Ο Jack Scott είναι αθλητής της INOV8 εδώ και τέσσερα χρόνια και έχει καταγράψει μερικά από τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα σε υπερμαραθώνιους αγώνες. Έχει καταρρίψει αρκετά ρεκόρ σε δύσκολους αγώνες μεγάλων αποστάσεων, αλλά η τελευταία του νίκη στον αγώνα Spine Race 2024 είναι η μεγαλύτερη που έχει πετύχει!
Στον φετινό αγώνα του Spine Race ο 29χρονος Βρετανός ultra runner έγραψε ιστορία, καταρρίπτοντας το ρεκόρ διαδρομής κατά 10 ώρες. Ο αθλητής της INOV8 ολοκλήρωσε τον χειμερινό αγώνα των 431,3 χλμ. (268 μιλίων), που θεωρείται ως ένας από τους δυσκολότερους αγώνες αντοχής στον κόσμο, σε εκπληκτικό χρόνο 72 ωρών και 55 λεπτών.
Ο Scott κατέρριψε το προηγούμενο ρεκόρ των 83 ωρών και 12 λεπτών, που είχε σημειώσει το 2019 η διάσημη συμπατριώτισσά του Jasmin Paris (πρωταθλήτρια Skyrunner World Series το 2016). Πριν από αυτή τη νίκη, τα δύο προηγούμενα αποτελέσματά του στον αγώνα ήταν ένα DNF το 2020 και η δεύτερη θέση το 2023. Ο περσινός νικητής και συναθλητής του στην ομάδα της INOV8, Damian Hall, τερμάτισε δεύτερος σε 82 ώρες και 25 λεπτά, και αυτός κάτω από τον χρόνο του προηγούμενου ρεκόρ της Paris.
Ο Jack, ο οποίος κοιμήθηκε λιγότερο από μία ώρα καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, δήλωσε: «Αυτός ο αγώνας σήμαινε τα πάντα για μένα, ήταν το μόνο πράγμα στο οποίο ήμουν συγκεντρωμένος συνεχώς. Έτρεξα έναν αγώνα ζωής, που με κάνει τώρα πολύ χαρούμενο».
«Ένιωθα σαν να είχα μια ξεχωριστή δύναμη σχεδόν σε όλο τον αγώνα, εκτός από το κομμάτι κοντά στο Malham Tarn (80 μίλια), όταν ένιωσα άσχημα λόγω του γρήγορου ρυθμού στην αρχή και παραλίγο να εγκαταλείψω. Μετά από αυτό, μείωσα το ρυθμό μου, συγκροτήθηκα και μετά πίεσα ξανά όταν ένιωσα καλύτερα, κυνηγώντας τους προπορευόμενους», είπε ο Βρετανός υπεραθλητής, ο οποίος ξεκίνησε το τρέξιμο πριν από 3 χρόνια για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τον εθισμό του στον τζόγο.
«Μόλις βρέθηκα μόνος μου μπροστά συνέχισα να τρέχω. Έτρεχα φοβισμένος, χωρίς να ξέρω τι συνέβαινε πίσω μου. Είχα παραισθήσεις ότι άλλοι δρομείς με πρόφταναν. Φοβούμενος τόσο πολύ μήπως με φτάσουν, ανάγκασα τον εαυτό μου να τρέξει όσο το δυνατόν περισσότερο και έκανα μόνο μικρές στάσεις για ξεκούραση».
«Θυμάμαι ότι κοιμήθηκα για 30 λεπτά λίγο πριν από το σημείο ελέγχου στο Λάνγκτον, και αργότερα δίπλα στο τείχος του Αδριανού, όταν ζήτησα από έναν εθελοντή να με προσέχει και να με ξυπνήσει μετά από τέσσερα λεπτά. Στη συνέχεια κοιμήθηκα 10 λεπτά καθισμένος σε έναν φράχτη στο τελευταίο τμήμα πάνω από τους λόφους Cheviot, όπου χρειάστηκε να βάλω το ξυπνητήρι μου για να με ξυπνήσει».
«Ήθελα απλώς να κερδίσω τον αγώνα. Αυτός ήταν ο στόχος. Το ρεκόρ είναι φανταστικό, δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το πιστέψω αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο Scott φανερά συγκινημένος μετά τον τερματισμό του.
Η πρώην κάτοχος του ρεκόρ, Jasmin Paris, πρόσθεσε: «Η κούρσα του Jack ήταν απίστευτη, πραγματικά τα κατάφερε με κάθε τρόπο. Το έδαφος ήταν σκληρό, κάτι που νομίζω ότι θα βοήθησε, αλλά επίσης έτρεξε πολύ γρήγορα και δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου. Ήταν εξαιρετικά συνεπής σε όλη τη διαδρομή, κάτι που είναι απίστευτο, δεδομένου του πόσο λίγο κοιμήθηκε. Τεράστια συγχαρητήρια στον Jack».
