Με μία πενηντάλεπτη περίπου παρέμβασή του στην εκπομπή «Τα σπορ στη Zωή μας» του Κώστα Βασιλά (που μεταδίδεται από το ραδιοσταθμό Life News 102.9 FM της Κέρκυρας) ο Χρήστος Κατσάνος έδωσε το βράδυ της Πέμπτης πραγματικά ένα χειμαρρώδες διάνθισμα με τις τοποθετήσεις του, τα επιχειρήματά του, αλλά και με την εν γένει εκφορά του λόγου του… Ακούγοντάς τον «πολύ προσεκτικά» καταλαβαίνει πολύ εύκολα ο οποιοσδήποτε πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ξεχωριστό, που προσεγγίζει τα πράγματα με έναν τρόπο σπάνιο, αλλά και ουσιαστικό συνάμα.
Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, ο Χρήστος Κατσάνος, είναι ένας εκ των “κηδεμόνων” του αρχαιότερου και μεγαλύτερου υπερμαραθωνίου σε ορεινό περιβάλλον, του ROUT CLASSIC 100 MILES, στην Ελλάδα. Το “παλμαρέ” των επαγγελματικών του γνώσεων και εξειδικεύσεων είναι μεγάλο, με σπουδές στη Γεωπονική Επιστήμη, τη Διοίκηση Επιχειρήσεων και στις Διαπραγματεύσεις, έχει συμβάλλει στη δημιουργία πολλών επώνυμων προϊόντων και διαδικασιών, ενώ είναι βραβευμένος Brand Strategist και Σύμβουλος Ολικής Διαχείρισης Θερμοκηπίου και Φάρμας.
Ο παρουσιαστής της εκπομπής -που είναι και συγχρόνως ο ίδιος δρομέας- λίγο πριν τον βγάλει στον αέρα τον χαρακτήρισε ως την προσωποποίηση του ultra life, περιγράφοντάς τον ως έναν πολυσύνθετο άνθρωπο με πολλές ιδιότητες. Αλλά και ως ένα δικό του φίλο, που σε κάνει να αλλάζεις τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τη ζωή. Τον αποκάλεσε, δε, ως μέντορα ή influencer, χαρακτηρισμούς που ο ίδιος ο Χρήστος Κατσάνος απέρριψε και προτίμησε το “κυβερνώνας” από το Συρράκο Ιωαννίνων. Όποιοι άκουσαν την εκπομπή δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν με τον Κώστα Βασιλά… (όσοι επίσης θέλουν, μπορούν να ακούσουν το ηχητικό όλης της συνέντευξης εδώ).
Ο Χρήστος Κατσάνος είπε πως έζησε στην Κέρκυρα για πέντε χρόνια, είναι 55 ετών, έχει δύο κόρες και είναι μέτοχος σε τρεις εταιρίες. Αισθάνεται κατά σειρά Ευρωπαίος, Μεσόγειος, Βαλκάνιος, Έλληνας, φτάνοντας μέχρι τον ιδιαίτερο τόπο της καταγωγής του… Του αρέσουν τα βουνά και οι υπεραποστάσεις. Άλλωστε, όπως ξεκαθάρισε, «Κατσάνος σημαίνει περιπλανώμενος». Πριν την πανδημία του κορονοϊού ταξίδευε σε πολλά μέρη σε διάφορα σημεία του πλανήτη, «πηγαίνοντας σε φίλους, από ιδέα σε ιδέα, από κατάσταση σε κατάσταση».
Για τον ίδιο, το ultra life είναι μία μεγάλη εμπειρία
στην οποία πρέπει να υπάρχουν και τα ζόρια.
Aυτοπροσδιορίζεται ως κηδεμόνας και όχι ως διοργανωτής του ROUT FAMILY, γνωρίζοντας πολύ καλά πως «αν δεν εξηγήσεις, θα παρεξηγήσεις». Έτσι εξήγησε πως αν το διοργάνωνε ο ίδιος θα ήταν όντως διοργανωτής και θα το δήλωνε. Τώρα, όμως, το διοργανώνει μία ολόκληρη ομάδα, που λειτουργεί σαν οικογένεια. Για την οποία φέρνει την ευθύνη, σαν κηδεμόνας, «περιμένοντας ένα χαμόγελο το οποίο μπορεί να μην έρθει και ποτέ». Αναφέρθηκε, μάλιστα, και στον συνεργάτη του Ηλία Σπυριδόπουλο, λέγοντας πως «ο Ηλίας είναι ο Χρήστος και ο Χρήστος είναι ο Ηλίας».
