Την Τρίτη 4 Ιουνίου 2024 στις 13:45 ήταν προγραμματισμένη η Press Day για την Εθνική ομάδα στίβου που θα λάβει μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης.
Εγώ, στις 13:36, ήμουν έξω από τον σταθμό στο Συγγρού ΦΙΞ, 1,1 χλμ. από το Grand Hyatt, με 36° υπό σκιά και με το επόμενο λεωφορείο σε 16’.
Το ήπιο τζόκινγκ με βρήκε στις 13:48 ελαφρώς ιδρωμένο στον ανελκυστήρα του πρώην Ledra Marriott, ο οποίος σε 13.98 δευτερόλεπτα, όσο το φετινό ρεκόρ του αλέγρου Δουβαλίδη στα 110μ. εμπόδια, με ξέβγαλε εκτεθειμένο στον 9ο όροφο, φάτσα κάρτα με τους επίτιμους καλεσμένους του απογεύματος.
Δεν είμαι βέβαιος τι έκπληξη μπορεί να προκάλεσε στους διεθνείς αθλητές και προπονητές η ολίγον τι καθυστερημένη και κάθιδρη έξοδός μου από το σε κοινή θέα ασανσέρ, η δική μου όμως πρώτη εικόνα από τις μπλε ομοιόμορφες φόρμες της Εθνικής Ελλάδας περιείχε ψήγματα δέους.
Τα πρώτα δευτερόλεπτα περιήγησής μου στον χώρο με έφεραν να συστήνομαι με τη χαρούμενη Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, η οποία συνομιλούσε με τον δικό μας Δημήτρη Ντζάνη και του έλεγε πόσο περιμένει τον αγώνα με τις κορυφαίες του βάδην.
Αν είχα ετοιμάσει μια ερώτηση για κάποιον σε αυτήν την εκδήλωση, αυτή ήταν για τον Μίλτο Τεντόγλου, τον οποίο κυνηγούσα με τα μάτια μου για να τον πετύχω μόνο του, όσο περιφερόταν και αυτός όπως εγώ.
Δεν την είχα ετοιμάσει καν την ερώτηση, ήταν μια απορία που έχω καιρό τώρα, όχι μόνο για τον Μίλτο, αλλά για όλους τους αθλητές, κυρίως των αλμάτων: τι επίδοση έχουν κάνει στην προπόνηση. Αν δηλαδή ο Τεντόγλου στην προκειμένη περίπτωση έχει πηδήξει στην προπόνηση παραπάνω από το ατομικό του 8.60, από το πανελλήνιο ρεκόρ του Τσάτουμα (8.66), από το παγκόσμιο ρεκόρ του Μάικ Πάουελ (8.95).
– Στην προπόνηση; 8.45. Δεν κάνω άλματα στην προπόνηση! Λίγα!
Η αφοπλιστική και δεν θα πω ειλικρινής διότι θα είναι πλεονασμός, απάντηση του Ολυμπιονίκη του μήκους, με οδήγησε σε μια πιο κλασική ερώτηση: «Και τώρα ποιος είναι ο στόχος σου στη Ρώμη, 8.70 όπως έχεις πει;»
– Ναι, 8.70. Και τώρα το κάνω!
Γιώτα Βλαχάκη
Με τη Γιώτα Βλαχάκη έχουμε συνυπάρξει σε κοινούς αγώνες -δυστυχώς όχι στους Ολυμπιακούς του Ρίο- όπως ο Αυθεντικός και άλλες εξίσου δημοφιλείς εγχώριες διοργανώσεις, όμως η χθεσινή ήταν η πρώτη μας γνωριμία. Χαλαρή και γελαστή, η 33χρονη μαραθωνοδρόμος δήλωσε εαυτόν αιώνια πιστή στη δημοσιογραφική διάθεση του iRun και υποσχέθηκε αποκλειστικές δηλώσεις μετά από τον ημιμαραθώνιο της Κυριακής στο πρώτο της ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου.
Στο ίδιο στρογγυλό τραπέζι κάθονταν και οι υπόλοιποι ελάχιστα πιο γρήγοροι συναθλητές μου στους ημιμαραθωνίους και τους μαραθωνίους, όπως ο Παναγιώτης Καραΐσκος, ο οποίος επιβεβαίωσε το «ξαφνικόν» της πρόσκλησης.
«Ναι, ήρθε ξαφνικά. Να φανταστείς ετοιμαζόμουν για το Syros Run το Σάββατο, στο οποίο δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάω! Θα είναι όμως ημιμαραθώνιος, είμαι έτοιμος, ξέρω πού θα βαδίσω. Αν ήταν δηλαδή μαραθώνιος, θα σου έλεγα πάω για κάτω από 2.25 αλλά ως εκεί. Τώρα διαμόρφωσα κάπως το πρόγραμμα προπονήσεων και είμαι έτοιμος».
Κώστας Σταμούλης, Παναγιώτης Καραΐσκος, Νίκος Σταμούλης
Στο ενδιάμεσο της συνομιλίας μου με τον Καραΐσκο είχε πάρει τη θέση της στο τραπέζι με ένα πιάτο σταφύλια και η Αναστασία Μαρινάκου.
