Ολα ξεκίνησαν πριν από λίγα χρόνια, το 2017, γνωρίζοντας τον Δημήτρη, τον σημερινό μου σύζυγο, που έτρεχε μαραθώνιο.
Σε συζητήσεις που κάναμε, μου είχε πει «πρέπει μια φορά στη ζωή σου να κάνεις έναν μαραθώνιο, για να δεις τη ζωή σου να περνάει μπροστά από τα μάτια σου».
Ετσι, ξεκίνησα κάνοντας μικρούς αγώνες για αρχή και μετά ημιμαραθώνιους.
Η πρώτη μου επαφή με το Καλλιμάρμαρο ήταν το 2021, όταν έλαβα μέρος στον αγώνα των 10 χλμ., τερματίζοντας στο φωταγωγημένο Καλλιμάρμαρο.
Ενθουσιάστηκα και είπα να το ξανακάνω, και την επόμενη χρονιά κατέβηκα ξανά στα 10 χλμ., για να έρθει φέτος η μεγάλη απόφαση να κάνω μαραθώνιο.
Η χρονιά ήταν δύσκολη για μένα, διότι είχα έναν τραυματισμό και δεν έκανα προπόνηση, με αποτέλεσμα να πάρω κάποια παραπανίσια κιλά. Στη σκέψη μου όμως, είχαν μείνει τα λόγια του άντρα μου, να ζήσω την εμπειρία του μαραθωνίου.
Αρχικά, η αποχή μου από το τρέξιμο όλον αυτόν τον καιρό από το τρέξιμο, με οδήγησε να γραφτώ στον αγώνα των 5 χλμ., σαν εναλλακτική.
Η λογική έλεγε να τρέξω εκεί, αλλά η καρδιά έλεγε άλλα, και την… παραμονή του μαραθωνίου πήρα την απόφαση.
Εφτασε λοιπόν η μέρα, ξυπνώντας το πρωί συνειδητοποιημένη για το τι πάω να κάνω, και μπήκα στο πούλμαν του αγώνα που θα μας πήγαινε στον Μαραθώνα.
Μες στο πούλμαν έβλεπα τη διαδρομή που θα διανύσω και σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω. Φτάνοντας στον Μαραθώνα, κάθισα με φίλους και χάζευα όλους αυτούς τους αθλητές που ήρθαν από όλον τον κόσμο.
Αφού βγήκαμε αναμνηστικές φωνογραφίες, ήρθε η ώρα της εκκίνησης. Ξεκίνησα να τρέχω και τα πρώτα χιλιόμετρα κύλησαν σχετικά εύκολα.
Οταν συνάντησα τον κόσμο που μας ενθάρρυνε άκουσα έναν πατέρα να λέει στο παιδί του ότι είναι πολύ τυχεροί που μένουν εδώ και βλέπουν όλο αυτό και εγώ ένιωσα ακόμα πιο τυχερή που παίρνω μέρος σε αυτό το γεγονός.
Στη διάρκεια της διαδρομής συναντούσα παιδιά που μας έδιναν κλαδιά ελιάς και μας ενθάρρυναν για την προσπάθειά μας.
Φτάνοντας στο 21ο χιλιόμετρο σκέφτηκα ότι τελείωσε το πρώτο μισό της διαδρομής και πάμε για άλλα τόσα. Η σκέψη μου ήταν συνεχώς στον τερματισμό και το ότι θα αντίκριζα τον άντρα μου.
Ο αγώνας μου κοντεύει να τελειώσει. Ηθελα άλλα 2 χλμ. για να τερματίσω. Ακούω μία γυναίκα να λέει ότι έρχονται οι τελευταίοι δρομείς.
Περνώντας την τελευταία στροφή και κατεβαίνοντας προς τον τερματισμό, βλέπω τον άντρα μου να φωνάζει «τι έκανες ρε θηρίο» και απαντάω γεμάτη καμάρι «μαραθώνιο»!
Μπαίνοντας στο Καλλιμάρμαρο, ευχαριστημένη και συγκινημένη ότι τα έχω καταφέρει, είπα στον εαυτό μου ότι του χρόνου θέλω να είμαι ξανά εδώ να το ζήσω όλο αυτό.
