Τρεις μέρες μετά τη νίκη του στο UTMB, τον αγώνα των 170 χλμ. σε 10.000μ. θετικής υψομετρικής στις Αλπεις, ο 34χρονος Ισπανός Κίλιαν Ζορνέτ κατένειμε τις σκέψεις του και τις μοιράστηκε μαζί μας σε ανάρτηση στον τοίχο του, μιλώντας για αυτά που έζησε κατά τη διάρκεια του ορεινού υπερμαραθωνίου!
UTMB: Εχουν περάσει 3 μέρες και ακόμα τα επεξεργάζομαι όλα στο μυαλό μου. Ορίστε μερικές στιγμές από τον αγώνα μου.
0 χλμ.: Μία ημέρα πριν από την εκκίνηση δεν ήμουν σίγουρος αν θα λάβω μέρος. Τελικά βρίσκομαι στη γραμμή εκκίνησης, όπου ενθουσιασμός και φόβος ενώνονται. Ανατριχίλα. Επευφημίες και φασαρία στα αυτιά, και σιωπή στο κεφάλι.
70ό χλμ.: Ενα μέτρο φωτός στο σκοτάδι. Το μυαλό μου ζωγραφίζει τα βουνά που ξέρω καλά και δεν μπορώ να δω στο σκοτάδι. Πετερέ, Μπρουιγιάρντ, Μιάζ: προσπαθώ να επικεντρωθώ στη χαλάρωση που μου δίνουν αυτά τα βουνά αντί της ανταγωνιστικότητας ενός αγώνα.
80ό χλμ.: Τρώω, τρώω και ξανατρώω. Το ultratrail είναι μια διατροφική πρόκληση ενώ τρέχεις και περπατάς σε ωραία μέρη.
100ό χλμ.: Αστέρια έξω και σκοτάδι μέσα. Πριν από αυτό, ο Τζιμ Γουόλσλεϊ (τερμάτισε 4ος) έκανε την κίνησή του, πιέζοντας δυνατά. Διστάζω να ακολουθήσω. Τα συμπτώματα από το Σιέρε Ζινάλ επανήλθαν πιο έντονα. Αυτό θα είναι δύσκολο. Θα πρέπει να επιβραδύνω και να βρω τον ρυθμό μου για να ανακάμψω.
120ό χλμ.: Σε αυτό το σημείο ήμουν σίγουρος ότι θα σταματήσω τον αγώνα λόγω μυικού πόνου. Σκέφτηκα να φτάσω στο Σαμπέ και να σταματήσω εκεί. Τότε με περνάει ο Ματιέ Μπλανσάρντ (τερμάτισε 2ος). Μπορώ να τον ακολουθήσω στο Σαμπέ και βλέπω. Στις κατηφόρες οι μύες μου υποφέρουν, αλλά μπορώ να ακολουθήσω. Ο Ματιέ άλλαξε το σκοτάδι μου σε φως.
130ό χλμ.: Επιστροφή στο παιχνίδι. Η ανηφόρα ήταν εύκολη και καλή. Τρώω, τρώω και ξανατρώω.
150ό χλμ.: Αν και είναι αγώνας, είναι και χωριά. Είναι άνθρωποι. Παλιοί και νέοι φίλοι από τότε που έμενα εκεί. Τα Ultras θα μπορούσαν να είναι μία γαστρονομική περιήγηση αντοχής ή μια τουριστική περιήγηση για δραστήριους ανθρώπους.
160ό χλμ.: Αφού βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον (εγώ έσπρωχνα στις ανηφόρες και εκείνος στις κατηφόρες), ήρθε η ώρα να μονομαχήσουμε μεταξύ μας. Βγαίνοντας από το Βαλορσίν, πίεσα σκληρά, μπήκα στη φούσκα μου των δύσκολων αγωνιστικών στιγμών, μετρώντας αντίστροφα τα χιλιόμετρα μέχρι το τέλος και την ενέργεια που απομένει.
170ό χλμ.: Το να σταματάς είναι ανακούφιση. Τα συναισθήματά σου είναι φρέσκα. Ηταν δύσκολο μερικές -τις περισσότερες- φορές, αλλά και όμορφο. Αλλοτε πολύ μοναχικό και άλλοτε μια ομαδική αλληλοβοήθεια μεταξύ δρομέων. Ευχαριστώ τους εθελοντές και όλους τους ανθρώπους που ζητωκραύγαζαν και έκαναν τον πόνο μας να εξαφανιστεί. Ευχαριστώ τους διοργανωτές, όπως και τον Ματιέ: ΤΕΡΑΣΤΙΑ συγχαρητήρια για τον αγώνα σου, τι απίστευτη απόδοση!
170ό χλμ.+: Είναι ατομικός αγώνας, αλλά είναι η ομάδα που το κάνει. Θέλω να ευχαριστήσω τόσους πολλούς ανθρώπους, που αυτή η ανάρτηση θα ήταν τεράστια!
Διαβάστε ακόμα:
Βασιλιάς του Mont Blanc ο Κίλιαν Ζορνέτ (vid)
UTMB: Το στέμμα του 2022 ανήκει στην Katie Schide (vid)
35 χρόνια από το 2.09 της Στέφκα Κοσταντίνοβα (vid)