– Συγχαρητήρια για τις Νότιες Αφρικές και τις Γερμανίες, πήγαν όλα όπως τα είχαμε πει. Και τώρα;
– Ευχαριστώ! Πραγματικά, πήγαν πολύ καλά οι αγώνες. Τώρα θα πάω προσεκτικά, είναι 10.000μ., όχι 5.000μ., είναι και ευρωπαϊκό, αλλά περιμένω κάτι καλό.
«Γεια σας, Κώστας Σταμούλης, θα συμμετάσχω στα 10.000μ.», μου συστήθηκε αθώα και ταπεινά το ένα από τα δύο αδέρφια όταν τα πλησίασα, και τον ενημέρωσα ότι δεν χρειάζονται οι συστάσεις: «σε ξέρω, έχουμε τρέξει και μαζί σε αγώνες, απλώς τις περισσότερες φορές σε αφήνω να τερματίζεις μπροστά μου». Το ελαφρύ χαμόγελο μετρίασε τη διακριτή αμηχανία του 26χρονου δρομέα με την καλύτερη επίδοση φέτος στην Ελλάδα στα 10.000μ., 29:08 πριν από 19 μέρες στο Λονδίνο.
Αφού χάρηκε το ένοχο γλυκό του -μόνο εγώ και αυτός πρέπει να σπάσαμε τους διατροφικούς κώδικες- ο Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ ενημερώθηκε για αυτούς τους τρελούς που φώναζαν στην κυκλική διαδρομή των 20 χλμ. βάδην στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου του Λονδίνου το 2017: «πάμε Αλέξανδρε, μπράβο, σκίσ’ τους!».
– Ναι, εγώ ήμουν Αλέξανδρε. Ησουν λίγο σφιγμένος θυμάμαι, δεν μας έδωσες και πολλή σημασία. Θα ήσουν αφοσιωμένος στον αγώνα.
– Ναι, ήταν περίεργη εποχή, δύσκολος αγώνας, ζέστη, όπως θα έχει και στη Ρώμη!
Του ευχηθήκαμε τα καλύτερα και από το γνήσιο χαμόγελό του ξεχύθηκε διάπλατα η ιδιοσυγκρασία μιας έμπειρης αθλητικής προσωπικότητας.
Γιάννης Νυφαντόπουλος (ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ / EUROKINISSI)
– Γιάννης Νυφαντόπουλος, σωστά;
– Παρακαλώ
– iRun, σε παρακολουθούμε, σε ανεβάζουμε, σε γράφουμε, γιατί τα λες και ωραία. Είμαστε σε καλή κατάσταση;
– Σε ευχαριστώ πολύ! Ναι, όλα καλά, μια χαρά!
Δεν χρειάστηκαν περαιτέρω λόγια με τον 33χρονο κοινωνικότατο Ελληνα σπρίντερ που την Παρασκευή 7 Ιουνίου θα συμμετάσχει στα 100μ. και την Τρίτη 11 Ιουνίου στη σκυταλοδρομία 4×100μ..
Σύντομη και εξίσου χαρωπή ήταν και η συνομιλία μας με τον σφαιροβόλο Τάσο Λατιφλάρι.
– Ο Τάσος Λατιφλάρι;
– Ακριβώς
– Θηρίο είσαι (άγγιξα το μπράτσο του)
– Χαχα, ναι
– Πρώτο ευρωπαϊκό;
– Ναι πρώτο, το προηγούμενο ήταν παγκόσμιο, στο Γιουτζίν
– Ετοιμος; Εχεις άγχος;
– Οχι. Αγχος; Τι άγχος! Πάω να το χαρώ!
Η χειραψία γνωριμίας με τον Κώστα Δουβαλίδη ήταν και η τελευταία μου στην εκδήλωση, αν και με τόση εγκαρδιότητα και άνεση χαιρετιέσαι συνήθως με τον κολλητό σου.
– Κώστα! Ποιο ευρωπαϊκό είναι αυτό;
– Το 6ο!
– Α, είσαι ο πιο παλιός της αποστολής!
– Οχι, ο Τσιάμης είναι.
– Πού είναι ο Τσιάμης; Δεν τον βλέπω
– Ε, άρα είμαι εγώ!
Αφού έπαιξα λίγο με τα όργανα ρίψεων που ήταν ακουμπισμένα στο πάτωμα -η σφύρα με δυσκόλεψε, όμως τον δίσκο τον έχω- και έχοντας πάρει ένα τελευταίο παστάκι -κρίμα είναι να μείνουν- πάτησα και εγώ το κουμπί με το «0» του ασανσέρ, αισθανόμενος μια ξαφνική αισιόδοξη αγωνιστική διάθεση, όχι μόνο για τα παιδιά που θα συμμετάσχουν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά κυρίως για μένα: ήθελα να βγω έξω, στους 36°, να αρχίσω να τρέχω, να πετάξω δίσκο, να καταρρίψω το ρεκόρ στα 10 χλμ., να «βάλω φόρμα και να πάω μαζί τους», όπως ζήλεψε και ευχήθηκε και η Σοφία Σακοράφα.
