Η πρόεδρος των Lesvos Runners, Ελένη Δαγκλή, μοιράζεται την εμπειρία της από τον 41ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, που ήταν ο δεύτερος μαραθώνιος στη ζωή της:
Ο 41ος Μαραθώνιος της Αθήνας ήταν ο δεύτερος προσωπικός μου, που όμως τον ένιωσα σαν πρώτο. Δεν ξέρω γιατί έχω αυτό το αίσθημα του ότι ήταν ο πρώτος μου. Αυτή την αίσθηση την είχα τόσο τις τελευταίες μέρες πριν από τον αγώνα όσο και μετά.
Θες γιατί τον έτρεξα πιο αγωνιστικά από την περασμένη χρονιά, θες γιατί τον έτρεξα πιο γρήγορα, θες γιατί είχα βάλει ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου, θες γιατί τον θεωρώ ένα δικό μου επίτευγμα.
Δεν ξέρω τι από όλα αυτά ισχύει, μπορεί και όλα, αλλά νομίζω μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι κατά τη διάρκεια του 41ου Μαραθωνίου πέρασαν από το μυαλό μου χιλιάδες σκέψεις, βίωσα συναισθήματα των οποίων αγνοούσα την ύπαρξή τους και συνάμα αδυνατώ να τα περιγράψω με λόγια.
Στα τελευταία χλμ. έφτασα στα όριά μου και τα δοκίμασα. Αλλωστε, ένας από τους βασικούς λόγους που τρέχω Μαραθώνιο είναι και αυτός. Εκ φύσεως μου αρέσουν τα άκρα και τα όρια.
Ο μαραθώνιος είναι μια προσωπική αναμέτρηση με το ίδιο μας το είναι. Είναι ένα όμορφο μα και απαιτητικό ταξίδι, το οποίο πρέπει να γευτούν όλοι όσοι ασχολούνται με το τρέξιμο.
Είναι ένα δώρο που πρέπει να κάνουν στον εαυτό τους, ένα δώρο που θα τους γεμίσει με εμπειρίες, φίλους, εικόνες και θα τους κάνει να μάθουν καλύτερα τον ίδιο τους τον εαυτό, το ποιοι είναι, τι μπορούν να κάνουν και πού μπορούν να φτάσουν.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αφιερώσω αυτό τον Μαραθώνιο στο Σύλλογο Δρομέων Λέσβου «Lesvos Runners», του οποίου έχω την τιμή και τη χαρά να είμαι μέλος-πρόεδρος.
Με την όμορφη αυτή δρομική οικογένεια μοιραστήκαμε όλη την προετοιμασία, τα άγχη, τις ανησυχίες, τις χαρές, τις λύπες.
Ακόμη και τον τερματισμό μου στο Καλλιμάρμαρο είχα την τύχη και την τιμή να τον μοιραστώ με ένα μέλος της όμορφης παρέας μας, με έναν σπουδαίο αθλητή και άνθρωπο, τον Στρατή Βαρτσαλαμίδη, με τον οποίο τερματίσαμε χέρι χέρι.
