Αν δείξεις σε εκατό Έλληνες δρομείς μια φωτογραφία του Νίκου Δημητριάδη, είτε αγωνιστική, είτε επιστημονική, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τον (ανα)γνωρίζουν και οι εκατό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, αν αναλογιστεί κανείς τα αμέτρητα χρόνια ηγετικής και καθοριστικής του παρουσίας στον πυρήνα του δρομικού κινήματος με διάφορες ιδιότητες: προπονητής, εργοφυσιολόγος, δρομέας (δρόμου και βουνού) και βέβαια επικεφαλής του φημισμένου εργομετρικού κέντρου myathlete.
Για περισσότερα από είκοσι χρόνια ο Νίκος προσφέρει την επιστημονική του γνώση και τις υπηρεσίες του σε κάθε δρομέα, κάθε επιπέδου με την ίδια ζέση και το ίδιο ενδιαφέρον. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Η εκτίμηση (και η προτίμηση) αμέτρητων δρομέων στέκει αδιάψευστος μάρτυρας. Ας δώσουμε, καλύτερα, το λόγο στον ίδιο.
Πριν από μερικές μέρες, το myathlete έκλεισε πέντε (5) χρόνια λειτουργίας. Κατάλαβες πως πέρασε αυτό το χρονικό διάστημα;
Και ναι και όχι. Οι ρυθμοί της ζωής, αλλά και η ίδια η ένταση που απολαμβάνουμε όσοι ασχολούμαστε με επαγγέλματα που συνδέονται με τον αθλητισμό κάνει καμιά φορά το χρόνο να περνάει απίστευτα γρήγορα. Από την άλλη, για μένα τα πέντε χρόνια του myathlete δεν ξεκίνησαν πριν από πέντε χρόνια κυριολεκτικά, αλλά πριν από 25 περίπου χρόνια. Βλέπεις, ξεκίνησα να κάνω εργομετρήσεις και να εκπονώ προπονητικά προγράμματα με βάση τα αποτελέσματά τους πίσω στο μακρινό 1994. Από το 1995, μάλιστα, με συνεργάτες «έστησα» το πρώτο μου εργομετρικό κέντρο. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι – ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια – με την ίδρυση και τη λειτουργία του myathlete προσπαθήσαμε με τους συνεργάτες μου να ανεβάσουμε κι άλλο το επίπεδο των υπηρεσιών μας. Νομίζω ότι καταφέραμε αρκετά πράγματα και είμαι πολύ χαρούμενος που βλέπω στα μάτια τους και στον τρόπο που δουλεύουν τη διάθεση να πάμε ακόμα παραπέρα. Νομίζω ότι μπορούμε. Έχουμε δυνατή ομάδα.
Πόσο σημαντική είναι η διαδικασία εργομέτρησης για έναν δρομέα ή για έναν οποιοδήποτε αθλούμενο; Και πόσο απαραίτητη;
Για μένα, που πάντοτε αντιμετώπιζα τον αθλητισμό από την επιστημονική σκοπιά, η εργομέτρηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άθληση. Χωρίς αυτήν η προσέγγιση είναι εμπειρική και εγκυμονεί διάφορους κινδύνους. Με την εργομέτρηση παίρνουμε την ακριβή εικόνα της φυσικής κατάστασης εκείνου ή εκείνης που την κάνει. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα που μπορώ να σου δώσω, για να καταλάβεις τι εννοώ, είναι αυτό που λένε για τη μέτρηση της μέγιστης καρδιακής συχνότητας. Ένας «μπακαλίστικος» τρόπος που επικρατεί είναι το: 225 μείον την ηλικία. Αυτή η διαδεδομένη εξίσωση, που χρησιμοποιείται από ένα μεγάλο αριθμό προπονητών/γυμναστών, βρίσκει εφαρμογή μόλις στο 30% των ανθρώπων που ασκούνται. Με την εργομέτρηση βρίσκουμε την ακριβή τιμή της μέγιστης καρδιακής συχνότητας, αλλά και πολλούς άλλους σημαντικούς δείκτες φυσικής αξιολόγησης που στη συνέχεια μας χρησιμεύουν για να καταρτίσουμε ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα προπόνησης. Τιμές για τη VO2max, το αερόβιο και το αναερόβιο κατώφλι, αλλά και τη δύναμη, την έκρηξη, τη μυϊκή αντοχή και την ευλυγισία αποτελούν χρήσιμα και ουσιαστικά εργαλεία για την κατάρτιση ενός προπονητικού προγράμματος «κομμένου και ραμμένου» στα μέτρα του εκάστοτε αθλούμενου. Η εργομέτρηση, πρέπει επίσης να πω, είναι απαραίτητη για όλα τα αθλήματα και όχι μόνο για εκείνα του στίβου.