Ο αγώνας, που θεωρείται “ο πιο σκληρός της Βρετανίας”, ξεκίνησε από το Edale του Derbyshire το πρωί της Κυριακής 13 Ιανουαρίου εν μέσω καλών καιρικών συνθηκών. Οι υπερμαραθωνοδρόμοι που δοκιμάζουν τις αντοχές τους στον Spine Race έχουν μόνο 7 ημέρες περιθώριο να ολοκληρώσουν τη διαδρομή ακολουθώντας το Pennine Way, το παλαιότερο Εθνικό Μονοπάτι της Βρετανίας με 37.000 πόδια άγριας ορεινής ανάβασης.
Ο Jack δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τις πρώτες θέσεις, αν και ένα εξαιρετικό γκρουπ ικανότατων δρομέων υπεραπόστασης τον ακολουθούσε σε όλη τη διαδρομή. Ο ρυθμός ήταν γρήγορος από την αρχή. Για τα πρώτα 80 μίλια περίπου έκαναν κατά μέσο όρο 12 λεπτά με τα σακίδια. Τότε μόνο αισθάνθηκε ψυχολογική πίεση και αποφάσισε να χαλαρώσει και να αφήσει τους άλλους να προχωρήσουν.
Την μεγάλη του κίνηση, όμως, την έκανε στο τμήμα μεταξύ Dufton και Alston, όπου ο αγώνας διασχίζει το υψηλότερο σημείο του, το Cross Fell στα 893 μέτρα. Αφήνοντας πίσω τον συναθλητή του στην ομάδα της INOV8 και περσινό νικητή, Damian Hall, ο Βρετανός ultra runner έφτασε στο Alston μόνος του με 175 μίλια της διαδρομής συμπληρωμένα.
«Το τμήμα από το Dufton στο Alston πάνω από το Cross Fell ήταν φρικτό. Είχε αέρα, χιόνιζε και το έδαφος ήταν σαν γυαλί. Εγώ και ο Damian ήμασταν μαζί μπροστά, ήξερα ότι θα να είναι ένα μεγάλο μέρος του αγώνα. Ο Damian σταμάτησε για λίγο, για να βάλει τα καρφιά στα παπούτσια του, και εγώ συνέχισα. Το κυνήγησα μόνος μου. Πήρα ρίσκο, αλλά ήθελα να αποκτήσω διαφορά» περιέγραψε ο Jack το συγκεκριμένο κομμάτι.
Με τον καιρό να επιδεινώνεται, συνέχισε μόνος του, παλεύοντας με έντονες χιονοπτώσεις και παγωμένες θερμοκρασίες, για άλλα 93 μίλια μέχρι τον τερματισμό στο Kirk Yetholm και μια θέση στα βιβλία της ιστορίας του θεσμού, που ξεκίνησε το 2017. Η περιγραφή του για το τελευταίο κομμάτι είναι συγκλονιστική: «Μετά το Alston συνέχισα και πάλι, νιώθοντας καλά. Μόλις ξεχώρισα από τους υπόλοιπους, ουσιαστικά έτρεχα φοβισμένος. Δεν ήξερα πού ήταν ο Damian ή πόσο πίσω μου ήταν. Δεν άνοιξα το τηλέφωνό μου ούτε κοίταξα τον χάρτη της διαδρομής. Δεν εμπιστευόμουν αυτά που μου έλεγαν οι άνθρωποι, απλά αποφάσισα να τρέξω φοβισμένος. Μερικές φορές είχα παραισθήσεις και νόμιζα ότι τον έβλεπα πίσω μου. Ήμουν τόσο απελπισμένος να μείνω μπροστά, που δεν το έβαλα κάτω».
Ο Jack, γεννημένος στο Staffordshire άρχισε να τρέχει για πρώτη φορά στις αρχές του 2020, σαν διέξοδο για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τον εθισμό του στον τζόγο, που μέχρι τότε έλεγχε τη ζωή του. Τώρα, παραμένει καθαρός από τον εθισμό, με τα κατορθώματά του στους υπερμαραθώνιους αγώνες να έχουν αναβαθμίσει το κύρος του, όπως και το έργο του για την προώθηση της GAMSTOP, μιας ελεύθερης πλατφόρμας που βοηθά τους ανθρώπους να αποκλείσουν από τη ζωή τους τον διαδικτυακό τζόγο.
Ο Jack εργάζεται με μερική απασχόληση στις κατασκευές, ενισχύοντας κτίρια και υποδομές με χάλυβα στα θεμέλια, ενώ είναι επίσης προπονητής τρεξίματος που τον βοηθά και στο δικό του προπονητικό πρόγραμμα. «Δεν συνηθίζω να τρέχω μεγάλο όγκο χιλιομέτρων. Πέρυσι έκανα κατά μέσο όρο 42 μίλια την εβδομάδα και έκανα πολλή γυμναστική, η οποία με βοήθησε πολύ. Τρέχω για να το απολαμβάνω, τρέχοντας κυρίως αποστάσεις και διαδρομές που μου αρέσουν».
«Στην πραγματικότητα ήμουν τραυματισμένος κατά το μεγαλύτερο μέρος του Δεκεμβρίου με διάφορα προβλήματα, αλλά καθώς πλησίαζε η ημέρα του αγώνα, ένιωθα όλο και καλύτερα. Στη γραμμή εκκίνησης ένιωθα υπέροχα και σκέφτηκα απλά f*** it, ας το κάνουμε!
• Photos: Adam Jacobs, Jamie Rutherford, Will Roberts for Spine Race