Οι διοργανώσεις στα πανέμορφα νησιά μας κερδίζουν συνεχώς όλο και περισσότερους φίλους δρομείς και έχουμε δει -ευχάριστα- ότι πραγματοποιούνται σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του έτους! Άλλωστε, ο ζωοδότης ήλιος και ο απίθανος καιρός της χώρας μας το ευνοούν και γι’ αυτό βλέπουμε να μας επισκέπτονται πια αρκετοί ξένοι δρομείς, ιδιαίτερα σε αυτά!
Roads to Rhodes Marathon: Στις 14 Απριλίου 2019, μετά από διάφορες περιπέτειες που γνωρίζουν μόνο… “οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ”, βρεθήκαμε στην πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων, το νησί των Ιπποτών, την πανέμορφη Ρόδο! Ήταν μια διοργάνωση που θέλαμε πολύ να γνωρίσουμε απο κοντά, πολλοί φίλοι μάς είχαν μεταφέρει τις όμορφες εμπειρίες τους, δεν έμενε παρά να τις ζήσουμε και εμείς…
Η Λένα Τζίμα όμως τις μετέφερε πρώτη και γλαφυρά στις σελίδες του iRun, και εδώ με την ευκαιρία των τελευταίων καλοκαιρινών ημερών, τις αναδημοσιεύουμε για τους διαδικτυακούς μας φίλους…
Όταν αποφάσισα να συμμετάσχω στον Μαραθώνιο της Ρόδου δεν ήμουν και στα καλύτερα μου. Μετά από έναν τραυματισμό, μια τρίμηνη αποχή και ελάχιστη προπόνηση άντε να τρέξεις Μαραθώνιο… η πρόταση όμως δελεαστική! Ταξίδι στο όμορφο νησί των Ιπποτών, ωραία παρέα, ωραία διαδρομή. Και έτσι αποφάσισα να στηθώ στην εκκίνηση με ένα μεγάλο χαμόγελο, με την αισιοδοξία και τρέλα που με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και όσο πάει και όπου πάει… Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…
Και έτσι ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με τους καλύτερους οιωνούς, ότι όλα θα κυλήσουν όμορφα, όπως και έγινε. Από την υπέροχη φιλοξενία του ξενοδοχείου της διαμονής μας στο «Mitsis Grand Hotel», όπου δεν μας έλειψε τίποτα, μπορώ να πω μάλιστα, πως γύρισα και με δύο κιλά παραπάνω πίσω! Απολαύσαμε τις ελκυστικές παροχές της διοργάνωσης προς όλους τους δρομείς, το πλούσιο pasta party και ένα αναμνηστικό όμορφο τεχνικό μπλουζάκι, γνωστής αθλητικής εταιρείας μεγάλου χορηγού του αγώνα.
Από νωρίς το πρωί στις 7 βρεθήκαμε στο Δημαρχείο, όπου στις 7.30 δόθηκε και η εκκίνηση του μαραθωνίου και του ημιμαραθωνίου μαζί. Συμμετοχές από 47 χώρες μέχρι την μακρινή Κένυα. Χαρούμενες φάτσες, χαμόγελα, φωτογραφίες από κάθε παρέα… Και μετά ξεκινά ο καθένας τον προσωπικό του αγώνα. Τον αγώνα με τον εαυτό του, βασικά έτσι το βλέπω εγώ τον Μαραθώνιο, μια μάχη με τον εαυτό μου και μόνο…
Η διαδρομή δίπλα στα τείχη της Μεσαιωνικής πόλης ήταν υπέροχη. Τα υπέροχα ελαφάκια που κοσμούν το λιμάνι της Ρόδου και από την άλλη πλευρά του νησιού μια φανταστική διαδρομή δίπλα στην θάλασσα με θέα το απέραντο γαλάζιο. Όλα έβαιναν καλώς, χαιρόμουν την διαδρομή, το ότι είμαι ξανά στις επάλξεις, τους φίλους δρομείς που έβλεπα στην αναστροφή, πρόσωπα γνωστά, άγνωστα, με ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους την χαρά, την κούραση, την αγωνία… Πάντα μου αρέσει να τους παρατηρώ, ίσως γιατί μέσα από αυτούς βλέπω τον ίδιο μου τον εαυτό.
