες της Αφρικανικής Ερήμου για να εκπληρώσει τερματίζοντας, πέρα από τον αγωνιστικό και τον φιλανθρωπικό του στόχο, που είναι να προσφέρει χρήματα για το «Hope for children», ένα ίδρυμα στην Αγγλία που βοηθά τα παιδιά στην «Μαύρη Ήπειρο».
Για τον Σπύρο που ξεκίνησε από το πανέμορφο νησάκι του Αργοσαρωνικού το Αγκίστρι για να ανακαλύψει στη Βρετανία όπου σπούδαζε την αγάπη του για το running μόλις πριν 2 χρόνια, η διαδρομή προς την πρώτη γραμμή του ελληνικού ορεινού τρεξίματος μοιάζει πολλά υποσχόμενη. “Faethon Olympus Marathon” τον Ιούλιο, η συνέχεια στο Zagori Half Marathon και μετά στη Ροδόπη και τα 168 χιλιόμετρα στον ROUT 100 Miles οι συμμετοχές είναι αλλεπάλληλες, με αποκορύφωμα πλέον το μεγάλο διεθνές ραντεβού στη Σαχάρα τον Απρίλη.
Για την προετοιμασία του για «τη Μάχη της Άμμου» στο Μαρόκο, αλλά και τη γενικότερη αθλητική του φιλοσοφία και τη σχέση του με το τρέξιμο, μίλησε στο iRun προσδοκώντας μια ακόμα πιο εντυπωσιακή συνέχεια…
Marathon des Sables… λόγω μελαγχολίας
«Το τελευταίο Πάσχα γυρνώντας στην Αγγλία από τις διακοπές μου ένοιωθα πολύ μελαγχολικός. Αισθανόμουν την έλλειψη των δικών μου ανθρώπων πιο έντονη από ποτέ και για να ξεφύγω στράφηκα στο μόνιμο αποκούμπι μου… το τρέξιμο. Αποφάσισα να βρω ένα ξεχωριστό αγώνα, να τον θέσω ως μακροπρόθεσμο στόχο και να αφοσιωθώ σ΄ αυτόν για να ξεφύγω… Είδα λοιπόν κάπου μια διαφήμιση στο ίντερνετ που έλεγε «τρέξτε το δυσκολότερο αγώνα στον κόσμο για φιλανθρωπικό σκοπό». Έτσι πρωτογνωρίστηκα… με τον περίφημο Marathon des Sables και βλέποντας ότι δεν απαιτεί ειδικά κριτήρια αποφάσισα χωρίς να το πολυσκεφτώ να συμμετάσχω».
Η κλασική προπόνηση μπορεί να περιμένει…
«Θα ακουστεί περίεργο αλλά οι ιδιαιτερότητες ενός Υπερμαραθωνίου στην Έρημο είναι τόσο μεγάλες που η καθαρή προπόνηση περνά σε δεύτερο, μη πω και σε τρίτο πλάνο. Πρώτο για μένα είναι η οργάνωση και ο εξοπλισμός. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το 90% των εγκαταλείψεων σ’ ένα τέτοιο αγώνα αφορά την έλλειψη ηλεκτρολυτών αλλά και στην ελλιπής ή κακή επιλογή του εξοπλισμού που οδηγεί ακόμα και σε τραυματισμούς. Γι’ αυτό έχω επιλέξει μια φορά την εβδομάδα να κάνω μια «εξοπλιστική προσομοίωση» του αγώνα τρέχοντας με όλο τον εξοπλισμό για να δω τι με εξυπηρετεί και τι όχι, αναζητώντας ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Σε επίπεδο κλιματολογικής εξοικείωσης από τη στιγμή που δε θα μπορέσω να βρεθώ πρόωρα στο Μαρόκο για να προσαρμοστώ, ακολούθησα ένα άλλο επιστημονικό δρόμο. Θα συνεργαστώ με έναν εξειδικευμένο σε τέτοιες μελέτες καθηγητή των ΤΕΦΑΑ Τρικάλων για να ακολουθήσω για δύο εβδομάδες ένα πρόγραμμα σε ειδικό θάλαμο με ρυθμισμένη θερμοκρασία και υγρασία σύμφωνα με τις συνθήκες του Μαρόκου. Έτσι θα μπορέσω να εντοπίσω το τι θα χρειαστεί να αναπληρώσω σε επίπεδο ηλεκτρολυτών, νατρίου κ.λπ. για να ανταπεξέλθει ο οργανισμός μου σε όλες τις δυσκολίες σε κάθε στιγμή της μέρας».
