Σταθερή αξία στο χώρο του ελληνικού running, η Κατερίνα Μπερδούση έκλεψε πρόσφατα τα βλέμματα με την εντυπωσιακή και τόσο γλυκιά πρόταση γάμου έκπληξη που σχεδίασε ο σύντροφός της, Γιώργος Μουστόγιαννης στον τερματισμό του Ladies Run στη Βουλιαγμένη.
Συνέντευξη στον Θάνο Χουλιάρα
Φωτογραφίες: iRun – Φώτης Αλεξόπουλος
Την περίμενε γονατιστός με το δακτυλίδι και αφού εξασφάλισε το πολυπόθητο «ναι», ελευθέρωσε δεκάδες κόκκινα μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς στον ουρανό! Μια στιγμή ξεχωριστή για την σπουδαία Τριπολιτσιώτισσα πρωταθλήτρια και πετυχημένη ψυχολόγο, απόφοιτη του University of Southern California, που για τους ειδικούς παραμένει ένα από τα κορυφαία ταλέντα που ανέδειξε ο Ελληνικός στίβος στην αντοχή την τελευταία δεκαετία (με αποκορύφωμα το χάλκινο μετάλλιο στα 3000 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων το 2010 στη Σιγκαπούρη).
Ακόμα και τώρα άλλωστε που ο επαγγελματικός στίβος έχει αναπόφευκτα κερδίσει έδαφος απέναντι στον δρομικό στην καθημερινότητα της Κατερίνας, η σπουδαία δρομέας δεν παύει να μας εκπλήσσει αγωνιστικά. Χωρίς κάποια σημαντική προετοιμασία και προπόνηση μετέχει σε σημαντικές διοργανώσεις όπως για παράδειγμα τα 10 χλμ. στον πρόσφατο «Παλαμήδειο Άθλο», κερδίζοντας πρωτιές αλλά και εντυπώσεις. Αυτή τη νέα πιο ιδιαίτερη σχέση της με το running, αλλά και την αθλητική της πορεία και προοπτική αναλύει, μέσα και από την οπτική της ειδικευμένης πλέον εκπαιδευτικής ψυχολόγου, στο iRun, στη συνέντευξη που ακολουθεί…
Η αθλητική της εκκίνηση
«Η πρώτη γνωριμία ήταν στο δημοτικό με κίνητρο την γνωστή παιδική πονηριά… «να μια καλή ευκαιρία να χάσω μάθημα». Η γυμνάστρια ζήτησε παιδάκια να συμμετέχουν σε αγώνες τρεξίματος και εγώ θέλοντας να αποδράσω… από την επόμενη ώρα, ήταν γλώσσα ή μαθηματικά δε θυμάμαι… (γέλια) βρέθηκα, με τζιν και βαρύ φούτερ να τρέχω 3 γύρους γύρω από το σχολείο στους αγώνες αντοχής και στο 80άρι στα σπριντ. Ήμουν πρώτη στην αντοχή και 2η στην ταχύτητα και έτσι λίγο αργότερα βρέθηκα να τρέχω με καλύτερη προετοιμασία και αμφίεση… στα 600 μέτρα σχολικών αγώνων στην Τρίπολη και στη Αρκαδία. Αν και η μητέρα μου ήταν αθλήτρια η αλήθεια είναι πως δε με πίεζε να ασχοληθώ με τα σπορ. Εγώ είχα μια προδιάθεση και ζητούσα να βρεθώ στο στίβο αλλά οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί, κυρίως επειδή στην Τρίπολη τότε οι εγκαταστάσεις ήταν εγκαταλειμμένες και δεν υπήρχε η κατάλληλη προπονητική καθοδήγηση. Μετά τη νίκη μου όμως στο σχολικό πρωτάθλημα της Αρκαδίας ένας παλιός συναθλητής της μητέρας μου, ο Δημήτρης Γεωργόπουλος είδε ότι είχα προοπτικές για κάτι καλύτερο, της ζήτησε να με αναλάβει προπονητικά και κάπου εκεί ξεκίνησε η πιο συστηματική σχέση μου με το τρέξιμο. Δειλά δειλά στην αρχή, για να φτάσω μετά τη 2α γυμνασίου σε επίπεδο πρωταθλητισμού».