Εκτός από το τρέξιμο, δηλαδή, ποια άλλα αθλήματα έχεις εργομετρήσει στην πορεία αυτών των 25 περίπου χρόνων;
Έχω μετρήσει και μετράω ακόμα αθλητές από πολλά και ετερόκλητα σπορ: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ποδήλατο, κολύμβηση, πολεμικές τέχνες και όλα σχεδόν τα αθλήματα. Ακόμα και αθλητές του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Φυσικά και όλα τα αθλήματα του στίβου. Εδώ και ένα χρόνο, μάλιστα, «τρέχουμε» στο myathlete ένα πρόγραμμα δωρεάν παροχής εργομετρήσεων για όλα τα παιδιά του στίβου. Πιο συγκεκριμένα, οποιοσδήποτε αθλητής οποιουδήποτε συλλόγου μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας προκειμένου να κανονίσουμε τη μέτρησή του. Γνωρίζουμε καλά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες αθλητές και οι προπονητές τους, στην προσπάθειά τους να διακριθούν, και αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να τους προσφέρουμε μέσα από το myathlete.
Μήπως έχεις καταγεγραμμένο τον συνολικό αριθμό εργομετρήσεων που έχεις κάνει από το 1994 που ξεκίνησες να μετράς;
Αν ψάξω τα χαρτιά μου και το αρχείο μου (κάτι που καθόλου εύκολο δεν είναι καθώς πηγαίνουμε προς τα πίσω) ενδεχομένως να μπορώ να σου πω και τον ακριβή αριθμό. Ωστόσο, κατά προσέγγιση και ολότελα ρεαλιστικά, δεν θα ήταν υπερβολή να σου πω ότι υπολογίζω τον συγκεκριμένο αριθμό να αγγίζει τις 11.000 – 11.500 εργομετρήσεις. Και δεν υπερβάλω.
Το νούμερο είναι συγκλονιστικό. Μίλησέ μου λίγο για το επιστημονικό σου υπόβαθρο. Που σπούδασες; Έχεις κάνει μεταπτυχιακές σπουδές;
Σπούδασα στην Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών (ΤΕΦΑΑ) και έχω κάνει και ένα μεταπτυχιακό στην Αγγλία (University of Leeds) με θέμα τη Φυσιολογία της Άσκησης.
Πως σου «κόλλησε το μικρόβιο» της προπονητικής;
Από τη σχολή κιόλας, με αφορμή την πτυχιακή μου εργασία, ασχολήθηκα με την προπόνηση μεγάλων αποστάσεων. Προσφέρθηκα, μάλιστα, οικειοθελώς να προπονήσω ένα γκρουπ Ελλήνων δρομέων στον Άγιο Κοσμά προκειμένου να αντλήσω δεδομένα για την πτυχιακή αυτή. Τα αποτελέσματα και η βελτίωση που πέτυχαν οι δρομείς εκείνοι μου «άνοιξαν την όρεξη».
