Είκοσι πέντε χρόνια μετά από το ισχύον ακόμα πανελλήνιο ρεκόρ αυθεντικής διαδρομής στις γυναίκες, το οποίο σημείωσε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου το 1997 στην Αθήνα, η Μαρία Πολύζου θυμάται και περιγράφει το παρασκήνιο και τις στιγμές της ανεπανάληπτης κούρσας που της χάρισε τη 12η θέση παγκοσμίως!
Πέρασαν 25 χρόνια από τότε. Και αν με ρωτήσεις; Θα πω σαν να ήταν χθες!
Ξημέρωνε η 9η Αυγούστου. Στις πρωινές ώρες είχε καθοριστεί ότι θα δοθεί η εκκίνηση στον μαραθώνιο γυναικών κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου πρωταθλήματος της Αθήνας 1997
Εκείνη την εβδομάδα είχε απίστευτη ζέστη! Η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 35 με 38 βαθμούς! Οι Αθηναίοι βρίσκονταν διακοπές και στις παραλίες!
Πίσω κάποιοι ρομαντικοί, ονειρευόμασταν να σηκώσουμε την ελληνική σημαία! Η αποστολή μου διπλή! Οχι μόνο σαν μέλος της Εθνικής ομάδας στίβου, αλλά και ως αθλήτριας μαραθωνοδρόμου που θα έτρεχε στην ιστορική αυθεντική διαδρομή!
Μόνο οποίος έχει τρέξει αυτόν τον αγώνα καταλαβαίνει τι σημαίνει να τρέχεις στα βήματα του ημεροδρόμου!
Ημουν σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Εναν χρόνο πριν είχα τρέξει την απόσταση σε επίδοση 2:33:40 και είχα την πολύτιμη εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων την προηγούμενη χρόνια στην Ατλάντα.
Είχα μεγάλα όνειρα και υψηλούς στόχους! Τους κρατούσα όμως στο νου και στην ψυχή μου! Ως μαραθωνοδρόμος γυναίκα κανένας δεν πίστευε ότι θα μπορούσα να διακριθώ!
Αν έλεγα οτιδήποτε θα με περνούσαν για τρελή η οτιδήποτε άλλο από νορμάλ! Είχα δουλέψει σκληρά προπονητικά στο σώμα, αλλά κυρίως πολύ στο νου! Εκεί είναι το μεγάλο παιχνίδι!
Είχα τρέξει την απόσταση Μαραθώνας – Αθήνα αμέτρητες φορές, τόσο με το σώμα όσο και με τον νου. Μία από τις προπονήσεις μου εκείνη την περίοδο ήταν να τρέχω long run πάνω στη διαδρομή, γύρω στα 32 χλμ., μια φορά την εβδομάδα.
Θυμάμαι τα αυτοκίνητα που περνούσαν δίπλα μου στην Μαραθώνος όταν έκανα αυτήν την προπόνηση, και δεν ήταν λίγοι οι οδηγοί που με έβριζαν ή μου έριχναν μια μουτσιά, γιατί καθυστερούσα την πορεία τους! Ηταν και άλλοι όμως που με χειροκροτούσαν και μου έλεγαν «μπράβο κοπέλα μου, καλή δύναμη!». Κρατούσα αυτές τις ευχές μόνο. Αυτές που μου έγιναν θετική ενέργεια και προχωρούσα!
Ο στόχος ήταν πάντα μπροστά! Να ζήσω το όνειρο, το δικό μου μυστικό. Μια διάκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα!
Στον αγώνα του Μαραθωνίου αναμενόταν μεγάλη συμμετοχή, καθώς η IAAF είχε ορίσει ότι θα γινόταν ταυτόχρονα και το Παγκόσμιο Κύπελλο μαραθώνιου στον ίδιο αγώνα!
Τι σήμαινε αυτό; Οτι καθε χώρα είχε δικαίωμα να κατεβάσει έως και 5 αθλήτριες στον αγώνα! Δηλαδή στον αγώνα του μαραθωνίου είχαμε 5 αθλήτριες από χώρες όπως οι Ιαπωνία, Κίνα, Κένυα, Αιθιοπία, Ιταλία, Ρωσία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αμερική κτλ!
Κοιτώντας τα στατιστικά και τις επιδόσεις, με το καλημέρα η πρώτη 50άδα του αγώνα είχε κλείσει!
Το όνειρό μου για μια διάκριση το κρατούσα επτασφράγιστο μυστικό!
Να διακριθώ!