Κλειδί η ψυχολογία
«Εξίσου σημαντικό με τον εξοπλισμό και τη φυσική προετοιμασία για ένα τέτοιο αγώνα θεωρώ και την ψυχολογία. Το μυαλό σου σε τέτοιες συνθήκες θα τρέχει σε ατέλειωτες σκέψεις πολλές φορές αρνητικές και αποθαρρυντικές για την προσπάθεια σου. Σκοπός μου είναι να οδηγήσω αυτές τις σκέψεις στην θετική κατεύθυνση αξιοποιώντας τα κίνητρα που πρέπει να τονίζεις για να φτάσεις μέχρι το τέρμα. Προετοιμάζομαι επιλέγοντας μεγάλες διαδρομές χωρίς κόσμο, χωρίς μουσική για να τρέχω απόλυτα συγκεντρωμένος, ίσως και με λίγο έξτρα βάρος πάνω μου για το κάνω ακόμα πιο δύσκολο. Η κλασική προπόνηση running έρχεται μετά λοιπόν γιατί ο συγκεκριμένος αγώνας δεν απαιτεί ρυθμό ή συνεχές τρέξιμο, αφού ακόμα κι αν περπατήσεις δεν ακυρώνεσαι. Αποτελεί περισσότερο μια μάχη επιβίωσης με τις δυσκολίες του περιβάλλοντος που καταβάλλουν τον οργανισμό σου σωματικά και ψυχικά».
Διακοπές στην «κόλαση» της ερήμου
«Το κόστος της συμμετοχής ξεπερνάει ίσως τα 4500€ συνολικά. Βέβαια άμα κάτσεις να αναλύσεις για το που πάνε αυτά τα λεφτά και τι παροχές θα έχεις για 10 μέρες συνολικά, ίσως να μην σου φανεί και τόσο τρομερό το ποσό. Ας θεωρήσουμε πως πληρώνω λίγο παραπάνω για τις ετήσιες διακοπές μου… Απλά ο κόσμος χαλάει τέτοια ποσά για να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί, ενώ εγώ κάνω το ακριβώς αντίθετο».
Οι συμβουλές ενός βετεράνου
«Ο Βασίλης Κουμανάκος ένας από τους 8 Έλληνες που έχει τρέξει στα 268 χλμ. στη Σαχάρα με συμβούλευσε σε πολλά επίπεδα, αλλά θα σταθώ σε δύο σημεία που από το ύφος του κατάλαβα ότι θεωρεί πολύ σημαντικά. Μου είπε να τρώω κάθε μέρα από ένα διαφορετικό αγαπημένο μου φαγητό για να μην αισθανθώ νοσταλγία και ρίξω την ψυχολογία μου, αλλά και να κοιμάμαι συχνά κατά την προετοιμασία μου στο πάτωμα για να πάρω μια γεύση από τον ύπνο στο sleeping bag κατά τη διάρκεια του αγώνα. Γενικά μου μεταφέρει μια θετική ενέργεια και αύρα που νομίζω ότι θα αποτελέσει χρήσιμο εφόδιο στο Μαρόκο».