Ο κορονοϊός και οι δρομικές διοργανώσεις…
Μιλώντας για τις ιδιαιτερότητες που δημιούργησε ο κορονοϊός είπε πως και πέρυσι σε κάποιον αγώνα έτυχε μία γλυκιά αναποδιά, το να φουσκώσει το ποτάμι και να μη γίνει ο προγραμματισμένος αγώνας. Όμως, όταν κάθεται το απρόσμενο πρέπει να παρθεί μία απόφαση. Και έτσι ο αγώνας που αναβλήθηκε, έγινε το καλοκαίρι. Χωρίς να υπολογιστεί πόσοι θα έρθουν ή μη. Φέτος, με τον κορονοϊό τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Σίγουρα πρέπει να γίνουν οι αγώνες, γιατί έχουν σημαντικό ρόλο στη ζωή. Υπάρχουν, όμως, κάποια σημεία κρίσιμα, κάποια “If” όπως είπε χαρακτηριστικά:
- Θα επιτρέψει η Πολιτεία να γίνει ο αγώνας που βρίσκεται υπό την αιγίδα του;
- Θα μπορέσουν οι εθελοντικές και οι διασωστικές ομάδες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους;
- Θα είναι σε θέση οι ιατρικές ομάδες να περιποιηθούν ασθενείς και τραυματίες;
- Πώς θα γίνουν οι μεταφορές των ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει;
Ο Χρήστος Κατσάνος ξέρει πως «δεν περνάει από το χέρι μας πλέον», για να προσθέσει πως «δεν είμαστε εκτός κοινωνίας, είμαστε μία μικρή μικρογραφία». Υπάρχουν, βέβαια, μεγαλύτερα πράγματα που πρέπει να γίνουν στην κοινωνική ζωή, όπως οι επιχειρήσεις, οι μεταφορές, η καθημερινότητά μας. Πιστεύει πως οι περισσότερες διοργανώσεις δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Κάμποσοι αγώνες για φέτος δεν μπορούν να τα φέρουν εις πέρας. «Με τον κορονοϊό δεν έχουμε εμπειρία». Ούτε η Πολιτεία, ούτε οι διοργανωτές.
Η άποψή του είναι πως πρέπει όλα να γίνουν βήμα-βήμα, αφού δεν μπορεί να προβλεφθεί τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Επιθυμεί να προχωράνε τα πράγματα συγκρατημένα, δηλαδή με κράτημα δυνάμεων και παρακολούθηση του τι γίνεται γύρω γύρω. Αν πετυχαίνουν, για παράδειγμα, τα συστήματα πρόληψης ή όχι. Στα μέσα Ιουνίου θα υπάρχει μία πιο πλήρης γνώση, ενώ τον Ιούλιο αναμένεται να έχουν ξεκαθαρίσει τα πρωτόκολλα. Ο ίδιος είπε πως παρακολουθεί τι γίνεται με τα supermarket, γιατί αυτά απασχολούν αριθμό ανθρώπων που προσομοιάζει με αυτόν όσων συμμετέχουν στους αγώνες.
Τα… δύσκολα του ultra trail
Στη συνέχεια o Xρήστος Κατσάνος έδωσε τη δική του ερμηνεία για το αν τα ultra trail είναι event ή αγώνες: «εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, τα σημεία παρεξήγησης». Για τον ίδιο, όταν λέμε τρέξιμο είναι γενική έννοια, όταν λέμε στο βουνό και αυτό συνιστά γενική έννοια. Το ίδιο και οι υπεραποστάσεις, αλλά και οι υπεραποστάσεις βουνού. Αυτοί είναι οι γενικοί ορισμοί. Δεν μπορείς να το κάνεις μόνος σου με αυτονομία. Το 80% το κάνουν, γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αλλιώς. Το κάνεις μέσα σε έναν αγώνα με αρχή, μέση και τέλος. Είναι αγώνας, δε, γιατί υπάρχει συν-αγωνισμός. Αλλιώς, θα είχαμε να κάνουμε με μία απλή εξόρμηση. Το 20% που κατεβάζει τους χρόνους, βοηθάει το υπόλοιπο 80% να ανταποκριθεί. Ούτε αγώνας, ούτε event, oύτε συναίσθημα ούτε πόνος. Αλλά, κοινωνική συμβίωση.
