Ήταν Αύγουστος μεν, όταν μέσω των σελίδων του iRun …and iam free! μάς ταξίδεψε στο δικό της “Dragana Story” και πιο συγκεκριμένα στα 1404μ. της Νορβηγικής κορυφής Hamperokken του Tromsø…
Τότε, οι περισσότεροι… λιάζονταν στις παραλίες, εγώ όμως και όσοι προετοιμάζαμε το περιοδικό βρισκόμασταν ακόμα στην Αθήνα, οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία να συναντήσω την καλή μου φίλη Dragana Cejovic για μια trail προπόνηση στον Υμηττό και όχι μόνο…
• Του Χάρη Μανούση
Ο Σπύρος με τον Αργύρη, επί της ύλης και τον δημιουργικό χαμό του τεύχους, είχαν αποφασίσει αυτό να έχει «άρωμα γυναίκας», έτσι η συγκυρία φάνηκε ιδανική για να σας γνωρίσουμε την Ultra Woman των βουνών και της ζωής… Tην αγαπημένη μας Dragana, άρτι αφιχθείσα από το Τρόμσο της Νορβηγίας, όπου ταξίδεψε καλοκαιριάτικα για να συμμετάσχει στoν αγώνα “Tromso Skyrace”, που ανήκει στην κατηγορία Extreme του Migu Run Skyrunner World Series.
Το αφιέρωμα με την ιστορία της και τις εμπειρίες της από τον σκληρό αγώνα των 57χλμ. (+4800μ.) αποδείχθηκε… “top readed”, δηλαδή ξεπουλήσαμε το περιοδικό -τυχεροί όσοι το κρατάτε ακόμη- αλλά ένεκα της ημέρας και του μεγάλου ενδιαφέροντος γύρω από το σημερινό εγχείρημα του Kilian Jornet στο Mandalen της Νορβηγίας (το Phantasm24h), θυμηθήκαμε τα όσα μας είχε πει γι΄ αυτόν τον κορυφαίο αθλητή που τον γνώρισε, μάλιστα, από κοντά! Διαβάστε, λοιπόν, έχει ενδιαφέρον…
Χ.Μ: Τεχνική ενημέρωση από τον «Μεγάλο» Kilian Jornet. Tι αύρα, τελικά, αποπνέει κάποιος ο οποίος σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και είναι σίγουρα ο μεγαλύτερος «σταρ» στο είδος του;
Dragana: Μπορεί να είναι μεγάλος αθλητής και ένας σταρ των βουνών, εδώ όμως ο Kilian ήταν διοργανωτής ενός ορεινού αγώνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Sky Running με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όντας λοιπόν ο άμεσα υπεύθυνος της διοργάνωσης είχε δικαιολογημένα ένα ομολογουμένως φανερό άγχος, τόσο στην προετοιμασία, όσο και στην ενημέρωση, αλλά και στην εξέλιξη του αγώνα. Βρισκόταν για αρκετές ημέρες στο Τromso, πριν την έναρξη των αγώνων, φτιάχνοντας μόνος του τα σημαιάκια, μαρκάροντας τις διαδρομές (και αλλάζοντάς τες την τελευταία στιγμή, ειδικά την διαδρομή του μεγάλου αγώνα λόγω καιρού), ανεβαίνοντας πολλές φορές στο βουνό, κουβαλώντας τις κούτες με τις μπλούζες και άλλα δώρα για τους συμμετέχοντες και ελέγχοντας τις εγγραφές. Μπορεί όλα αυτά να ήταν ένα μέρος μιας καλής προβολής (δεν μπορώ να γνωρίζω) όμως το παιδί αυτό τα έκανε όλα. Γνώρισα -αλλά και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες πιστεύω- έναν άλλον Kilian, έναν απλό και προσιτό νεαρό, χαμογελαστό, εξυπηρετικό, ευγενικό, έτοιμο να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις μας, πρόθυμο να φωτογραφηθεί μαζί μας αλλά και ο ίδιος να μας φωτογραφίζει με την φωτογραφική μηχανή του – την άλλη μεγάλη αγάπη του…
Χ.Μ: Στον λίγο χρόνο που πέρασες μαζί του κατάφερες να του «κλέψεις» κάποιο προπονητικό tip;
Dragana: Μπορεί να ήμουν στο κατάλληλο μέρος αλλά δεν ήταν και η κατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο. Το μυαλό του ήταν στον αγώνα, να πάνε όλα καλά. Είχε σαφώς μια ομάδα ατόμων που τον βοηθούσε αλλά ο ίδιος ήθελε να έχει μια εικόνα για όλα, δεν άφηνε τίποτα στην τύχη.
Χ.Μ: Μου είπες ότι σου αφιέρωσε και κάτι, θέλεις να το μοιραστείς μαζί μας;
Dragana: Ευχαρίστως! Την επόμενη μέρα, όταν πια όλοι οι αγώνες είχαν τελειώσει και οι παραπάνω συμμετέχοντες είχαν πάρει το δρόμο της επιστροφής, συνάντησα τυχαία τον Kilian στο ξενοδοχείο που μέναμε (το οποίο ήταν ταυτόχρονα και η καρδιά του αγώνα για τρεις μέρες) και μιλήσαμε για λίγη ώρα. Φανερά κουρασμένος αλλά υπομονετικός πρόθυμα απάντησε στις λίγες (κρατήθηκα λίγο) ερωτήσεις μου με ένα πραγματικά ζεστό και φιλικό χαμόγελο.
Κρατούσε τα σημαιάκια του αγώνα στο χέρι. Τράβηξα ένα και τον ρώτησα εάν μπορώ να το κρατήσω. ‘‘Not like this’’ (όχι έτσι) – μου απάντησε και μου το πήρε από το χέρι. Πήγε προς τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, ζητώντας ένα στυλό, με ρώτησε πως είναι το όνομά μου (δυσκολεύτηκε λίγο να το καταλάβει φυσικά), του το είπα ξανά, έγραψε κάτι στο σημαιάκι και μου το έδωσε λέγοντάς μου “Now you can take it” (τώρα μπορείς να το πάρεις). Τον χαιρέτησα και έφυγε τρέχοντας…
Έπειτα, διάβασα αυτό που μου έγραψε “Dragana, keep your dream. Kilian”. Μπορεί να μην με άκουσε αλλά του απάντησα “Yes, I will”, με τα δάκρυα να κατακλύζουν το πρόσωπό μου…