Κλειδί η πειθαρχία και η οργάνωση
«Ξεκινώντας τον αθλητισμό σε σχετικά μικρή ηλικία χρειάστηκε να συνδυάσω από νωρίς, μαθήματα και δραστηριότητες με τον πρωταθλητισμό και αυτό με βοήθησε να θέσω από νωρίς τα όρια, και να γίνω ένα άτομο αρκετά πειθαρχημένο και οργανωτικό. Κάπως έτσι λειτουργώ και συναισθηματικά στο τρέξιμο ελέγχοντας όσο γίνεται, το πως πρέπει να νιώσω την κατάλληλη στιγμή. Βλέπω ξεκάθαρα πως αν είχα κάποιες από τις γνώσεις που έχω τώρα στο ψυχολογικό κομμάτι της άθλησης νωρίτερα στην πορεία μου, θα είχα πετύχει πολλά περισσότερα. Όμως τώρα που έχω αυτά τα εφόδια στο τρόπο σκέψης και λειτουργίας μου, πλέον λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων, μου λείπει ο χρόνος για προπόνηση. Δυστυχώς δε μπορείς να τα έχεις όλα».
“..το ‘‘μυστικό’’ για να πετυχαίνω τους στόχους μου είναι η θέληση και προγραμματισμός”
Η αξία της αθλητικής ψυχολογίας στη σύγχρονη πραγματικότητα
«Η ψυχολογία και η ψυχοθεραπεία ουσιαστικά σε βοηθά να γνωρίσεις καλύτερα το εαυτό σου. Αυτό είναι κάτι κομβικό για την εξέλιξη σου. Αναγνωρίζεις τις αδυναμίες σου και προσπαθείς να τις καλύψεις και βλέπεις τις αρετές σου και παλεύεις να τις ενισχύσεις. Αυτό αναμφίβολα μπορεί να σε κάνει καλύτερο όχι μόνο σε επίπεδο επιδόσεων αλλά και στην κατανόηση της πεμπτουσίας της άθλησης. Για αυτό θεωρώ πως η συμβουλευτική στο σύγχρονο αθλητικό κομμάτι μπορεί να έχει κύριο ρόλο».
Το νόημα της άθλησης και η καταπολέμηση του άγχους
«Το μεγάλο κέρδος όσον αφορά την ενασχόληση με το τρέξιμο και τον αθλητισμό γενικότερα είναι το να απολαμβάνεις τη διαδικασία της προπόνησης από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή στην ολοκλήρωση ενός αγώνα. Το άγχος για το αποτέλεσμα όταν δεν είναι δημιουργικό, αφαιρεί το πραγματικό νόημα της άθλησης και σε μπλοκάρει. Είναι βασικό λοιπόν όταν βλέπεις όταν δεν καταφέρνεις κάτι, παρά τη σωστή προετοιμασία και την προσπάθεια να ανατρέχεις στο ξεκίνημά σου, για να βρεις στο τρέξιμο την ευχαρίστηση, τι πραγματικά σε έφερε κοντά στο running, και το κουράγιο να συνεχίσεις με μεγαλύτερη δύναμη».
Η δρομέας, αναπόφευκτα, στη σκιά της ψυχολόγου…
«Προσπαθώ να τα συνδυάσω όσο καλύτερα μπορώ αλλά όπως ανέφερα τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει. Το επαγγελματικό είναι αναμφίβολα η προτεραιότητα μου. Μου απορροφά τον περισσότερο χρόνο όχι μόνο για εργασία αλλά και για επιμόρφωση αφού σ’ αυτό το επιστημονικό πεδίο δε σταματάς ποτέ να μαθαίνεις.
Από την άλλη δεν ξεχνώ πως το τρέξιμο πέρα από μια αγαπημένη ενασχόληση που πάντα θα εξασκώ, ήταν το βασικό μονοπάτι που με βοήθησε να κάνω πράξη τα όνειρα μου σε επίπεδο σπουδών. Με τη διάκριση μου το 2010 στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων μου δόθηκε η δυνατότητα να βρεθώ με υποτροφία στις ΗΠΑ, όπως και μια μικρή ομάδα άλλων μας πρωταθλητών-ιων μεταξύ τους και η Ολυμπιονίκης μας, Κατερίνα Στεφανίδη. Έτσι μετά το λύκειο, μετακόμισα με αθλητική υποτροφία στο University South California ένα από το κορυφαία πανεπιστήμια στο κόσμο, βρίσκοντας μια επαγγελματική διέξοδο που χωρίς τον πρωταθλητισμό δε θα μπορούσα να προσεγγίσω. Πάντα θα ευγνωμονώ και για αυτό την ενασχόλησή μου με το τρέξιμο».