Το «αντιδραστικό» ξεκίνημά του στο τρέξιμο
«Ουσιαστικά ξεκίνησα το running ως αντίδραση. Αντίδραση σε μια νοοτροπία που ζούσα στην καθημερινότητά μου στην Αγγλία όπου σπούδαζα και έβλεπα στο κύκλο μου ανθρώπους που ενώ είχαν τα πάντα δεν έμοιαζαν ποτέ ικανοποιημένοι. Αποφάσισα λοιπόν πως αυτό δε μου ταιριάζει και όντας πάντα αθλητικός τύπος στράφηκα σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ανακάλυψα πως αυτή η διέξοδος ήταν που έψαχνα πάντα. Το τρέξιμο θεωρώ ότι με απελευθέρωσε απ΄ όλα μου τα προβλήματα, με άλλαξε σαν άνθρωπο, με έκανε καλύτερο. Το τρέξιμο πέρα από ιδανική άθληση είναι και ο κορυφαίος τρόπος να ξεφεύγεις. Υπάρχουν στιγμές που τρέχω και δεν σκέφτομαι τίποτα και άλλες που το μυαλό μου τρέχει σε χίλια δυο πράγματα. Ε… όταν τελειώνω και στις δυο περιπτώσεις αισθάνομαι τέλεια. Και όλα αυτά με ιδανικό φόντο τη μαγεία της φύσης. Είναι κάτι μοναδικό. Είναι αλήθεια πως από τότε που άρχισα συστηματικά να τρέχω, δυσκολεύομαι πλέον να γυμναστώ σε κλειστό χώρο».
Τι επιδιώκει μέσα από το τρέξιμο
«Βασικός σκοπός μου είναι να μεταφέρω το μήνυμα της άθλησης και του running σε όσους περισσότερους μπορώ και ειδικά στα νεότερα παιδιά. Ξέρω για παράδειγμα πως σίγουρα έχω επηρεάσει δυο καλούς μου φίλους που με συντροφεύουν και στις εξορμήσεις μου. Ο ένας έχει φτάσει μάλιστα και στο επίπεδο να μετέχει σε αγώνες βουνού ενώ και ο άλλος έχει αλλάξει εντελώς την αντιμετώπισή του προς την εκγύμναση και τον αθλητισμό. Είναι μια δικαίωση για μένα αφού θέλω να επηρεάσω έστω και λίγο, όσους προσεγγίζω για να τους προσφέρω αυτή τη διέξοδο. Μου αρκεί να το καταφέρω έστω και για έναν, μακάρι να είναι και πολύ περισσότεροι».
Η επιστροφή στα πάτρια…
«Η σχέση μου με το Αγκίστρι, η επιστροφή μου στον τόπο μου και οι νέες προτεραιότητες μου νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν απόλυτη σχέση με το λόγο που προανέφερα πως με οδήγησαν κοντά στο τρέξιμο στη φύση. Είναι ξεκάθαρο πως σαν κοινωνία έχουμε πάρει λάθος μονοπάτι στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα και στο πως κρίνουμε κάποιον. Αποκλειστικό κριτήριο είναι συνήθως η επαγγελματική επιτυχία, η θέση του, όπως λέμε, στην κοινωνία. Αυτό όμως για μένα δεν είναι το σημαντικό. Το σημαντικό είναι το τι μπορεί να πάρεις… από κάποιον άνθρωπο και το τι μπορεί να σου μεταδώσει. Αυτό νομίζω πως στην μικρή κοινωνία του νησιού όπου ο ένας εμπιστεύεται τον άλλο για αυτό που είναι, και όχι για αυτό που πασχίζει να δείξει, είναι πολύ πιο εύκολο να το πετύχεις. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την απλότητα, την καθαρότητα που έχει ζωή εκτός των μεγάλων πόλεων αλλά και την προοπτική να έχω άμεσα τη δυνατότητα να τρέχω στη φύση, χωρίς να χρειάζεται να μετακινούμαι, έκανε πολύ πιο εύκολη την επιλογή μου. Θεωρώ ότι αυτή η επιστροφή στη βάση μου, αυτό το τελευταίο εξάμηνο δεν μου στέρησε τίποτα όσον αφορά το κυνήγι των επιδιώξεών μου των στόχων μου, το αντίθετο συμβαίνει, και αυτό είναι το πιο σημαντικό».