Επαγγελματικά; Ποιες οι θέσεις/διακρίσεις σου στην προπονητική:
Την περίοδο 2000-2009 υπήρξα ομοσπονδιακός προπονητής στην ομοσπονδία του ΣΕΓΑΣ (κλασικός αθλητισμός), ενώ την περίοδο 2005-2009 ήμουν υπεύθυνος επιμόρφωσης των ομοσπονδιακών και σωματειακών προπονητών της χώρας για θέματα ημιαντοχής – αντοχής – μαραθωνίου και βάδην. Το 2008-2009 διετέλεσα τομεάρχης αντοχής στην ομοσπονδία του ΣΕΓΑΣ. Μεγαλύτερη διάκριση στην προπονητική μου καριέρα ήταν το Χρυσό Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 με αθλήτρια την Αθανασία Τσουμελέκα. Επίσης το 2011 κέρδισα το Ασημένιο Μετάλλιο στους Πανευρωπαικούς αγώνες στην Ολλανδία στην Ποδηλασία Πίστας στο αγώνισμα του Κέιριν (Ολυμπιακό αγώνισμα) με αθλητή το Χρήστο Βολικάκη. Επιπλέον το 2003 κέρδισα δυο χρυσά μετάλλια σε Πανευρωπαικούς αγώνες Νέων ανδρών και γυναικών (Πολωνία) με αθλητές την Αθανασία Τσουμελέκα και το Γιάννη Κανελόπουλο (10km). Υπήρξα προπονητής πολλών αθλητών που συμμετείχαν και διακρίθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 του 2004 και του 2008 και πολλών ακόμα διακρίθηκαν σε παγκόσμια πρωταθλήματα και πανευρωπαϊκούς αγώνες. Το 2003 ο αθλητής μου Νίκος Πολιάς πέτυχε 2:13.46’’ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου (Παρίσι, Γαλλία) και δέκα χρόνια αργότερα (2013) η αθλήτριά μου Καλλιόπη Αστροπεκάκη 2:38.27’’ στο διεθνή Μαραθώνιο του Παρισιού. Τα έτη 2009-2010 υπήρξα εργοφυσιολόγος και προπονητής φυσικής κατάστασης του πληρώματος Ιστιοπλοΐας της Ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου. Από το 2010 είμαι εργοφυσιολόγος του Παγκόσμιου πρωταθλητή (Νο3 στην παγκόσμια κατάταξη, και no9 στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2012) Χρήστου Βολικάκη. Μαζί του έχω κερδίσει πληθώρα μεταλλίων με κυριότερα το χρυσό μετάλλιο στο Κέιριν κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου πίστας στην Αστανά του Καζακστάν. Το 2011-2012 ήμουν εργοφυσιολόγος και υπεύθυνος της φυσικής κατάστασης του πληρώματος Ιστιοπλοΐας της Εθνικής ομάδας της Ρωσίας (Skudina Ekaterina, team). Μαζί τους κέρδισα την 4η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μαϊάμι της Αμερικής καθώς και την 8η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Περθ της Αυστραλίας.
Ουκ ολίγες διακρίσεις. Δεν σου λείπει η προπονητική σε υψηλό επίπεδο;
Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Σίγουρα η προπονητική σε υψηλό και ανταγωνιστικό επίπεδο έχει να προσφέρει πολλές συγκινήσεις. Ωστόσο, δεν είναι το παν. Ειδικά με τον τρόπο που εξελίχθηκε ο κλασικός αθλητισμός στη χώρα, κυρίως από πλευράς αντιμετώπισης της πολιτείας. Δεν υπάρχει λόγος, όμως, να μεμψιμοιρούμε. Τώρα βρισκόμαστε εδώ, στο παρόν, στο σήμερα. Για μένα, που είχα την τύχη, χάρη και στους σπουδαίους αθλητές που με εμπιστεύτηκαν, να πετύχω αρκετά πράγματα, σίγασε η δίψα για διακρίσεις. Μάλλον «ξεδίψασα». Με την πάροδο των χρόνων, μάλιστα, απέκτησα μια καινούργια «δίψα» που δε λέει να ικανοποιηθεί: βρήκα πραγματική απόλαυση και έξαψη μέσα από τους καθημερινούς αθλητές που βάζουν στόχους – ο καθένας στα μέτρα του. Αν το πιστεύεις – γιατί κι εγώ δεν θα το πίστευα αν μου το έλεγες στα χρόνια της προπονητικής με τους πρωταθλητές – «φτιάχνομαι» με τους στόχους των ανθρώπων που με εμπιστεύονται για να τους κατακτήσουν. Με τιμά η εμπιστοσύνη αυτή, με κινητοποιεί, με κρατά – πολλές φορές – ξάγρυπνο τις νύχτες.
Θα το χαρακτήριζες επιστροφή στις ρίζες και τις απαρχές του αθλητισμού; Στο ευ αγωνίζεσθαι και στην ατόφια απόλαυση μέσα από την άθληση;
Δεν ξέρω αν είναι αυτό ακριβώς. Ξέρω, όμως, πως χρόνο με το χρόνο με κερδίζει περισσότερο αυτή η προσέγγιση. Και μου αρέσει ακόμα παραπάνω η άνθιση και η ανάπτυξη του λαϊκού αθλητισμού. Απολαμβάνω να βλέπω ανθρώπους να σηκώνονται από τον καναπέ τους και να αλλάζουν τη ζωή τους. Και συγκινούμαι βαθιά όποτε λαμβάνω το παραμικρό ευχαριστήριο μήνυμα από τους αθλητές μου. Η εκπλήρωση των στόχων τους είναι μεγάλη ικανοποίηση για μένα.