Ο δύσκολος συνδυασμός δουλειάς και προπόνησης
«Το κλειδί είναι η θέληση και προγραμματισμός. Μπορώ να τα συνδυάζω τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου φτάνει να μην επηρεάζουν την προσωπική μου ζωή. Δε θέλω για παράδειγμα ένα βαρύ πρόγραμμα που να αλλοιώνει τη σχέση με το σύντροφο μου που επίσης έχει πολλές εργασιακές υποχρεώσεις. Έτσι κάνω προπονήσεις όποτε μπορώ κυρίως στο κενό της δουλειάς τα μεσημέρια αλλά γνωρίζω πως είναι αναπόφευκτο όταν κουραστώ και βλέπω ότι επιβαρύνομαι μετά από 1-2 μήνες να χαλαρώσω το πρόγραμμά μου στο τρέξιμο σταματώντας τις καθημερινές προπονήσεις».
Στήριγμα ο σύντροφός της
«Με τον Γιώργο είμαστε μαζί ήδη 5 χρόνια και θεωρώ πως το βασικότερο στη σχέση είναι αυτό που αισθάνομαι, ότι μέσα σ’ αυτή την πενταετία έχω γίνει καλύτερος, πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος. Βλέπω για παράδειγμα την ηρεμία με την οποία αντιμετωπίζω καταστάσεις που παλαιότερα με έκαναν οξύθυμη και νευρική και καταλαβαίνω πόσο έχει εκείνος συμβάλλει σ΄ αυτό. Γενικά εμπιστεύομαι πάρα πολύ την κρίση του, η συμβουλή του για όλες μου τις επιλογές έχει μεγάλη σημασία για μένα. Ξέρω ότι έχει πάντα τη σωστή οπτική γωνία από την οποία κρίνει όλες τις καταστάσεις και με βοηθά να βλέπω πράγματα που μπορεί να μου ξεφεύγουν».
Κάθε αγώνας και μια εμπειρία
«Σίγουρα οι Ολυμπιακοί Νέων στη Σιγκαπούρη ήταν ένα σταθμός στη ζωή μου την αθλητική αλλά και γενικότερα. Αλλά η ουσία κρύβεται στο να βρίσκεις πάντα κάτι ξεχωριστό κάτι ιδιαίτερο, που να κρατάς από κάθε σου αγώνα, από τον πιο μεγάλο μέχρι τον θεωρητικά, πιο μικρό. Τους έχω πάντα για εφόδιο εμπειρίας στην πορεία μου και δεν βάζω κανέναν σε δεύτερη μοίρα».
Ανταγωνιστική ακόμα και με λίγη προπόνηση
«Η αλήθεια είναι πως την τελευταία διετία λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων ουσιαστικά δεν προπονούμαι συστηματικά και με διάρκεια. Διαλέγω ένα αγώνα κάνω μια σχετική μικρή προετοιμασία και κατεβαίνω να τρέξω επιδιώκοντάς απλά ότι καλύτερο. Μου δίνει σίγουρα μεγάλη χαρά να βλέπω ότι παρά τις δύσκολες αυτές συνθήκες συνεχίζω να παραμένω σε υψηλό επίπεδο και να διακρίνομαι. Καταλαβαίνω σίγουρα ότι με την κατάλληλη προπόνηση θα μπορούσα να είχα πολύ χαμηλότερους χρόνους αλλά πλέον το επάγγελμα μου είναι η βασική μου επιλογή. Σ’ αυτό το πλαίσιο ήταν και η συμμετοχή στον αρκετά απαιτητικό «Παλαμήδειο Δρόμο».
Ήρθα από την Τρίπολη στο Ναύπλιο, για μια παρουσία ίσως στο 5αρι αφού ήταν η μέρα της γιορτής μου και είχε προηγηθεί και ένα μικρό εορταστικό τραπέζι. Εκεί με την παρότρυνση των συναθλητών μου στην ομάδα της Adidas Running Team, του Δήμου Χρονόπουλου και Γρηγόρη Σκουλαρίκη, βρέθηκα να τρέχω στα 10 χλμ. Παρότι δυσκολεύθηκα αρκετά αφού το 10αρι χωρίς την κατάλληλη προπόνηση μοιάζει πραγματικά με βουνό… κατάφερα με τη βοήθειά τους και ειδικά του Δήμου που έκοψε το δικό του ρυθμό για να με στηρίξει (και τον ευχαριστώ πάρα πολύ) να κερδίσω, κάνοντας μάλιστα και έναν απρόσμενα καλό χρόνο».