Ο Χρήστος Κατσάνος θέλει όταν οι άνθρωποι βρίσκονται από κοντά να χαμογελάνε με τα μάτια. «Θα βρούμε έναν τρόπο να περάσουμε καλά». Αυτό που προέχει, όμως, είναι «να μετρηθούμε και να είμαστε όλοι μαζί». Κοιτώντας διορατικά το μέλλον πρόσθεσε πως πρέπει να έρθουν οι καινούριοι, οι νέοι άνθρωποι, που θα διαδεχθούν τους σημερινούς όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να αποχωρήσουν. Δίνεται η δυνατότητα στον καθένα και στην καθεμία να γράψει την ιστορία του ROUT FAMILY.
Του ίδιου του έχουν μείνει στο μυαλό η πρώτη γυναίκα που έτρεξε, οι πρώτοι Έλληνες που έκαναν το ίδιο, ο πρώτος που το έκανε με το παιδί του, κάθε καινούρια κατάσταση. Θέλει οι νέες γενιές να πουν πως άξιζε αυτό που κάνατε. Αντιλαμβάνεται τους διοργανωτές ως οινοποιούς. Aπέτυχαν στο κρασί, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο από το να ξαναπροσπαθήσουν!
«Κυρίαρχο στοιχείο το συναίσθημα»
Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το συναίσθημα, αφού θεωρεί πως όσοι ασχολούνται με τους αγώνες είναι άνθρωποι του συναισθήματος. Αυτό είναι το στοιχείο που είναι κυρίαρχο και αυτό που τους κρατάει με βροχή, ήλιο, σε διάφορα μέρη. Αν κάποιος αγαπάει το νόημα των υπεραποστάσεων, θα γνωρίσει τον εαυτό του και δεν θα φύγει το συναίσθημα. Αυτό, άλλωστε, δεν τροφοδοτείται μόνο από το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι. Ο καθένας θα πρέπει να θέλει να γίνει καλύτερος από τον εαυτό του. Αλλά και να κάνει και τους άλλους καλύτερους.
Μίλησε για ultra life artists, δηλαδή για καλλιτέχνες που με τα μικρά τους ταλέντα θα δημιουργήσουν νέες καταστάσεις. Να γίνει ο κάθε άνθρωπος καλλιτέχνης που θα κάνει το δικό του έργο.
Άλλωστε, όπως προείπε, «εμείς κρατάμε ένα βιβλίο και δίνουμε στον καθένα να γράψει τη σελίδα του, την ιστορία του». Ο Χρήστος Κατσάνος αγαπάει την κάθε στιγμή της ζωής του. «Στιγμές έχω», όπως για παράδειγμα αυτή στην οποία μίλαγε στον παρουσιαστή της ραδιοφωνικής εκπομπής. Το πιο σημαντικό στους αγώνες του είναι το σύνολο των τερματισμών. Όλοι όσοι τελειώνουν τον αγώνα φέρνοντας εις πέρας μία τεράστια δυσκολία. Αυτό, ως επίτευγμα που πραγματώνεται, τον έχει αλλάξει για πάντα. «Ο άνθρωπος είναι θηρίο…»!
Όσον αφορά στο άμεσο μέλλον πιστεύει πως πρέπει να βρεθούν ξανά οι άνθρωποι των αγώνων με την ίδια την κοινωνία. Ο κάθε αγώνας είναι κάτι παραπάνω από αγώνας. Η αρχή της επανένωσης, το να βάλουν όλοι πλάτη, αυτά θα κρίνουν το μέλλον…
«Να ταπεινωθούμε, να βρούμε την κοινή συνισταμένη».
Με καθοριστικό, πάντα, το ρόλο της κάθε τοπικής κοινωνίας. Ο ίδιος θέλει να γίνουν όλοι οι αγώνες, αλλά γνωρίζει πως αν δεν βρουν όλοι οι εμπλεκόμενοι το πάτημά τους με τις τοπικές κοινωνίες δεν θα λυθεί το πρόβλημα. Ο Χρήστος Κατσάνος υποστηρίζει πως πριν τον κορονοϊό δεν μπορούσαμε να δούμε το βάθος. Τώρα ήρθε η ώρα να συνεργαστούν όλοι σε πιο πολύπλοκες διαδικασίες, μαθαίνοντας το βάθος. Εξάλλου, «σύντομα θα ξαναβρεθούμε στα βουνά, αλλά δεν έχουμε χαθεί καθόλου».