Ο 37χρονος Lukasz Sagan, παλιός γνώριμος και λάτρης των Ελληνικών αγώνων υπεραπόστασης από το 2015, με τρεις συνεχόμενες συμμετοχές στο Σπάρταθλον και δύο συμμετοχές (2018, 2019) -και πρωτιές μάλιστα- στο Φειδιππίδειο δρόμο (σε 75:36:57 και 69:22:17) των 490 χλμ., αναμένεται σε λίγες ημέρες να βρεθεί και πάλι στη χώρα μας, για τον πρώτο του ultra αγώνα της χρονιάς, τον Δόλιχο Δρόμο Δελφοί – Ολυμπία 255 χλμ.
Η “μάχιμη” συντάκτρια του iRun, Λένα Τζίμα, λίγο πριν τον υποδεχτεί και η ίδια στην εκκίνηση του αγώνα στους Δελφούς, μίλησε μαζί του για να μας μεταφέρει το “στίγμα” του Πολωνού υπερδρομέα που όπως δηλώνει χαρακτηριστικά, έχει την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα του!
Λένα Τζίμα: Lukasz, όλα δείχνουν ότι οι αγώνες στην Ελλάδα κρατάνε γερά ακόμα, και θα σε έχουμε και φέτος κοντά μας σε δύο αγώνες υπεραπόστασης μάλιστα! Πες μας καταρχήν ποιο είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για σένα να τρέχεις στη χώρα μας;
Lukasz Sagan: «Όταν ήρθα στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 2015, ποτέ δεν πίστευα ότι η Ελλάδα θα γίνει ένας τόσο συχνός προορισμός για μένα, λόγω των αγώνων που τελικά ήθελα να συμμετέχω. Μετά από αυτά τα 5 χρόνια, σίγουρα μπορώ να πω ότι η Ελλάδα είναι ο πιο αγαπημένος μου προορισμός. Έχω δεθεί με την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια και μου αρέσει πολύ όταν επιστρέφω στη χώρα σας. Η Ελλάδα πρέπει να σας πω ότι μου προσφέρει αγώνες που δεν βρίσκω στην Πολωνία, επιπλέον αυτό που εκτιμώ ιδιαίτερα, είναι η ιστορία που συνοδεύει τους αγώνες σας και, πάνω απ’ όλα, η ελληνική φιλοξενία και οι υπέροχοι άνθρωποι. Ε, φυσικά λατρεύω τον ελληνικό καφέ και τον μπακλαβά σας! Γελάω, επίσης, όταν συναντώ Πολωνούς που ταξιδεύουν στην Ελλάδα για διακοπές, ενώ εγώ έρχομαι για αγώνες!».
Λ.Τ.: Ήταν το Σπάρταθλο, το 2015, ο πρώτος σου αγώνας στη χώρα μας ή όχι; Σε ποιούς άλλους αγώνες έχεις τρέξει στην Ελλάδα;
L.S.: «Πράγματι, έχεις δίκιο, το 2015 το Spartathlon ήταν ο πρώτος μου αγώνας στην Ελλάδα, και στον οποίο έχω αγωνιστεί τρεις φορές μέχρι τώρα. Έχω αγωνιστεί επίσης δύο φορές στο Authentic Phidippides Run, Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα 490χλμ., καθώς και σε τρεις εκδηλώσεις 48 ωρών και μία φορά στο Euchidios Hyper Άθλος Δελφοί-Πλαταιά-Δελφοί. Για φέτος θα ξεκινήσω στις 18 Σεπτεμβρίου με τον Dolichos Ultra Race Delphi-Olympia και στις 31 Οκτωβρίου στον “Δρόμο των Αθανάτων”. Επίσης, θέλω να αγωνιστώ για τρίτη φορά στον Φειδιππίδειο δρόμο τον Νοέμβριο. Πιστεύω βέβαια ότι θα καταφέρω να επιστρέψω και στο Σπάρταθλον το επόμενο έτος…».
Λ.Τ.: Σε βλέπουμε να συμμετέχεις τόσο σε αγώνες δρόμου όσο και σε ορεινούς, ποιοί θα έλεγες ότι είναι η μεγαλύτερή σου αγάπη;
L.S.: «Ξεκίνησα την περιπέτειά μου με τους υπερμαραθωνίους από μια συμμετοχή μου σε αγώνα βουνού. Επί του παρόντος, για τον απλό λόγο ότι είναι πιο εύκολο για μένα να προετοιμαστώ για τους αγώνες σε άσφαλτο παρά σε βουνό, τρέχω πιο συχνά σε δρόμο. Δεν μπορώ να πω ότι προτιμώ κάποιο είδος ιδιαίτερα, για μένα, τα ultra είναι και βουνά και άσφαλτος».
Λ.Τ.: Πες μας λίγα πράγματα για σένα, πέρα από τα αγωνιστικά…
L.S.: «Ζω στην Κρακοβία της Πολωνίας, αν και κατάγομαι από μια μικρή πόλη, 300 χλμ. έξω από την Κρακοβία. Είμαι παντρεμένος και τη σύζυγό μου την γνώρισα στους αγώνες. Τώρα η ίδια βρίσκεται πάντα δίπλα μου και στην ομάδα υποστήριξης στους αγώνες. Τις καθημερινές εργάζομαι σε εμπορικό κατάστημα».