Η δύσκολη… επιλογή
Τελειώνοντας το λύκειο στα 18 μου χρόνια μετακόμισα στην Μεγάλη Βρετανία όπου κατάφερα να φοιτήσω για 2 χρόνια σε αθλητικό κολέγιο συνεχίζοντας με υποτροφία για το πανεπιστήμιο του Essex παρακολουθώντας παράλληλα και σεμινάρια διαιτησίας και προπονητικής στο ποδόσφαιρο. Στο πανεπιστήμιο του Essex φοίτησα για 3 χρόνια στο τομέα Sports and Exercise Science, συνδυάζοντας τον με πολλά παράλληλα αθλητικά μέτωπα (κυρίως εργομετρικά σε αθλητές, καταδυτικά σεμινάρια κ.α.). Έπειτα συνέχισα τις σπουδές μου με το μεταπτυχιακό στην αθλητική διατροφή, στο πανεπιστήμιο του Liverpool το John Moores όπου και αποφοίτησα τον Νοέμβρη του 2018 κάνοντας και την πρακτική μου ως μέλος του τιμ διατροφής της Έβερτον, μιας από τις κλασικές ομάδες της Premier League. Eίναι αλήθεια λοιπόν πως η απόφαση να αφήσω, αυτή την πιο σίγουρη επαγγελματική προοπτική και να γυρίσω στην Ελλάδα για να ρίξω το βάρος στο τρέξιμο να μοιάζει παράτολμη αλλά εγώ ξέρω τι θέλω. Έχω ένα πλάνο στο μυαλό μου για το που θέλω να βρίσκομαι σε δυο, πέντε ή δέκα χρόνια ξέρω πόσο σκληρή δουλειά χρειάζεται για να το κατορθώσω και πιστεύω πως θα καταφέρω να το υλοποιήσω».
Ατού της Ελλάδας η ποικιλία των βουνών μας
«Δρομικά η Ελλάδα σε σχέση με την Αγγλία έχει μεγαλύτερη ποικιλία διαδρομών για ένα αθλητή. Στη Βρετανία τα μονοπάτια είναι όμορφα αλλά κινούνται πάνω κάτω στο ίδιο μοτίβο, με επίπεδα κομμάτια γεμάτα πράσινο αλλά και λάσπη από την ατέλειωτη βροχή. Στη χώρα μας ο ενθουσιασμός και οι συγκινήσεις στους αγώνες αλλά και στις προπονήσεις είναι πάντα διαφορετικές. Στη Ροδόπη ας πούμε η διαδρομή έμοιαζε πολύ δρομική και γρήγορη με ωραίο χώμα, σε πλήρη αντίθεση για παράδειγμα με τον Όλυμπο που ήταν πολύ πιο τεχνική αφού ουσιαστικά ανεβαίνεις πάνω από τα σύννεφα παλεύοντας με την αγριότητα της πέτρας. Δυο τόσο όμορφες αλλά και τόσο διαφορετικές εμπειρίες».
Συστηματική προετοιμασία χωρίς υπερβολές
«Σίγουρα το running σ΄ αυτό το επίπεδο απαιτεί θυσίες αλλά δεν θεωρώ ότι οι υπερβολικές στερήσεις βοηθούν, αντίθετα μάλλον δημιουργούν κενά που ψάχνεις μετά να καλύψεις. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στη προπονητική καθημερινότητα μου, δηλαδή θα πάω και μια βόλτα με τους φίλους για καφέ θα ξεφύγω και κάπου διατροφικά, πάντα όμως με μέτρο. Αυτό που συνήθως απαιτείται πριν ένα μεγάλο αγωνιστικό ραντεβού είναι ένα ειδικό πρόγραμμα 2 έως 4 εβδομάδων όπου ξέρεις ότι θα πιεστείς και θα αφοσιωθείς αποκλειστικά στον στόχο σου, φορτώνοντας το μεγάλο όγκο της προπόνησης και των χιλιομέτρων».