“…αποκατάσταση και αποθεραπεία, το κλειδί για έναν πρωταθλητή…”
Η σωστή διατροφή είναι αυτή που σου προστάζει το σώμα σου
«Έχω περάσει μια δύσκολη και διδακτική παράλληλα περίοδο όταν πρωτοπήγα στην Αμερική μέχρι να βρω τη διατροφική μου σειρά, αφού στην Ελλάδα δεν ακολουθούσα ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Με βοήθησε να κατανοήσω ότι το βασικό στην αθλητική διατροφή είναι, φυσικά αποφεύγοντας τις υπερβολές, να ακούς το σώμα σου και τις απαιτήσεις του. Αν το πετύχεις αυτό δε θα έχεις πρόβλημα. Πρέπει να βλέπεις το φαγητό ως καύσιμο, έναν τροφοδότη ενέργειας για τον οργανισμό ώστε να ανταπεξέλθεις στις δραστηριότητές σου. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές τροφές απλά όλα κρίνονται από την κατάλληλη ώρα για να επιλέξεις μια συγκεκριμένη τροφή».
Το running χαρίζει ψυχική υγεία
«Η έκρηξη του running είναι για μένα ευτυχώς μια καλή τάση που θα επικρατήσει στην καθημερινότητα των Ελλήνων και όχι μια εποχιακή μόδα που θα εξασθενήσει. Νομίζω με άξονα την οικονομική κρίση και τις δυσκολίες που τη συνοδεύουν, ο μέσος Έλληνας και η Ελληνίδα αναζητούν μια διέξοδο που θα στηρίξει την ψυχική και σωματική τους υγεία και το τρέξιμο είναι ιδανικό σε μια τέτοια προοπτική. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζουν λοιπόν πέρα από τους αθλητές/τριες και σε όλους τους διοργανωτές αγώνων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας που τους δίνουν όλο και περισσότερες ευκαιρίες να διοχετεύσουν την αθλητική τους ενέργεια».
Το μεγαλείο συμμετοχής στο Μαραθώνιο
«Πραγματικά έχοντας κάνει αρκετά χρόνια πρωταθλητισμό στο Στίβο κυνηγώντας το ρεκόρ ή την υψηλότερη κατάταξη πάντα θαυμάζω και απολαμβάνω όλους τους «απλούς» σε εισαγωγικά δρομείς κάθε ηλικίας που τρέχουν για προσωπική ευχαρίστηση και ευφορία σε αγώνες ειδικά όταν πρόκειται για συμμετοχές όπως στο Μαραθώνιο, όπου πιστέψτε με, όσοι δεν ασχολείστε, μοιάζει με άθλο και μόνο να τερματίσεις».
Πρότυπό της ένας «Θρύλος»
«Για μια δρομέα από την Αρκαδία ιδανικό πρότυπο δε θα μπορούσε να αποτελεί άλλος από τον σπουδαίο μας, υπερμαραθωνοδρόμο τον κο Γιάννη Κούρο. Η μεγάλη πορεία του, σου δείχνει ότι αν πραγματικά παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις για ένα υψηλό στόχο μπορείς να κάνεις πράξη ακόμα και το θεωρητικά ακατόρθωτο. Δεν είναι όμως μόνο τα αθλητικά του επιτεύγματα με τα αμέτρητα χιλιόμετρα που έχει τρέξει, που προκαλούν τον θαυμασμό μου, αλλά κυρίως η προσωπικότητά του. Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος με εξαιρετικό χαρακτήρα, καλλιεργημένος και με πολλές γνώσεις».
«Ο ρόλος των χορηγών είναι πια κάτι πολύ σημαντικό. Πλέον και στη χώρα μας χωρίς χορηγούς δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό, γιατί απλά δε θα μπορείς να ζήσεις. Έχω ξαναπεί ότι πρωταθλητής στην Ελλάδα γίνεσαι γιατί είσαι μοναδικό ταλέντο, το θέλεις ο ίδιος και παλεύεις κόντρα σε χίλιες δύο αντιξοότητες. Στο εξωτερικό η βοήθεια και οι παροχές από τους χορηγούς είναι τόσο μεγάλες που ουσιαστικά δεν έχεις δικαιολογία να μη τα καταφέρεις.
Ευτυχώς λοιπόν, έχω και εγώ στο πλευρό μου κάποιες εταιρείες. Αρχικά την Polar με τα ρολόγια και το εξοπλισμό της που οφείλω να ομολογήσω, πως και εγώ που δεν είμαι εξπέρ στην τεχνολογία καταφέρνω με ευκολία να τα χρησιμοποιώ και να τα αξιοποιώ προπονητικά. Επίσης έχω δίπλα μου και το arcadia-physio.gr, τις φυσιοθεραπείες του Γιώργου Μουστόγιαννη, που με βοηθά πάρα πολύ, γιατί θεωρώ την αποκατάσταση και την αποθεραπεία, κλειδί για ένα πρωταθλητή, αφού σου δίνει την δυνατότητα να επανέρχεσαι άμεσα ξεπερνώντας πόνους και μικροτραυματισμούς».