Λ.Τ.: Πες μας πότε ξεκίνησες το τρέξιμο και αν έχεις ασχοληθεί με άλλα αθλήματα πριν…
L.S.: «Έτρεξα τον πρώτο μου αγώνα 5 χλμ. το 2006, αν και άρχισα να ασχολούμαι σοβαρά με το τρέξιμο το 2012. Τότε ολοκλήρωσα και τον πρώτο μου υπερμαραθώνιο στα βουνά απόστασης 80 χιλιομέτρων. Πριν από αυτό δεν είχα ασχοληθεί με άλλο άθλημα, αν και γενικά γυμναζόμουν. Λίγο πριν ξεκινήσω να τρέχω, δοκίμασα το ποδόσφαιρο και προπονιόμουν στο Kiukosin καράτε, αλλά τίποτα από αυτά δεν με παρακίνησε να εξελιχθώ. Τότε δεν πίστευα ακόμη ότι κάποιο άθλημα θα έπαιζε τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή μου, όπως τώρα το τρέξιμο».
Λ.Τ.: Περιέγραψέ μας μια συνηθισμένη εβδομάδα σου προπονητικά…
L.S.: «Κάθε βδομάδα είναι διαφορετική, εξαρτάται βασικά από τους αγώνες που πρέπει να προετοιμαστώ. Εξαρτάται επίσης από τον χρόνο προετοιμασίας που μπορώ να διαθέσω. Δυστυχώς, επειδή δεν είμαι επαγγελματίας αθλητής, δεν μπορώ να αφιερωθώ αποκλειστικά στην προετοιμασία μου για τους αγώνες. Έτσι, μερικές φορές όταν νιώθω ότι δεν έχω προετοιμαστεί σωστά και δεν θα φτάσω το στόχο μου, αναγκάζομαι να αλλάξω αυτό που είχα προγραμματίσει αρχικά».
Λ.Τ.: Ποιες είναι οι διατροφικές σου συνήθειες και ειδικά μέσα σε έναν αγώνα υπεραπόστασης;
L.S.: «Δεν ακολουθώ κάποια αυστηρή διατροφή, αν και σε περιόδους αγώνων η διατροφή μου είναι περισσότερο vegeterian, αποφεύγω το κρέας ή τρώω πάρα πολύ λίγο. Οι κύριες τροφές μου κατά τη διάρκεια ενός ultra αγώνα είναι τα φρούτα, ρύζι, ζυμαρικά, τζελ και ενεργειακές μπάρες. Γενικά, επιλέγω όσο το δυνατόν περισσότερο κανονική και φυσική τροφή».
Λ.Τ.: Σε λίγες μέρες θα αγωνιστείς για πρώτη φορά στον αγώνα του Δόλιχου Δρόμου Δελφοί – Ολυμπία 255 χλμ. Πώς έμαθες γι΄ αυτόν τον αγώνα και τι διαφορετικό περιμένεις να αντιμετωπίσεις σε σχέση με ό,τι άλλο έχεις τρέξει στην Ελλάδα;
L.S.: «Είχα μάθει για τον αγώνα υπεραπόστασης από τους Δελφούς στην Ολυμπία πριν περίπου 3-4 χρόνια. Μετά το πρώτο μου Σπάρταθλο, έμεινα τόσο ενθουσιασμένος και άρχισα να ψάχνω και άλλους αγώνες στην Ελλάδα και έτσι ανακάλυψα και τον συγκεκριμένο. Ο Δόλιχος ήταν ένα όνειρο για μένα, που ήθελα κάποια στιγμή να πραγματοποιήσω. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να το ζήσω και να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις των 255 απαιτητικών, όπως γνωρίζω, χιλιομέτρων. Δυστυχώς, λόγω της πανδημίας, δεν έχω καταφέρει να προετοιμαστώ όπως θα ήθελα, αλλά πιστεύω ότι θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Για να δούμε, αν μετά τους έξι μήνες αγωνιστικής αδράνειας φέτος, θα μπορέσω να σπάσω τις 30 ώρες σε αυτή τη δύσκολη διαδρομή…».
Λ.Τ.: Αλήθεια, Lukasz, πως διαχειρίστηκε η χώρα σας την πανδημία του κορονοϊού, αλλά και εσείς οι ίδιοι ως δρομείς; Η περίοδος του lockdown πως επηρέασε τις προπονήσεις σου;
L.S.: «Η χώρα μας μπορεί να μην αντιμετώπισε τα τεράστια προβλήματα όπως άλλες, αλλά δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος των αγώνων ακυρώθηκε όπως στις περισσότερες χώρες. Χαίρομαι που θα μπορέσω επιτέλους να ξανατρέξω και μάλιστα να κάνω τον πρώτο μου ultra αγώνα για φέτος, στην Ελλάδα. Ελπίζω τα χειρότερα να έχουν περάσει και ό,τι ζήσαμε να μη συμβεί ξανά. Δυστυχώς, όλη αυτή η κατάσταση με την πανδημία και την καραντίνα σήμαινε και για μένα την χειρότερη σεζόν των τελευταίων χρόνων. Και στην Πολωνία, την περίοδο που η πρόσβαση σε πάρκα, βουνά και δάση περιορίστηκε, είχε αρνητικό αντίκτυπο και στις προπονήσεις μας. Είμαι αισιόδοξος όμως, ότι μέχρι το τέλος της χρονιάς θα είναι για όλους μας καλύτερα τα πράγματα».
Λ.Τ.: Ποιο θα έλεγες ότι είναι το μόττο σου;
L.S.: «I believe I can fly…»
Λ.Τ.: Lukasz, σε ευχαριστούμε πολύ, σου ευχόμαστε καλή επιτυχία στους στόχους σου και ραντεβού στον Δόλιχο Δρόμο!
• Φωτογραφικό υλικό: Łukasz Sagan FanPage – Michał Złotowski photography