Και τώρα, τι;
Τώρα συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο. Δεν σταματάμε. Το myathlete έχει και αυτό τους δικούς του υψηλούς στόχους. Αναπτύσσουμε διαρκώς την ομάδα μας και εμπλουτίζουμε τις υπηρεσίες μας με νέους συνεργάτες και νέα πακέτα μετρήσεων και διατροφής. Θέλουμε να γινόμαστε διαρκώς καλύτεροι και να προχωράμε μπροστά. Αυτή την εποχή, όπως κάθε τέτοια εποχή, προετοιμαζόμαστε με τους αθλητές μας για τον Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών και έχουμε ρίξει όλο μας το βάρος εκεί (σύσσωμο το δρομικό προπονητικό team που αποτελείται από τους: Καρολίνα Σκούρτη, Αλέξανδρο Δημητριάδη, Βιβή Δρακά και εμένα). Παράλληλα, «τρέχουν» τα ποδηλατικά μας προγράμματα (με τους προπονητές μας Αγγελική Σκούμπα, Κώστα Πανταζή και Πέτρο Γκαζώνη), η ομάδα trail μας (με επικεφαλής τον πρωταθλητή Γιώργο Διαλεκτό) και η προετοιμασία για το Half Iron Man του Απριλίου στο Costa Navarino (σε συνεργασία με τα Holmes Place που αποτελούν μόνιμο και αξιόπιστο συνεργάτη μας διαχρονικά). Την ίδια στιγμή, ετοιμάζουμε περισσότερες παροχές και εκπλήξεις για τα μέλη μας με προπονητικά camps, κοινές συμμετοχές/εκδρομές σε αγώνες και άλλα που δεν μπορώ ακόμα να αποκαλύψω.
Με όλες αυτές τις δραστηριότητες και όλη αυτή τη δουλειά προλαβαίνεις να γυμνάζεσαι ο ίδιος;
Φυσικά. Δεν είναι εύκολο, ειδικά σε περιόδους μεγάλης αγωνιστικής δραστηριότητας, αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου διαφορετικά. Τρέχω από 8 ετών. Δεν σταμάτησα ποτέ. Και σε διαβεβαιώ, δεν το κάνω για λόγους μάρκετινγκ ή διαφήμισης. Το κάνω γιατί δεν μπορώ να μην το κάνω. Και, αν θες, με βοηθά και σε αυτή την κατεύθυνση η απομάκρυνσή μου από την προπόνηση επαγγελματιών. Οι ερασιτέχνες (ή εραστές, όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ) δρομείς προτιμούν να βλέπουν τον προπονητή τους να τρέχει και ο ίδιος (πολύ συχνά, μάλιστα, μαζί τους). Μέσα από αυτή τη σχέση αναπτύσσονται φιλίες και δεσμοί που επεκτείνονται σε σχέσεις ζωής. Υπάρχουν ζευγάρια με παιδιά που γνωρίστηκαν μέσα στην ομάδα, κουμπάροι, κολλητοί και συνεργάτες. Και βέβαια πολύ γέλιο. Ασταμάτητο γέλιο. Δεν είναι λίγο.
Γέλιο; Και την ώρα των… διαλειμματικών; (γέλια)
Εντάξει, όλες τις ώρες πλην εκείνης της ώρας. Στο λαϊκό αθλητισμό τρέχουμε για αποφόρτιση. Στον πρωταθλητισμό για το ακριβώς αντίθετο. Δεν υπάρχει σύγκριση. Και για μένα, πια, υπάρχει ξεκάθαρη προτίμηση.
Coach, αν σου ζητούσα να πεις δυο συμβουλές στους δρομείς που τρέχουν τον Αυθεντικό Μαραθώνιο, ποιες θα ήταν αυτές;
1ον. Το τρέξιμο ενός Μαραθωνίου δεν είναι απλό πράγμα. Μην το παίρνετε αψήφιστα. Αν δεν έχετε προετοιμαστεί κατάλληλα, μην το επιχειρήσετε. Οι απαιτήσεις της απόστασης είναι αμείλικτες. Και η υγεία μας αδιαπραγμάτευτη. Ο αγώνας κάθε χρόνο είναι εκεί. Αν δεν προλάβατε φέτος, τον τρέχετε του χρόνου.
2ον. Αν κατά τη διάρκεια της διαδρομής αισθανθείτε οποιαδήποτε δυσφορία ή αδιαθεσία, μην το ρισκάρετε. Σταματήστε στο πλάι και ζητείστε βοήθεια από τους αμέτρητους τραυματιοφορείς και γιατρούς που προσέχουν τους δρομείς σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής.