Στις 2 με 8 Ιουλίου 1984 ο Γιάννης Κούρος συμμετείχε στον αγώνα ορόσημο για την αθλητική του σταδιοδρομία, όπως έχει παραδεχθεί ο ίδιος. Ηταν ο 6ήμερος αγώνας δρόμου Νέας Υόρκης στο στάδιο Ντάουνινγκ στο νησί Ράνταλς.
Εχοντας ως πλήρωμα τον Μένιο, έναν Ελληνοαμερικανό βελονιστή, τον Τζιμ τον βοηθό του, και τον Μανωλιό, έναν Κρητικό ιδιοκτήτη εστιατορίου, και ως εξοπλισμό μονάχα δύο ζευγάρια αθλητικά παπούτσια, βρέθηκε στην εκκίνηση.
Ηδη από τις πρώτες ώρες του αγώνα, ο Κούρος έσταζε ιδρώτα από τα φρύδια και τους αγκώνες του. Είχε τερματίσει τα αρχικά 160 χλμ. του αγώνα μέσα σε 12 ώρες και 52 λεπτά, επίδοση εντυπωσιακή.
Ωστόσο, οι δυνάμεις του είχαν αρχίσει να τον εγκαταλείπουν: είχε πάθει αφυδάτωση, υπογλυκαιμία και αναιμία – και αυτά ήταν μόνο η αρχή. Λίγο αργότερα, στις 15 ώρες, ο υπερδρομέας είχε χάσει επτά κιλά. Με το τέλος του 24ώρου δεν είχε σπάσει το ρεκόρ όπως υπολόγιζε. Ενώ το σώμα του «ήταν νεκρό», αυτός αποφάσισε να μην αποσυρθεί όπως είχε προγραμματίσει, αλλά να συνεχίσει κυνηγώντας την επίδοση.
Εξαφανίστηκε για λίγες ώρες στο υπόστεγο του σταδίου, λίγο προτού αναστηθεί τη δεύτερη ημέρα – οι εφημερίδες τον χαρακτήρισαν «Λάζαρο». Κάθε λίγο αναθεωρούσε τους στόχους του και αποφάσιζε να μη δειλιάσει και οπισθοχωρήσει. Για δεύτερη, για τρίτη, για τέταρτη, για πέμπτη και για έκτη ημέρα! Πλέον δεν έτρεχε στο γήπεδο. Στον νου του, έτρεχε στα χωράφια του χωριού του στην Αρκαδία…
Ο 28χρονος τότε Γιάννης Κούρος έτρεξε 1022,8 χιλιόμετρα σε 6 μέρες στο στάδιο Ντάουνινγκ, το οποίο κατεδαφίστηκε το 2002 και στη θέση του χτίστηκε ένα νέο στάδιο για στίβο, το «Αϊκαν Στέντιουμ», και έσπασε 16 παγκόσμια ρεκόρ, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν ακατάρριπτα από το 1888. Οι συνθήκες του αγώνα περιλάμβαναν καύσωνα, αλλά και πλημμύρες.
Με αφορμή την «επέτειο» του πολυήμερου αγώνα στη Νέα Υόρκη, ο Γιάννης Κούρος θυμήθηκε και μας θύμισε τις στιγμές του αγώνα με ανάρτησή του, και εμείς παραθέτουμε μερικές από τις εμπειρίες του, μαζί με το βίντεο – ντοκουμέντο από τον αγώνα:
«Αν και είναι ο παρθενικός μου πολυήμερος αγώνας, και ενώ έχω μεταβεί στη Νέα Υόρκη με σκοπό να τρέξω μόνο την 1η ημέρα αυτού του αγώνα -επιδιώκοντας το παγκόσμιο ρεκόρ των 24 ωρών- και να αποχωρήσω, τελικά δεν επιτυγχάνεται το πρώτο. Κάθε μέρα όμως αναθεωρείται η αποχώρησή μου, και τελικά κατορθώνω όλα τα υπόλοιπα παγκόσμια ρεκόρ από τη 2η μέρα έως και την 6η (στο σύνολό τους 16 παγκόσμια ρεκόρ).
Το video αφορά τις τελευταίες στιγμές, αφότου όλα έχουν κριθεί και έχουν επιτευχθεί τα 16 παγκόσμια ρεκόρ, ενώ δεν τρέχω και έχω χάσει σχεδόν τη φωνή μου. Περιλαμβάνει επίσης στιγμιότυπα προ και κατά την απονομή. Στα μεγάφωνα ακούγεται η φωνή του Fred Lebow, οργανωτή και του New York Marathon, o οποίος με συγχαίρει και με ασπάζεται μετά τον τερματισμό.
Η περιγραφή των συμβάντων του αγώνα, καθώς και οι σκέψεις μου κατά τη διάρκειά του έχουν αποτυπωθεί στο βιβλίο μου «Το Εξαήμερο Του Αιώνα», τίτλος δανεισμένος από το ομότιτλο άρθρο των New York Times αμέσως μετά την ολοκλήρωση του αγώνα.
Ολες αυτές οι ενδιάμεσες επιδόσεις, καθώς και η τελική βελτιώθηκαν πάλι από την πλευρά μου 21 χρόνια μετά, στο άθλιο χωμάτινο γήπεδο του Κολάκ στην Αυστραλία, με άπειρα σφάλματα του πληρώματός μου και των διοργανωτών, με τελική επίδοση 1038.5 χλμ, η οποία οπουδήποτε αλλού θα αντιστοιχούσε το λιγότερο σε 1150 χλμ.»
«Οταν κερδίζεις, δεν πανηγυρίζεις» είχε δηλώσει τότε. «Από τη μία είσαι πολύ ταλαιπωρημένος και από την άλλη είσαι διαφορετικός. Οι δρομείς πολύ μεγάλων αποστάσεων δεν έχουν την έπαρση εκείνων που είναι γρήγοροι, έχουν αλτικότητα ή δύναμη. Αποκτούν άλλη ιδιοσυγκρασία, χαμηλών τόνων, που δεν τους επιτρέπει να πανηγυρίσουν στο τέλος».
Στο βιβλίο του, ο τέσσερις φορές νικητής του Σπαρτάθλου περιγράφει μια σκέψη του κατά τη διάρκεια της τρίτης ημέρας του εξαήμερου αγώνα. «Βαθιά στα έγκατα του υποσυνειδήτου μου κατοικούν βοσκοί με φλογέρες, αρματολοί με σκουριασμένα τουφέκια, μοιρολογίστρες με μακριά σαγόνια και μακρόσυρτες φωνές, ηλιοκαμένοι ψαράδες, αεικίνητοι θεριστές, βυζαντινοί ψαλτάδες με το κρασί να τρέχει γάργαρο στον λαιμό»…
Διαβάστε ακόμα:
Αγώνας 10 χλμ. και 5 χλμ. στη Νέα Φιγαλεία Ηλείας στις 16 Ιουλίου
Μεσογειακοί Αγώνες: Ταχύτερος ο Γκολομέεβ στα 50μ. ελεύθερο!
