H 13η Νοεμβρίου 2022 πλησιάζει. Τα χιλιόμετρα προπόνησης, όπως κάθε χρόνο, λίγα, αλλά ο στόχος πάντα ο ίδιος: Να σταθώ στην αφετηρία του Μαραθωνίου δρόμου μαζί με τα φιλαράκια μου και μετά από περίπου 5μισι ώρες να τερματίσω κατάκοπος στο ιστορικό Καλλιμάρμαρο, παίρνοντας το μετάλλιο που γράφει R.
- Του Σπύρου Τσατσαρώνη
Εχοντας συλλέξει τα δύο πρώτα γράμματα, θέλω ακόμα 6 Μαραθωνίους κλασικής διαδρομής για τη συμπλήρωση της μαγικής λέξης MARATHON.
Οι τελευταίες Κυριακές περιλαμβάνουν το κλασικό πρωινό ξύπνημα και 3 – 3,5 ώρες αργό τρέξιμο στους δρόμους της Αθήνας, άλλοτε προς Παλλήνη και άλλοτε προς Φλοίσβο. Κοινή αφετηρία και τερματισμός, το Πεδίον του Αρεως.
Ταυτόχρονα, συνειδητοποιώ ότι η συναυλία του αγαπημένου Blaze Bayley στο Gagarin έχει προγραμματιστεί για το βράδυ Σαββάτου 12 Νοεμβρίου, το προηγούμενο ακριβώς βράδυ από τον αγώνα.
Ο τίμιος πρώην τραγουδιστής των Iron Maiden, που θα παίξει αποκλειστικά Iron Maiden setlist, έρχεται ξανά στην Αθήνα και θέλω τόσο πολύ να τον δω.
Το δίλημμα είναι μεγάλο. Να πάω στη συναυλία και να σέρνομαι από τη νύστα ή να ακολουθήσω το πρωτόκολλο του καλού δρομέα, επιλέγοντας την ξεκούραση πριν τη μεγάλη μάχη;
Η απάντηση δίνεται σε λίγα δευτερόλεπτα. Ποτέ δεν ήμουν καλός δρομέας. Δεν πηγαίνω για χρόνο. Θέλω μόνο να τερματίσω από αγάπη για το τρέξιμο και τη διαδρομή. Τι και αν μου λείπουν ακόμα 2 ώρες ύπνου; Θα τα κάνω όλα. Συναυλία, Iron Maiden party, καμιά μπυρίτσα για τους υδατάνθρακες και σε λίγες ώρες Σύνταγμα, στο ετήσιο ραντεβού των τρελών.
Συνάντηση με τον Αντρέα και είσοδος στον ιστορικό χώρο της Λιοσίων. Ξεκίνημα με τους Absolva, το συγκρότημα που πλαισιώνει τον Blaze στις εμφανίσεις του. Υπέροχοι μουσικοί, δυνατό heavy metal. Και μετά από λίγο, εμφανίζεται ο χοντρούλης αγαπημένος τραγουδιστής, που δεν συγκρίνεται με τον Bruce, αλλά τα δίνει όλα και παίζει κομμάτια από τους δύο δίσκους που κυκλοφόρησαν με αυτόν τραγουδιστή οι μοναδικοί Maiden. Lord of the flies, Sign of the cross, Man on the edge, Clansman και ο κόσμος να τρελαίνεται, μαζί τους και εγώ. Τέλος συναυλίας χωρίς βρώμικο και γρήγορα σπίτι για 2-3 ώρες ύπνου.
Επτά το πρωί και βρισκόμαστε ήδη στην αφετηρία του Μαραθωνίου. Ζέττα, Γιώργος, Αρης, και για πρώτη φορά ο κουμπάρος Παναγιώτης, που άφησε πίσω καθιστική ζωή και παχυσαρκία και βρήκε το νόημα της ζωής. Εκεί και ο πάντα παρών Σάββας.
Δεν υπάρχει νύστα, δεν υπάρχει κούραση, μόνο ανυπομονησία για άλλη μια φορά να ζήσω την απόλυτη εμπειρία. Μία εμπειρία που έρχονται να ζήσουν εκατοντάδες άνθρωποι από όλον τον κόσμο.
Ο αγώνας αναμενόμενος. Χαλαρός ρυθμός και λίγο περπάτημα από τις πρώτες ανηφόρες, για να κρατήσουμε δυνάμεις για μετά. Οι υπόλοιποι φεύγουν μπροστά, καθώς είναι καλύτερα προπονημένοι, και μένω εγώ με τον Παναγιώτη μετά το 25ο να παλεύουμε με τις ανηφόρες και την κούραση.
Η ζέστη και η υγρασία μεγάλη, οπότε η εξάντληση έρχεται ακόμα πιο γρήγορα. Οπως πάντα, λίγο πριν από τη γέφυρα του Σταυρού έρχεται το τέρας. Κάποιοι το λένε «τοίχο», εγώ όμως είμαι επηρεασμένος από τη χτεσινή συναυλία και το αγαπημένο συγκρότημα. Σε κάθε συναυλία των Iron Maiden, το τέρας – μασκότ του συγκροτήματος κάνει την εμφάνισή του πάνω στη σκηνή και ο κόσμος παραληρεί.
Ο Eddie, λοιπόν, το τέρας του μαραθωνίου, κάνει την εμφάνισή του και μας ακολουθεί πιστά μέχρι το τέλος της διαδρομής. Αλλά στο τέλος, νικητής είναι πάντα ο δρομέας.
Μπαίνουμε στο Καλλιμάρμαρο, εγώ για 8η φορά και ο Παναγιώτης για 1η, αλλά η συγκίνηση είναι η ίδια και για τους δυο μας. Αγκαλιαζόμαστε, παίρνουμε το μετάλλιό μας και σχεδόν κουτσαίνοντας, παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Αυτή η ιστορία θα ήταν 100% αληθινή, αν δεν είχε προκύψει ο covid την Πέμπτη πριν από τον αγώνα. Η ζωή δεν τα φέρνει πάντα όπως τα θέλουμε. Ομως, τα περισσότερα συνέβησαν. Εκατοντάδες τυχεροί απόλαυσαν τον Blaze στο Gagarin και χιλιάδες ακόμα νίκησαν τον Eddie και τερμάτισαν στον ιστορικό αυτό αγώνα. Ανάμεσά τους, όλοι οι φίλοι μου. Είμαι τόσο χαρούμενος για όλους. Οσο για μένα, ελπίζω να αξιωθώ να γράψω τη λέξη MA-ATHON τα επόμενα χρόνια.
Διαβάστε ακόμα:
Κώστας Γκελαούζος: Θέε μου, κάνε με να τερματίσω και δεν θα ανατρέξω
Βασιλική Κωνσταντινοπούλου: Είμαι κουρασμένη, αλλά χαρούμενη!
Αντόν και Φιζ έτρεξαν στην Αθήνα 25 χρόνια μετά από τη νίκη τους