Μαθαίνοντας δίπλα σε ένα κορυφαίο Μαραθωνοδρόμο
«Δεν είχα προπονητική καθοδήγηση στις πρώτες μου συμμετοχές αλλά γυρνώντας οριστικά στην Ελλάδα τον Ιούλιο, ξεκίνησα να συνεργάζομαι με ένα παλιό μου γνώριμο, τον καθηγητή μου στο γυμνάσιο και σπουδαίο μαραθωνοδρόμο, τον Βασίλη Ζαμπέλη που μένει απέναντι, στην Αίγινα. Ο Βασίλης πέρα από σπουδαίος δρομέας (με τη 2η επίδοση στο Μαραθώνιο στη Ελλάδα) είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, δυναμικός, σκληρός (όπου απαιτείται) αλλά και δίκαιος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι είναι τόσο δυνατός χαρακτήρας που παρότι λόγω τραυματισμού έχασε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε δυο Ολυμπιακούς Αγώνες αυτό δεν τον πτόησε, αντίθετα έκανε ακόμα πιο δυνατή τη σχέση του με το running. Eίναι μια προσωπικότητα χαμηλών τόνων που αφήνει να μιλούν τα έργα και οι πράξεις του και χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να τον έχω κοντά μου».
Οι δικοί του άνθρωποι
«Για την οικογένειά μου συμμετοχές όπως αυτή στη Σαχάρα, σίγουρα προκαλεί και κάποια ανησυχία αλλά με εμπιστεύονται και ξέρουν ότι όταν επιλέγω να κάνω κάτι το έχω μελετήσει καλά και θα παλέψω σκληρά για να το ολοκληρώσω. Οι γονείς μου με στηρίζουν πάντα ενώ δίπλα μου επίσης έχω τις δυο μου αδερφές, Κωνσταντίνα και Αλεξάνδρα που πραγματικά το ζούνε μαζί μου και με στηρίζουν με κάθε τρόπο κυρίως στο τομέα της οικονομικής φιλανθρωπικής επιτυχίας όπου η παρουσία τους είναι κομβική. Mπορεί τελικά κανένας δικός μου άνθρωπος, να μη βρεθεί μαζί μου στο Marathon des Sables, αφού το κόστος θα αυξανόταν επικίνδυνα αλλά είμαι σίγουρος ότι θα είναι κοντά μου νοερά παρακολουθώντας με αγωνία την πορεία μου από την τηλεόραση αλλά και τη Live Track Coverage του Υπερμαραθωνίου της Άμμου».
Ένας τερματισμός γεμάτος συγκινήσεις
«Η κορυφαία μου στιγμή σε αγώνα, η πιο φορτισμένη θα έλεγα πως ήταν ο τερματισμός στα 168 χιλιόμετρα στον ROUT 100 Miles της Ροδόπης όπου έτρεξα το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, με ένα μέχρι τότε, άγνωστό μου δρομέα τον Λάζαρο Ρήγο. Ο Λάζαρος αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες αλλά αισθάνθηκα την ανάγκη να τον στηρίξω και να φτάσω μέχρι το φινάλε στο πλευρό του. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή γεμάτη συγκίνηση που θεωρώ ότι χαράχθηκε πολύ έντονα και στους δυο μας και το αναφέρουμε πάντα, τώρα που είμαστε πλέον καλοί φίλοι».
Θαυμασμός για τη νοοτροπία και όχι απλά την επίδοση
«Αθλητικό μου πρότυπο σε αγωνιστικό επίπεδο έχω τον Άγγλο, Τομ Έβανς που κατάφερε, μέσα από ένα απλό στοίχημα με τους φίλους του να γίνει μόλις στα 26 του, δρομέας παγκόσμιας κλάσης με μεγάλες διεθνείς διακρίσεις. Και όλα αυτά μέσα σε 2-3 χρόνια. Πρότυπό μου είναι επίσης κάθε δρομέας, αθλητής που μπορεί να θυσιάσει ακόμα και μια δική του καλύτερη επίδοση για να βοηθήσει έναν σε εισαγωγικά… «αντίπαλο» του, που μπορεί να υποφέρει κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Τέτοιες ενέργειες έχουν για μένα μεγαλύτερη σημασία ακόμα και από μια θέση στο βάθρο ενός μεγάλου υπερμαραθωνίου».