Να κάνω γνωστό πίστευα τον αυθεντικό μαραθώνιο σε όλον τον κόσμο με μια διάκριση!
Εκείνη την περίοδο τα φώτα της δημοσιότητας ήταν πάνω σε μεγάλα ονόματα της χώρας μας και δικαίως!
Πρωταθλητές μας που ήταν σπουδαίοι και πήγαιναν για μετάλλιο! Βούλα Πατουλίδου, Νίκη Ξάνθου, Αγγελος Παυλακάκης, Λάμπρος Παπακώστας, Ολγα Βασδέκη, Κώστας Κουκοδήμος, Κώστας Γκατσιούδης, Μιρέλλα Μανιάνη, Γιώργος Παναγιωτόπουλος, τα κορίτσια μας στη δισκοβολία με επικεφαλής την Τασούλα Κελεσίδου, Αλέξανδρος Τερζιάν, μια εθνική ομάδα όνειρο!
Τα «χρυσά» παιδιά μας που ήταν τιμή μου που αγωνιζόμουν στην εθνική ομάδα μαζί τους!
Στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων και κυρίως στον μαραθώνιο κανένας δεν περίμενε τίποτα! Αλλωστε, η κυριαρχία των δρομέων της Κένυας και της Αιθιοπίας δεν άφηνε κανένα περιθώριο να πιστεύει κάποιος ότι μια Ελληνίδα θα σπάσει αυτό το σερί που είχαν οι αφρικανικές χώρες και όχι μόνο.
Απομονώθηκα στον Μαραθώνα σε ένα ξενοδοχείο μόνη μου, μακριά από όλα!
Ηθελα να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένη στον στόχο μου! Να μην σπαταλώ άσκοπα ενέργεια και κυρίως να μην βλέπω κανέναν να μου εύχεται καλή επιτυχία, χωρίς να πιστεύει ότι θα έχω!
Πολλοί θυμάμαι ότι απλά μου εύχονταν να τερματίσω τον μαραθώνιο και αυτό ήταν αρκετό! Κάποιοι το «τερμάτιζαν» και άλλο: «Δεν πιστεύω να μην τερματίσεις και να μας κάνεις ρεζίλι»!! Τι να πω τώρα!
Ετσι, πιο καλή η μοναξιά! Ο μαραθωνοδρόμος είναι σαν τον μοναχό! Απειρες ώρες προπόνησης και περισυλλογής.
Παρέα με τον εαυτό μου να τρέχω πέρα δώθε την αυθεντική διαδρομή με το νου και με το σώμα και να παλεύω για τη διάκριση! Να σηκώσουμε την σημαία σκεφτόμουν μέσα μου! Με το εθνόσημο στο στήθος δεν είμαι η Πολύζου, είμαι η Ελλάδα!
Σάββατο 9 Αυγούστου ήταν ο αγώνας.
Την Τετάρτη το μεσημέρι, μόλις έχω τελειώσει το μεσημεριανό μου φαγητό και πηγαίνω στο δωμάτιό μου να ξεκουραστώ.
Τότε ήταν που άρχισα να νιώθω απίστευτους πόνους στην κοιλιακή χώρα και πολύ σύντομα οι πρώτοι εμετοί και διάρροια επιβεβαίωναν ότι είχα πάθει τροφική δηλητηρίαση!
Αρχισα να νιώθω τεράστια κούραση και επικοινωνώντας με τον γιατρό της εθνικής ομάδας ενημερώθηκα ότι λόγω του ότι θα έτρεχα σε δυο ημέρες δεν επιτρεπόταν να πάρω κανένα χάπι, λόγω ντόπιγκ κοντρόλ!
Προσπάθησε, μου είπε, να πίνεις υγρά και να αναπαυτείς και σε λίγες μέρες θα περάσει!
Ελα όμως που ο μαραθώνιος ήταν σε δύο ημέρες!
Είχα εξαντληθεί κυριολεκτικά! Ημουν 48 κιλά και ήδη η ζυγαριά είχε φθάσει σε 46!
Προσπάθησα να κάνω τα μαγικά μου! Να μην χάνω την επαφή μου με τον στόχο!
Να πιστεύω στο δικό μου όνειρο διάκρισης!
Ήταν αδύνατον να κοιμηθώ! Τόσο από την αγωνία για τον αγώνα όσο κι αν θα κατάφερνα να περάσω αυτή την ξαφνική ασθένεια γρήγορα!
Και κυρίως αν κατάφερνα να ανακτήσω τις δυνάμεις μου! Μαραθώνιο θα έτρεχα, όχι 100 μέτρα!
Ο συνδυασμός της υψηλής θερμοκρασίας μάλιστα έκανε τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα!
Πέμπτη – Παρασκευή ήταν αδύνατον να προπονηθώ! Ξαπλωμένη στο κρεβάτι, προσπαθούσα να συγκεντρώνομαι στον αγώνα με ό,τι μαγικό ήξερα να κάνω στο μυαλό μου!
Εβλεπα τον εαυτό μου να μπαίνει στο Παναθηναϊκό Στάδιο και να τερματίζει με ένα μεγάλο ρεκόρ και μια νέα κατάκτηση! Να φτάσω στην ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΟΡΥΦΗ!! Το όνειρο ήταν να φθάσω στην πρώτη δωδεκάδα ή και οκτάδα!!
Ενα θαύμα θα γινόταν πίστευα. Με τη βοήθεια της Παναγίας που λίγες ημέρες μετά θα γιόρταζε, θα γινόταν το θαύμα που περίμενα! Γιατί τα θαύματα γίνονται όταν το θέλεις πολύ!
Το πρωί του αγώνα της 9ης Αυγούστου ήδη μετρούσα άυπνη πολλές ώρες!
Οι πόνοι στα έντερα είχαν μειωθεί, αλλά τα μάτια μου έκλειναν από την έλλειψη ύπνου!
Πήγα στην εκκίνηση του Μαραθώνα!
Εκατσα στο Στάδιο δίπλα και ακούμπησα το κεφάλι μου στο κάγκελο! Εκλεισα τα μάτια μου και ένιωσα να βυθίζομαι σε ύπνο!
Ηδη η θερμοκρασία στις 8 το πρωί είχε ανέβει στους 30 βαθμούς!
Μόλις μας φώναξε ο αφέτης να κατευθυνθούμε στην αφετηρία του Μαραθώνα, απλά σηκώθηκα, έβγαλα την φόρμα μου, χωρίς ζέσταμα, χωρίς διατάσεις και μένοντας με το αγωνιστικό σορτσάκι έφτασα στην εκκίνηση!
Εκεί είδα και όλες αυτές τις πρωταθλήτριες του κόσμου! Μεγάλα ονόματα του μαραθωνίου! Ηταν όλες εκεί!
Αλλά εκεί ήταν και μια Ελληνίδα! Ξαφνικά της κοίταξα όλες και άνοιξαν τα μάτια μου! Φώναξα δυνατά μέσα μου! Τώρα θα τρέξεις και θα τρέξεις καλύτερα από ποτέ! Ολα είναι στο μυαλό μας! Ξαφνικά όλα άλλαξαν!
Μπήκα στο δικό μου σύννεφο και δόθηκε η εκκίνηση προς την Αθήνα. Στην πορεία της διαδρομής, ξέροντας καλά τη διαδρομή και τις ανηφόρες που θα έρχονταν, πρόσεχα να κρατάω δυνάμεις!
Όχι μόνο για τις δυσκολίες, αλλά και για το γεγονός ότι ο οργανισμός μου είχε εξαντληθεί από τη δηλητηρίαση των τελευταίων ημερών!
Κρατούσα δυνάμεις, αλλά έλεγχα ταυτόχρονα και την απόσταση που με χώριζε από τις πρωτοπόρες, έτσι ώστε να κρατάω επαφή! Στον Τύμβο του Μαραθώνα ήμουν γύρω στην 55η θέση! Αρχισα να μετρώ τις αθλήτριες που προσπερνούσα! Σκεφτόμουν ότι πολλές από αυτές που τώρα τρέχουν τόσο γρήγορα, θα κόψουν ταχύτητα αργότερα γιατί δεν ξέρουν τι θα συναντήσουν παρακάτω!
Αυτή η διαδρομή δεν είναι για ρεκόρ και γρήγορα περάσματα!
Υπομονή και επιμονή στον στόχο!
Σχεδόν στα μισά της διαδρομής είχα υπολογίσει ότι ήμουν περίπου στην 30ή με 35η θέση!
Σκεφτόμουν ότι ήταν μια χαρά, αλλά μέσα μου ήθελα κάτι παραπάνω!
Ηθελα να πιάσω την πρώτη 20άδα για να νιώσω ότι χαλαρώνω λίγο!
Στο 26ο χλμ. συναντώ τη χρυσή Ολυμπιονίκη της Ατλάντας, Φατούμα Ρόμπα, που περπατούσε! Σταμάτησα να της μιλήσω και την παρότρυνα να συνεχίσουμε μαζί!