Photo Credits: Nikos Karanikolas
Μετά από τα 30χλμ επήλθε η αναμενόμενη κούραση. Ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις… που πας απροπόνητη, τι γυρεύεις εδώ, δεν σταματάς καλύτερα… όλα αυτά που σου μπαίνουν αρνητικά κάποια στιγμή στο κεφαλάκι και σου λένε σταμάτα. Εάν επιτρέψεις όμως στις αρνητικές σκέψεις να εισβάλλουν στο μυαλό σου είναι σαν να τους παραδίδεις την κυριαρχία της ίδιας σου της ζωής και εγώ αυτό δεν το επιτρέπω. Μάχομαι μέχρι τελικής πτώσεως, επιβάλλομαι σ’ αυτό το ατίθασο μυαλό. Έτσι, με κούραση μεν, αλλά πολύ πείσμα και υπομονή συνέχισα και τερμάτισα μες στην τρελή χαρά και με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Δεν σας κρύβω ότι τερματίζοντας δάκρυσα. Συγκινημένη από έναν αγώνα όπου αγωνιστικά δεν ήταν ο καλύτερός μου, αλλά τρομερά ευγνώμων που είμαι δυνατή και γερή να καταφέρω να τερματίσω μετά από μια δύσκολη περίοδο για μένα. Στον τερματισμό είχε ήδη στηθεί μια μεγάλη γιορτή.
Η φοβερή μπάντα του «Ροδιακού Συλλόγου Μουσικών» που ξεσήκωνε με τα τραγούδια της όλο τον κόσμο, ένας υπέροχος καιρός, υπέροχα χαμόγελα τερματισμού και κέφι παντού! Και φυσικά άφθονη δροσερή μπύρα “Amstel FREE” χορηγού του αγώνα για αποκατάσταση! Αυτό και αν ήταν μεταγωνιστικό party!!!
Εκεί και ο Αργύρης που έτρεξε τον αγώνα των 10χλμ και με περίμενε στον τερματισμό να χαρεί με την χαρά μου, να τσουγκρίσουμε τις μπύρες μας και εις άλλα με υγεία… Η χαρά είναι για να την μοιράζεσαι με φίλους αγαπημένους, εκεί είναι η ομορφιά στα πάντα.
Και φυσικά δεν θα ξεχάσω το όμορφο παραδοσιακό γλέντι που αυθόρμητα στήθηκε το βράδυ. Με ρακί, χορό και χαρούμενη παρέα με τα παιδιά του «Τελμησσού», τέτοιες στιγμές κάνουν τους αγώνες μας αξέχαστους. Γι’ αυτές τις στιγμές χαίρομαι που τρέχω. Ο αγώνας η αφορμή… Και κάπως έτσι με τις καλύτερες εντυπώσεις γυρίσαμε στη βάση μας.
Ήταν μια άψογη διοργάνωση που σέβεται τον αθλητή και που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα. Ίσα ίσα, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Τους ευχαριστούμε για όλα. Φεύγοντας έδωσα την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι πρώτα ο Θεός θα είμαι εκεί και πάλι του χρόνου. Έχω αφήσει άλλωστε κάτι ανοικτούς λογαριασμούς… φέτος δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά μου. Αλλά έμαθα να τα αντιμετωπίζω με χαμόγελο.
Ένα ρητό από τα έργα του Νίτσε λέει «amor fati» δηλαδή «να αγαπάς τη μοίρα σου». Να την αποδέχεσαι με χαρά και με αυτό το ανίκητο χαμόγελο. Και μέσα από τις όποιες αντιξοότητες να βγαίνουμε πιο δυνατοί και πιο σοφοί. Και αυτό κάνω…
Ραντεβού λοιπόν και του χρόνου στην πανέμορφη Ρόδο, 1-3 Μαΐου 2020! Για ένα ανοιξιάτικο τριήμερο στη Ρόδο συνδυάζοντας τον αγώνα με την αργία της Πρωτομαγιάς!
#rhodesmarathon #roadstorhodes
> Δείτε και στο video του Γιάννη Αργυρόπουλου χαρακτηριστικές όμορφες σκηνές από τον 6ο Μαραθώνιο της Ρόδου, “Roads to Rhodes Marathon 2019″:
