Η Ομοσπονδία Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου (ΟΕΒΑΣ) προκηρύσσει τον 2ο πανελλήνιο αγώνα δρόμου σε ορεινό έδαφος για βετεράνους αθλητές και αθλήτριες, με διοργανωτή τον ΣΕΒΑΣ Αλεξανδρούπολης, σε συνεργασία με το Δήμο Αλεξανδρούπολης και με την αρωγή της Λέσχης Μοτοσικλετιστών Έβρου-Αλεξ/πολης.
Αγώνισμα: 13.250μ σε ορεινό έδαφος
Τα υψόμετρα της διαδρομής είναι τα ακόλουθα: 220-170-420-190-220
ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Οι αγώνες θα διεξαχθούν σύμφωνα με τους επίσημους κανονισμούς της IAAF και της WMA, που αφορούν σε βετεράνους και αθλητές/τριες ΣΕΓΑΣ και με τους κριτές στίβου του ΣΚΚΑ Θράκης. Συνιστάται στους συμμετέχοντες αθλητές και αθλήτριες να φέρουν μαζί τους την αστυνομική τους ταυτότητα ή οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο που να αποδεικνύει την ακριβή ημερομηνία γέννησής τους.
• Οι δηλώσεις συμμετοχής θα υποβληθούν από τους βετεράνους αθλητές/τριες στην κοινή φόρμα δήλωσης για τους βετεράνους, τους ανεξάρτητους και αθλητές ΣΕΓΑΣ: https://forms.gle/saP5Wg8TSAjb6EXn8 ή απλή αποστολή στο e-mail: eleftheo1@gmail.com ή στο τηλ. 6934992652 (Πρόεδρος του ΣΕΒΑΣ Αλεξ/πολης, Μπαρμπαγιάννης Ιωάννης), μέχρι και την Κυριακή 23 Απριλίου 2023.
- Το ποσό συμμετοχής ορίζεται στα 10€ για κάθε αθλητή/τρια. Τα ποσά θα καταβάλλονται ηλεκτρονικά στον παρακάτω λογαριασμό της Eurobank: GR8602607300000420101775804 Οι αθλητές/-τριες θα μπορούν να παραλαμβάνουν τους αριθμούς τους από τη Γραμματεία των αγώνων από τις 09:00 έως τις 11:00 το πρωί, την ημέρα των αγώνων.
- Η βράβευση των βετεράνων αθλητών/τριών που είναι μέλη ΣΕΒΑΣ, θα γίνει ανάλογα με την πενταετία στην οποία βρίσκονται (35-39, 40-44, 45-49, 50-54, 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, 75-79) ενώ για τους ανεξάρτητους και ΣΕΓΑΣ ανά 10ετία (18-29, 30-39, 40-49, 50-59, 60-69, 70-79)
- Σε όλους τους συμμετέχοντες θα δοθεί αναμνηστικό μετάλλιο. Στους τρεις πρώτους νικητές και νικήτριες κάθε κατηγορίας θα απονεμηθούν τα διπλώματα και τα έπαθλα του αγωνίσματος.
- Όλοι οι αγωνιζόμενοι αθλητές/-τριες οφείλουν προηγουμένως να έχουν περάσει από ιατρικές εξετάσεις για την κατάσταση της υγείας τους, που να τους επιτρέπει τη συμμετοχή τους στους αγώνες και στους οποίους θα συμμετέχουν με δική τους ευθύνη. Επιπλέον, οι αθλητές οφείλουν να συμμορφώνονται με τους όρους και τις συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων, τα προσωπικά τους στοιχεία πρέπει να είναι αληθή και ακριβή, να συγκατατίθενται στην παροχή οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας στην περίπτωση τραυματισμού τους και να συναινούν στη χρήση των ονομάτων και φωτογραφιών τους με αποκλειστικό σκοπό την προβολή και προαγωγή των αθλητικών αγώνων και της αθλητικής ιδέας.
Κίρκη
Η Κίρκη είναι χωριό 75 κατοίκων, κτισμένο στους πρόποδες της οροσειράς Ροδόπης, σε τοπίο που χαρακτηρίζεται από την εναλλαγή καλλιεργήσιμων εκτάσεων, λόφων και βραχών. Η Κίρκη βρίσκεται στην κοιλάδα του μικρού ποταμού Ειρήνη, ο οποίος εκρέει στο Θρακικό Πέλαγος. Οδικά απέχει 25 χλμ. από την Αλεξανδρούπολη, προς τα βορειοδυτικά, σε μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή με δάσος δρυός και πεύκου.
Η ονομασία του χωριού της Κίρκης προέρχεται από το λεγόμενο Κιρκ – χαν που αποτελεί μετάφραση των Οθωμανών στα Τούρκικα του αριθμού 40 που έφερε το Χάνι της Κίρκης από τη Ρωμαϊκή και μετέπειτα Βυζαντινή εποχή. Το δρομολόγιο από Ήπειρο μέχρι Κωνσταντινούπολη είχε 45 χάνια και το 40ο (= Κιρκ-χαν) ήταν της Κίρκης.
Η περιοχή κατοικείται από την αρχαιότητα, όπως δείχνει ο – άγνωστης χρονολογίας – οχυρωματικός περίβολος της κορυφής Σκοτεινό (2 χλμ. βορειοανατολικά της Κίρκης), συνολικού μήκους 198μ., κτισμένος από ασύμμετρες πέτρες, αλλά και η περιοχή Μοναστήρι Λόφος (10χμ. ανατολικά από την Κίρκη), όπου, ανάμεσα στους βράχους, διακρίνονται τοίχοι που δημιουργούν περίβολο, με λαξευτά σκαλοπάτια στο εσωτερικό του.
Πρόσφατα εντοπίστηκε βορειοανατολικά της Κίρκης, σε μια βραχώδη πλαγιά του όρους Πανηγύρι, Νεκρόπολη της αρχαίας θρακικής φυλής των Κικόνων, που χρονολογείται από τον 11ο έως τον 6ο αιώνα π.Χ. Στην ανατολική και δυτική πλευρά των βράχων έχουν λαξευτεί 20 τάφοι ενώ ιδιαίτερα εντυπωσιακός είναι ένας τάφος – κόγχη με ανθρωπόμορφη λάξευση.
Η Κίρκη είναι όμως είναι περισσότερο γνωστή για τα εγκαταλελειμμένα μεταλλεία της, τρία χλμ μακριά από το χωριό. Λειτούργησαν σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα και έκλεισαν οριστικά το 1997.