Τα χορηγικά στηρίγματα του Σπύρου Λογοθέτη
«Κοντά μου και σημαντικό συμπαραστάτη έχω την εταιρεία ‘‘amistim’’ που μου προσφέρει το εξαιρετικό μηχάνημα εξατομικευμένης ηλεκτροδιέγερσης ‘‘COMPEX’’ για τη αποκατάσταση αλλά και την προπόνησή μου, που πραγματικά έχει αλλάξει την αθλητική μου απόδοση και με βοηθά αφάνταστα. Το χρησιμοποιώ ακόμα και το βράδυ όταν χαλαρώνω, βλέποντας τηλεόραση ή διαβάζοντας χωρίς να είναι καθόλου ενοχλητικό, μιας και είναι ασύρματο, αλλά και στην προπόνηση που προσφέρει ειδικά προγράμματα για να γυμνάζεις αποτελεσματικά τα άκρα σου.
Από τον Σεπτέμβρη έχω επίσης συμβόλαιο με την Saucony Greece που μου παρέχει όλο μου τον αθλητικό εξοπλισμό, όπως ρούχα, κάλτσες, παπούτσια βοηθώντας σημαντικά την προσπάθειά μου. Ελπίζω σύντομα, επειδή ακόμα είμαι και σχετικά νέος στο χώρο, να βρεθούν κοντά μου και άλλοι χορηγοί φτάνει βέβαια να ταιριάζουν στο προφίλ μου και να μην αλλοιώνουν την γενική μου αθλητική κατεύθυνση».
To απόλυτο κίνητρο για τερματισμό ο φιλανθρωπικός σκοπός του…
«Ο φιλανθρωπικός του χαρακτήρας είναι το βασικότερο κίνητρο για να τρέξω σε ένα τόσο σκληρό αγώνα και να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να τερματίσω. Σκοπός μου είναι να συγκεντρώσω 8.000 λίρες (10.000 ευρώ) για το “Hope For Children” (www.hope-for-children.org). Με την συγκέντρωση των χρημάτων αυτών επιδιώκω να καλύψω μέσω του ιδρύματος, τις ανάγκες 175 παιδιών που αφορούν κυρίως την περίθαλψη, την υγεία και την εκπαίδευσή τους για έναν ολόκληρο χρόνο. Θέλω μέσω αυτής της προσπάθειας να εξαπλωθεί το μήνυμα πως τέτοιες προσπάθειες δεν μπορεί να έχουν σύνορα, αφού όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια αξία και σημασία όπου και να βρίσκονται. Έχω γίνει και ο ίδιος δέκτης άλλωστε, αυτής της θετικής αποδοχής στην Αγγλία όπου όλοι με “αγκάλιασαν” χωρίς καμία επιφύλαξη».
* Μπορεί ο καθένας να βοηθήσει ακόμα και με ένα ελάχιστο ποσό την φιλανθρωπική προσπάθεια του Σπύρου Λογοθέτη, με κατάθεση σε ειδικό λογαριασμό κατευθείαν στο ίδρυμα του Hope for Children στα παρακάτω στοιχεία:
Λογαριασμός IBAN: GB60CAFB40524000003988
Κωδικός παραλήπτριας Τραπέζης (BIC CODE) SWIFT: CAFBGB21XXX
Χώρα: UNITED KINGDOM
Ονοματεπώνυμο/Επωνυμία δικαιούχου: Hope for Children
Διεύθυνση δικαιούχου: 6 Progression Centre, Mark Road, Hemel Hempstead, Hertfordshire, HP2 7DW
Νόμισμα: H κατάθεση να γίνεται σε Ευρώ (€)
Αιτιολογία προς δικαιούχο: LOGOTHETIS MDS 2019
Σε περίπτωση που επιλέξετε να γίνει η κατάθεση στο νόμισμα του Ευρώ (€), η επιβάρυνσή σας ανέρχεται στο ποσό του ενός (1) Ευρώ.
Περισσότερες πληροφορίες: www.hope-for-children.org
www.mds2019.everydayhero.com/uk/spiros-logothetis-fundraising-page
Ο Σπύρος ευχαριστεί όλους όσους βοήθησαν με τη γενναιοδωρία τους.
• Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο τεύχος 18 (Μάρτιος 2019) του free press περιοδικού iRun …and i am free!
