Έχει περάσει πάνω από το ένα τρίτο της ζωής του στην απόλυτη μοναξιά και έχει πλέον κατασταλαγμένη άποψη για την απομόνωση, ώστε να μοιραστεί τις σκέψεις του για αυτήν, σε μια εποχή που η “κοινωνική απομάκρυνση” δεν είναι ατομική επιλογή, αλλά συνθήκη πρόληψης και επιβίωσης.
Ο σύγχρονος Ιταλός «Ροβινσώνας Κρούσος» Μαούρο Μοράντι, για πάνω από τριάντα χρόνια αποτελεί τον μοναδικό κάτοικο του πανέμορφου νησιού Μπουντέλι, στα ανοιχτά της Σαρδηνίας. Τις τελευταίες εβδομάδες, ασφαλής στο δικό του «οχυρό», γίνεται μάρτυρας της ανείπωτης παγκόσμιας κρίσης κορονοϊού με τους χιλιάδες νεκρούς.
Ο Μοράντι, πρώην δάσκαλος, έφτασε στο Budelli τυχαία, μετά από ατύχημα που είχε όταν επιχείρησε το διάπλου από την Ιταλία στην Πολυνησία, 31 χρόνια πριν. Ερωτεύτηκε, όπως περιγράφει, τα κρυστάλλινα νερά, τον ξανθό γυαλό και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα και αποφάσισε να ζήσει εκεί. Κάπως έτσι κέρδισε τον τίτλο του «Ροβινσώνα Κρούσου της Ιταλίας».
Το μικρό νησί της Μεσογείου θεωρείται ένα από τα ομορφότερα του Εθνικού Δρυμού Maddalena Archipelago, διαθέτει πλούσια βιοποικιλότητα και μια εντυπωσιακή ροζ παραλία, η οποία δημιουργήθηκε από μικρά κομμάτια κοραλλιών και κοχυλιών.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η ροζ παραλία «Spiaggia Rosa» χαρακτηρίστηκε ως τόπος υψηλής περιβαλλοντικής αξίας και έκλεισε για το ευρύ κοινό, ώστε να προστατευτεί το ιδιαίτερο οικοσύστημά της. Το 2016, εν μέσω μιας δικαστικής διαμάχης της κυβέρνησης και ενός επιχειρηματία για την ιδιοκτησία της γης, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Μοράντι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Εθνικού Δρυμού, αν και από άλλους φορείς αυτό αμφισβητήθηκε.
Ακολούθησε μεγάλη διαμαρτυρία, συγκεντρώθηκαν πάνω από 18.000 υπογραφές και έτσι ο Μάουρο συνεχίζει να μένει εκεί. Παρά την οικοιοθελή απομόνωσή του, ο 81χρονος σήμερα, παρακολουθεί τις εξελίξεις και γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα του, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Η μόνη αλλαγή που έχει επιφέρει η πανδημία στη δική του ζωή, είναι μία μικρή καθυστέρηση στην άφιξη των προμηθειών από την ηπειρωτική χώρα, αλλά και το ότι οι σποραδικές αφίξεις των ούτως ή άλλως λίγων τουριστών, έχουν πια σταματήσει.
«Νιώθω να βρίσκομαι στο ασφαλέστερο μέρος της Γης» λέει ο ίδιος από την παραδείσια απομόνωσή του και μοιράζεται μερικές συμβουλές για πιο ανώδυνη αναγκαστική παραμονή στο σπίτι. Όπως λέει, μερικές εβδομάδες απομόνωσης στο σπίτι δεν είναι κάτι που πρέπει να αναστατώνει όσους το ζουν ή θα το ζήσουν, αλλά μία ευκαιρία ενδοσκόπησης, επαναπροσέγγισης του εαυτού μας.
Ο ίδιος εκτιμά πως κατά την άποψή του οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να μείνουν μόνοι γιατί δεν αντέχουν τον ίδιο τους τον εαυτό – και η αναγκαστική απομόνωση θα τους φέρει ενώπιον αυτής της αλήθειας. Παρόλα αυτά επιμένει πως η κρίση αυτή προβάλλει ως πολύτιμη ευκαιρία να επαναξιολογήσουν τη ζωή τους – αν και δε θεωρεί πως θα την αξιοποιήσουν πολλοί.
«Δεν πιστεύω στη δύναμη των ανθρώπων να αλλάζουν. Ίσως κάποιοι άνθρωποι το κάνουν, όμως η πλειονότητα είναι υπερβολικά συνηθισμένη στις ανέσεις και το φρενήρη σύγχρονο lifestyle».
Παραδέχεται ότι περνά δύσκολα, στη διάρκεια του σκληρού μεσογειακού χειμώνα, γι’ αυτό και μένει πολλούς μήνες εγκλωβισμένος στο πέτρινο σπίτι του. «Για συνεχόμενους μήνες μετά βίας περπατώ λίγο στο νησί. Αντ’ αυτού περνάω το χρόνο μου στην μπροστινή αυλή, κάτω από μια τέντα. Τι στο καλό; Δεν μπορούν οι άνθρωποι να μείνουν για μερικές εβδομάδες στο σπίτι τους; Είναι παράλογο» λέει.
Αναρωτιέστε τι κάνει τις ώρες του ατελείωτου εγκλεισμού του σε ένα απομονωμένο νησί; «Διαβάζω πολύ και σκέφτομαι. Πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι φοβούνται να διαβάσουν, γιατί αν το κάνουν, θα αρχίσουν να στοχάζονται και να σκέφτονται βαθύτερα πράγματα, κάτι που μπορεί να γίνει επικίνδυνο. Αν αρχίσεις να βλέπεις υπό διαφορετικό πρίσμα τα πράγματα και να αποκτήσεις κριτική σκέψη, μπορεί να καταλήξεις να διαπιστώσεις τι μίζερη ζωή ζεις, ή πόσο κακός άνθρωπος είσαι, ή τι άθλια πράγματα έχεις κάνει στη ζωή σου».
Και όταν οι καιρικές συνθήκες του επιτρέπουν να βρίσκεται έξω στην παρθένα φύση; Ως ο άτυπος φύλακας του νησιού, ενημερώνει τους επισκέπτες για το οικοσύστημα και τους τρόπους προστασίας του, μαζεύει ξύλα για την ξυλογλυπτική του, θαυμάζει τη θάλασσα και φωτογραφίζει τα πολύχρωμα τοπία του Budelli, για να τα ποστάρει έπειτα στο λογαριασμό του στο Instagram.
«Θα ήθελα οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να μην δούμε την ομορφιά, αλλά να νιώσουμε την ομορφιά με τα μάτια κλειστά».
Ο Μοράντι πιστεύει ότι η ζωή επανασυνδέεται με τη Γη, ότι όλοι είμαστε μέρος της ίδιας ενέργειας. Συνδέει την άποψη αυτή με τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους που πίστευαν ότι το σύμπαν είναι ένας αδιαίρετος, ενωμένος ζωντανός οργανισμός, τονίζοντας χαρακτηριστικά:
«Δεν θα φύγω ποτέ από το νησί. Ελπίζω να πεθάνω εδώ και να αποτεφρωθώ
και να διασκορπιστεί η στάχτη μου στον άνεμο».