Αν όλα κυλούσαν κανονικά και όχι… «κανονικά», αυτές τις μέρες θα είχαμε επιστρέψει γεμάτοι με νέες εμπειρίες από τον 2ο αγώνα Afentis Mountain Marathon και τους 8ους Ορεινούς Αγώνες Καβουσίου, που διοργανώνονται στο Καβούσι Ιεράπετρας, το αρχαιότερο χωριό της Κρήτης.
Η αγαπημένη μας λεβεντογέννα Κρήτη, δυστυχώς, μένει μακριά μας -αγωνιστικά- λόγω του κορονοϊού, οπότε ας θυμηθούμε τις εμπειρίες του Χάρη και της Ιωάννας Αποστολάτου, από την περσινή διοργάνωση…
• Επιμέλεια: Χάρης Μανούσης
Όπως ήταν φυσικό για το iRun, δεν υπήρχε πιθανότητα να μην δώσει το παρών στον 1ο ορεινό μαραθώνιο που έλαβε μέρος στην Κρήτη. H εξαιρετική αφορμή-πρόσκληση για να ταξιδέψυμε για μια ακόμα φορά στην Κρήτη, ήταν η διεξαγωγή του Afendis Marathon, μία trail διαδρομή 42 χιλιομέτρων με 2800 μέτρα υψομετρική διαφορά, όπου θα γνωρίσουμε τον ορεινό όγκο της Θρυπτής. Το επίκεντρο της διοργάνωσης ήταν το χωριό Καβούσι, το αρχαιότερο χωριό της Κρήτης με διαρκή κατοίκηση από το 4.700 π.Χ., όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά δεδομένα.
Στον χώρο της διοργάνωσης είχε στρωθεί από νωρίς το πρωί το κόκκινο χαλί (κυριολεκτικά!) για να υποδεχτεί τους εκλεκτούς καλεσμένους αυτής της γιορτής, τους δρομείς της μαραθώνιας διαδρομής, όσο και αυτούς που θα δοκίμαζαν τις δυνάμεις τους στις μικρότερες διαδρομές του αγώνα. Στην πρώτη των 21χλμ. με 1300μ. θετικής υψομετρικής και των δύο ακόμα μικρότερων διαδρομών, των 10 και 6 χιλιομέτρων. Εκτός από την μαραθώνια διαδρομή η οποία έκανε φέτος την πρεμιέρα της, οι αγώνες στο Καβούσι ήδη γράφουν μια ιστορία 7 χρόνων από το ξεκίνημά τους.
Μια πρώτη ιδέα από το Καβούσι είχα, μιας και πριν χρόνια είχα τρέξει την διαδρομή των 21χλμ. Ήταν ένας από τους αγώνες που το τοπίο σε μαγεύει και από την πρώτη στιγμή θες να το ξαναζήσεις. Αυτό είχε συμβεί και σε μένα και πάντα είχα στο μυαλό μου να ξαναεπισκεφθώ αυτόν τον τόπο. Εννοείται, ότι στο άκουσμα “Ορεινού Μαραθωνίου” σε αυτή τη διαδρομή, δεν μπορούσα να αντισταθώ!
Περιγραφή διαδρομής Afentis Mountain Marathon
Μια διαδρομή με ποικιλία τερέν και εναλλαγές τοπίου που δεν αφήνουν κανένα ασυγκίνητο. Οι αθλητές που συμμετέχουν εδώ, έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν το μοναδικό φαράγγι Μέσωνα και Χαυγά, το πανέμορφο πευκόδασος της Θρυπτής, την καταπράσινη περιοχή της Αύγου και μπορούν να απολαύσουν την απέραντη θέα του κόλπου του Μεραμπέλλου και του Κρητικού πελάγους, με το άρωμα των βοτάνων της περιοχής να τους συνοδεύει σε όλη την διαδρομή.
Την διαδρομή δεν θα την χαρακτήριζα εύκολη, μιας και από τα πρώτα κιόλας μέτρα σου έδειχνε το αληθινό πρόσωπό της. Ατελείωτες ανηφόρες μέχρι περίπου τα μισά της διαδρομής που πέρναγαν όμως μέσα από χωριά, δάση και αλπικά τοπία, μα φυσικά με μια υπέροχη θέα, που άξιζε να χάσεις λίγο χρόνο και να την απολαύσεις, μέχρι να φτάσεις στην κορυφή του Αφέντη. Εκεί το τοπίο μαγικό, όλος ο κόσμος στα πόδια σου και στο μυαλό σου να κυριαρχεί πια η ιδέα ότι τα δύσκολα πέρασαν. Αναπλήρωνες τις δυνάμεις σου στον σταθμό εφοδιασμού, χτύπαγες και το καμπαναριό και ξεκίναγε το… “πάρτι”. Μια κατηφόρα σε χωμάτινο δρόμο αρκετών χιλιομέτρων που αν είχες φροντίσει να έχεις δυνάμεις, μπορούσες να κερδίσεις τον χρόνο που έχασες ανεβαίνοντας στην κορυφή. Στην συνέχεια της διαδρομής ακολουθούσαν κατηφορικά μονοπάτια και χωμάτινοι δρόμοι μέχρι το Καβούσι, τον λυτρωτικό τερματισμό!