Σήκωσε το χέρι της αρνητικά και κάθισε στο έδαφος περιμένοντας να έρθει το αυτοκίνητο να μπει μέσα! Εγκατέλειπε τον αγώνα και μου είπε ότι ήταν πολύ δύσκολη η διαδρομή μαζί με την υψηλή θερμοκρασία, δεν μπορούσε να συνεχίσει και να πάει για νίκη!
Συνέχισα απτόητη και ήδη φτάνοντας στο 28ο χιλιόμετρο, κάποιος μου φώναξε ότι ήμουν στην εικοστή θέση!
Αναπτερώθηκε το ηθικό μου! Ο αγώνας θα ξεκινούσε σε λίγο σκεφτόμουν! Μέχρι εκείνη τη στιγμή έτρεχα συντηρητικά! Περίμενα να περάσω τη μεγάλη ανηφόρα του Σταυρού της Αγίας Παρασκευής στο 31ο χλμ και μετά να ξεκινήσω τη μεγάλη αλλαγή μου!
Την ανέβηκα με τεράστια δύναμη ψυχής! Ηδη έβλεπα μπροστά μου αθλήτριες και ήξερα ότι είχα δυνάμεις και θα τις πιάσω! Πέρασα 3 με 4 αθλήτριες μαζί και βρισκόμουν στη 16η θέση!
Ενα μέρος του ονείρου μου είχε ήδη πραγματοποιηθεί! Οτιδήποτε και να κατάφερνα παρακάτω απλά θα απολάμβανα μια μεγάλη επιτυχία!
Τα τελευταία δέκα χιλιόμετρα του αγώνα τα διένυσα σε κάτω από 37 λεπτα! Δεν με πέρναγε καμία!
Φτάνοντας στην Ηρώδου του Αττικού και κατεβαίνοντας σαν να πετούσα, ήμουν στη 13η θέση και λίγο πριν να μπω στο Καλλιμάρμαρο άλλη μια αθλήτρια την άφηνα πίσω μου! Μπήκα στο Στάδιο και πραγματικά ένιωσα δέος και περηφάνια! Το Στάδιο όμως ήταν κυριολεκτικά άδειο! Ντράπηκα σαν Ελληνίδα για την εικόνα που έδειχναν οι κάμερες σε όλον τον κόσμο! Είναι δυνατόν! Τερμάτισα με τα χέρια ψηλά!
Δεν ήξερα τον χρόνο που είχα κάνει! Το ρολόι μου δεν το πάτησα να ξεκινήσει στην εκκίνηση, από λάθος, άλλωστε και ο χρόνος δεν είχε τόσο σημασία! Σε αυτούς τους αγώνες σημαντικό είναι το καλό πλασάρισμα και ο τερματισμός!
Ρώτησα τι χρόνο είχα κάνει και γύρισα λίγο πίσω να δω το μεγάλο χρονόμετρο του αγώνα, που έδειχνε επίδοση κάτω από 2:40! Απίστευτο! Ενα μεγάλο πανελλήνιο ρεκόρ που τελικά ήταν 2:39:10, επίδοση που έμελλε να κρατήσει!
Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες με αποκαλούσαν «θηλυκό Λούη» και στην τελετή λήξης στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο είχα την τιμή να είμαι παραστάτης της ελληνικής σημαίας μας!
Στις 13 Νοεμβρίου 2022 θα σταθώ ξανά στην εκκίνηση του αγώνα. Να τρέξω πάλι τον μαραθώνιο, αλλά όχι αγωνιστικά, συμβολικά!
Θα τρέξω για την LIFELINEHELLAS και την ενίσχυση του ΑΤΤΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ για νέες θερμοκοιτίδες!
Γιατί όταν δεν τα ΠΑΡΑΤΑΣ τότε φτάνεις στην κορυφή σου.
Στο βιβλίο μου από τις εκδόσεις KEYBOOKS, περιγράφονται και άλλες λεπτομέρειες εκείνου του συναρπαστικού μαραθωνίου!
Διαβάστε ακόμα:
6 Αυγούστου 1992: Για την Ελλάδα ρε γαμώτο! (vid)
6 Αυγούστου 2017: Η Κατερίνα Στεφανίδη παγκόσμια πρωταθλήτρια (vid)
7 Αυγούστου 1995: 27 ετών το 18.29 του Τζόναθαν Εντουαρντς (vid)
