Αν φυσούσε και το βοριαδάκι, όλα θα ήταν καλύτερα. Ο περσινός Αυθεντικός Μαραθώνιος κύλησε ρολόι, ο 39ος είχε ζόρια. Αναμενόμενο, όταν δεν έχεις βάλει πάνω σου όγκο προπόνησης, χιλιόμετρα.
Αρα από την αρχή ήξερα πως θα έπρεπε να πάω πολύ προσεκτικά, χωρίς κανένα ρίσκο, τουλάχιστον μέχρι το έβγα από το 31ο χλμ.
Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος φέτος επέστρεψε στην κανονικότητα, αλλά για μένα υπήρχε μια απουσία. Ο Θοδωρής είχε βγει off, έναν μήνα πριν, έτσι το καθιερωμένο μας ραντεβού των πέντε τελευταίων ετών στην Αττική γύρω στις 5μιση το πρωί δεν έγινε.
Η προσπάθεια να πείσω το αφεντικό εδώ στο iRun, τον Αργύρη, να πάμε παρέα τα 42 χλμ., δεν έπιασε τόπο, άλλωστε η δική του αποστολή να καλύψει για εσάς όλα τα δρώμενα στο Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν πιο δύσκολη και σημαντική.
Μπαίνοντας στο λεωφορείο που θα με μετέφερε στον Μαραθώνα, δεν είχα και πολλή όρεξη, να πω την αλήθεια δεν σκεφτόμουν τίποτα, απλά ήθελα να κοιμηθώ.
Με το πρώτο φως της ημέρας, άφιξη στην αγαπημένη μας στροφή, ένα περίπου χιλιόμετρο από το σημείο εκκίνησης. Οι πρώτες εικόνες άρχιζαν να φτιάχνουν τη διάθεσή μου, ο κόσμος πλήθαινε, στο μικρό στάδιο το αδιαχώρητο. Να και ο Κώστας Γκελαούζος, το φαβορί για μία ακόμα πρωτιά, χαμογελαστός να φωτογραφίζεται με τους απλούς δρομείς.
Οι γνωστές διαδικασίες, ένα ζέσταμα στον δρόμο έξω από το Μουσείο του Μαραθώνιου Δρόμου, στην πρωινή ησυχία της κοινότητας, πριν από την εκκίνηση από το 6ο μπλοκ.
Είχε δροσούλα, τα πρώτα χιλιόμετρα πάντα με το συνηθισμένο στρίμωγμα, μέχρι να βρεθείς με τους συνοδοιπόρους που είχαν τον ίδιo ρυθμό. Τη Χαρά Λειβαδίτη, με τους Δρομείς Ελπίδας, τη συνάντησα στον Τύμβο, εγώ έβγαινα, η Χαρά έμπαινε. «Χαρά» φωνάζω, χαιρετιόμαστε «καλό τερματισμό» μού απαντά. Και συνεχίσαμε τον δρόμο μας.
To πρώτο μεγάλο πλήθος στο κέντρο της Νέας Μάκρης, λίγο μετά οι πρώτες ανηφόρες στο άδειο από κόσμο Μάτι. Μου φάνηκε παράξενο.
Και το βοριαδάκι δεν φυσούσε, το άτιμο, άπνοια, δεν ήταν καλό νέο. Ενας ακόμα λόγος να συνεχίσω αργά, με μέσο όρο κοντά στο λεπτό πιο αργά τα περάσματα ανά χιλιόμετρο σε σχέση με πέρυσι. Ετσι έπρεπε να πάει σκεφτόμουν, χωρίς να χολοσκάω αν δεν πήγαινε καλά το όποιο σχέδιο είχα.
Εχοντας χωρίσει την απόσταση στα τρία (ανά 14 χλμ.), και γνωρίζοντας πια καλά το κάθε της σημείο, έβλεπα πως μέχρι και τα μισά του δρόμου, βρισκόμουν εντός -χρονικού- πλάνου, τρία λεπτά πιο γρήγορα. Ομως η θερμοκρασία ανέβαινε. Νεράκι, σε κάθε σταθμό, μπανάνες βρήκα μόνο στον σταθμό στο 25ο χλμ. Σιγά-σιγά άρχισε να εμφανίζεται αυτό που περίμενα, η κούραση, η έλλειψη των απαραίτητων long run της προετοιμασίας.
Είχα και ομάδα υποστήριξης, αμ τι! Τον Θοδωρή, που λέγαμε. Στο 28ο χλμ., στον σταθμό της Παλλήνης, με περίμενε με την παραγγελιά, το δικό μας ισοτονικό. «Αντε κοντεύεις, τα λέμε στον Χολαργό» μου λέει, «πλάκα μού κάνεις» του απαντώ και γελάμε!
Το ισοτονικό με αναζωογόνησε, όμως για λίγο, όπως και η προσωπική μου κερκίδα, οι συνάδελφοί μου, που με περίμεναν στο 32ο χλμ., εκεί από όπου αρχίζει πραγματικά ο μαραθώνιος, αν δεν είσαι καλά.
Πέρασμα από την Αγία Παρασκευή και στο ύψος του Νομισματοκοπείου τα πρώτα σημάδια πως ο οργανισμός είχε λίγα πια αποθέματα ενέργειας.
Δεν το πολυσκέφθηκα, γοργό περπάτημα και έπειτα κάποια εκατοντάδες μέτρα τρέξιμο, δοκιμασμένη συνταγή.
Ακόμα και τώρα απορώ πού βρήκα τις δυνάμεις να τρέξω 1000άρι σε 6:04 στο 37ο χλμ. για να περάσω την υπόγεια διάβαση στην Κατεχάκη. Αλλο ένα 1000άρι στα 6:20 στην έξοδο στους Αμπελόκηπους, μια τελευταία αναλαμπή μέχρι τον τελευταίο σταθμό στο 40ό και μετά… τσάρκα στην Αθήνα!
«Κύριε Δημήτρη, πάμε μαζί», με καλεί ένας νεαρός φίλαθλος, του χαμογελώ, τον ευχαριστώ, δεν το χρειαζόμουν, δεν πονούσα, δεν ταλαιπωρήθηκα από κράμπες, απλά το ντεπόζιτο είχε αδειάσει.
Στρίβω στην Ηρώδου Αττικού, κόσμος πολύς, ένας δρομέας είχε καταρρεύσει στο ύψος του Προεδρικού Μεγάρου, δεχόταν ιατρική φροντίδα, «τι κρίμα, 500 μέτρα πριν από τον τερματισμό», σκέφθηκα.
Αλλη μία είσοδος, η 8η στο Καλλιμάρμαρο, τα ίδια πάντα συναισθήματα! Σε 5 ώρες και 9 λεπτά περνούσα την αψίδα του τερματισμού, το Garmin έδειχνε ίδιο χρόνο, σε 42,520 χλμ. Αϊντε και του χρόνου, παιδιά.
Διαβάστε ακόμα:
Οι συντάκτες του iRun στον 39ο Αυθεντικό: Αρης Γαβριελάτος
Οι συντάκτες του iRun στον 39ο Αυθεντικό: Μέλπω Παναγούλια
Οι συντάκτες του iRun στον 39ο Αυθεντικό: Σάββας Σπανούδης