Η πρώτη διοργάνωση των αγώνων αν και παρουσίασε κάποιες ελλείψεις, παρόλα αυτά μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη. Θα ήθελα να επισημάνω και να συγχαρώ τους διοργανωτές που παραδέχτηκαν τις ελλείψεις αυτές από την πρώτη κιόλας στιγμή και να κρατήσουμε τα λόγια τους ότι ο επόμενος “Αφέντης” θα είναι ακόμα πιο επιτυχημένος και χωρίς προβλήματα.
Φυσικά, μην ξεχνάτε, ότι μιλάμε για Κρητικό αγώνα, οπότε και εδώ το τραπέζι μετά τους τερματισμούς ήταν καλοστρωμένο, ώστε οι δρομείς να αναπληρώσουν τις δυνάμεις τους με παραδοσιακές κρητικές λιχουδιές μετά τον αγώνα.
Για εσάς, λοιπόν, που ψάχνετε νέους προορισμούς και νέες εμπειρίες στο ορεινό τρέξιμο, οι ορεινοί αγώνες Καβουσίου είναι μια πολύ καλή πρόταση να δοκιμάσετε!
H Ιωάννα Αποστολάτου μάς περιγράφει την εμπειρία της από τον αγώνα των 21 χιλιομέτρων
Φτάσαμε στο Καβούσι κατά τις 8:30 και το χωριό είχε «φορέσει τα καλά του». Κόκκινο χαλί στρωμένο και οι κάτοικοι «στο πόδι» να μας βοηθήσουν.
Οι αγώνες ξεκίνησαν με μικρή καθυστέρηση, αλλά κανείς δεν γκρίνιαξε, ίσως όλοι θέλαμε λίγο χρόνο ακόμα πριν αρχίσει το «βάσανο». Εγώ συμμετείχα στον αγώνα των 21,5 χλμ.
Η διαδρομή ήταν πανέμορφη. Το φυσικό τοπίο της περιοχής σε μάγευε με την αγριάδα του. Τόσο οι ανηφόρες όσο και οι κατηφόρες με δυσκόλεψαν αρκετά, μιας και ήταν σχεδόν αδύνατον να τρέξεις στα δύσβατα μονοπάτια. Ο αγώνας ήταν γνήσιος ορεινός, το μεγαλύτερο μέρος του ήταν σε μονοπάτι, χωματόδρομο και ένα μικρό κομμάτι ασφάλτου. Οι σταθμοί τροφοδοσίας επαρκείς σε αριθμό, χωρίς ωστόσο μεγάλη ποικιλία (νερό, ισοτονικό, μπανάνες, σταφίδες, σοκολάτα) και οι εθελοντές χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί. Γέμιζαν κάθε φορά με προθυμία τα παγούρια μου.
Υπήρξε ένα θέμα με τη σηματοδότηση της διαδρομής, γιατί σε κάποια σημεία αμφέβαλλες αν πας σωστά, ωστόσο ήμουν τυχερή –συνάντησα και κάποιους ήδη χαμένους συναθλητές- και βρήκα τελικά το δρόμο μου. Αυτό το θέμα της σηματοδότησης ωστόσο, στοίχισε ακριβά στους 4 πρώτους συμμετέχοντες στον ημιμαραθώνιο οι οποίοι -όπως έμαθα αργότερα- έχασαν τη διαδρομή, έκαναν μικρότερο κομμάτι της και η διοργάνωση αναγκαστικά τους ακύρωσε.
Το μόνο που με “έριξε” κάπως ψυχολογικά κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν ότι λόγω του μικρού αριθμού των συμμετεχόντων, ήμασταν τόσο σκόρπιοι στο βουνό, που βρέθηκα να κινούμαι μόνη μου σε όλη σχεδόν τη διαδρομή. Θα ήταν πιο ωραία αν είχα λίγη παρέα και ίσως μου έδινε και κίνητρο να τρέξω λίγο γρηγορότερα.
Λίγο πριν τον τερματισμό μου, μαθαίνω προς έκπληξή μου ότι είμαι η 1η γυναίκα (δεν ήμασταν και πολλές γυναίκες βέβαια, αλλά αυτό δείχνει και τη δυσκολία του αγώνα) και η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται! Το γεύμα που μας περίμενε από τους φιλόξενους κάτοικους του χωριού, ήταν απολαυστικότατο και τους ευχαριστούμε πολύ.
