Ο 35χρονος Καταλανός δρομέας που με τα κατορθώματά του εμπνέει χιλιάδες λάτρεις του τρεξίματος σε όλο τον κόσμο, μοιράζεται μαζί μας τους προβληματισμούς του σχετικά με το τρέξιμο και την κλιματική αλλαγή.
Στο συγκεκριμένο post που δημοσίευσε στα κοινωνικά του δίκτυα ο Κίλιαν Ζορνέτ επισημαίνει: «Καθώς δένω τα αθλητικά μου παπούτσια και βγαίνω στον καθαρό πρωινό αέρα, θυμάμαι το παράδοξο που έχει έρθει να καθορίσει τη ζωή μου: τρέχω γρήγορα για να επιβραδύνω».
«Σε αυτόν τον κόσμο με τους γρήγορους ρυθμούς, όπου κυριαρχεί ο καταναλωτισμός και τα likes στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπαγορεύουν την αυτοεκτίμηση, βρήκα παρηγοριά στην απλή πράξη του τρεξίματος. Είναι ένα ταξίδι που με δίδαξε να αναζητώ αυτό που πραγματικά έχει σημασία – τα συναισθήματα, την πρόοδο και την ομορφιά των μεγάλης διάρκειας, αργών διαδικασιών. Το να προσπαθώ να γίνω ταχύτερος δρομέας, σκιέρ ή αλπινιστής με δίδαξε να επιβραδύνω τη ζωή».
Σε μια κουλτούρα που έχει εμμονή με τις συντομεύσεις και την άμεση ικανοποίηση, η προπόνηση με διδάσκει την αξία της υπομονής και της επιμονής. Δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις εδώ – μόνο ο μακρύς, σταθερός δρόμος προς τη βελτίωση. Είναι ένα μάθημα που έχει βαθιά απήχηση σε μένα, υπενθυμίζοντάς μου να εκτιμώ το ίδιο το ταξίδι, με όλα τα σκαμπανεβάσματά του, αντί να κολλάω σε φευγαλέες στιγμές επιτυχίας.
Και καθώς ο κόσμος μάς παροτρύνει να θέλουμε περισσότερα, να αγοράζουμε περισσότερα, να είμαστε περισσότεροι, ο αθλητισμός μου υπενθυμίζει ότι αυτό που είναι σημαντικό είναι τα απλά πράγματα. Δεν έχει να κάνει με τη φανταχτερότητα των σύγχρονων υλικών αγαθών, αλλά με την επανάληψη των βασικών για χρόνια και δεκαετίες. Αυτή η μινιμαλιστική προσέγγιση έχει διαπεράσει και άλλες πτυχές της ζωής μου, οδηγώντας με να αναρωτηθώ τι πραγματικά χρειάζομαι.
Πιστεύω ότι η επιβράδυνση είναι επίσης κυρίως σημαντική για τις μελλοντικές γενιές, σε έναν πλανήτη χωρίς άπειρους πόρους, πρέπει να επιβραδύνουμε σε έναν ρυθμό που δεν τους εξαφανίζει, και αυτή τη στιγμή τρέχουμε με ρυθμό σπριντ σε έναν αγώνα δρόμου που είναι το μεγαλύτερο ούλτρα που μπορούμε να φανταστούμε, πιστεύοντας ότι το σώμα μας θα μπορέσει να ακολουθήσει.
Αυτό είναι ίσως το δυσκολότερο στον σημερινό υπερφορτωμένο κόσμο – να βρούμε ένα ταξίδι απλότητας όπου η ευτυχία, όσο εύκολο κι αν ακούγεται και όσο περίπλοκο κι αν είναι, βρίσκεται στο επίκεντρό της.
