Κάθε μεγάλο εγχείρημα κάποια στιγμή έχει την ολοκλήρωσή του. Ειδικά όταν είναι πετυχημένη, τα συναισθήματα και οι διαθέσεις διαμορφώνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το iRun δε γινόταν να μην βρεθεί στον τερματισμό του “Peloponnesus Lizard Ultra Tour 2020”, του Δημήτρη Δημητρίου, στον Ισθμό της Κορίνθου. Τετάρτη 10 Ιουνίου, 9:20 το βράδυ, με αγωνία και λαχτάρα να τον υποδεχτούν, έχοντας την ευκαιρία φυσικά να τον συγχαρούν, αλλά και να πάρουν τις πρώτες του δηλώσεις, ο Αργύρης, η Λένα, ο Σπύρος, ο Διονύσης και φίλοι δρομείς από την Κορινθία…
- Ρεπορτάζ: Αργύρης Κριθαρούλας, Λένα Τζίμα / Φωτογραφίες: Σπύρος Γουναρόπουλος / Επιμέλεια: Κώστας Μαρούντας
Η χαρά μας που τον είδαμε να ολοκληρώνει -τρέχοντας, ευτυχής και κυρίως υγιής- το εγχείρημά του μετά από 9 μέρες και 21 ώρες ήταν έκδηλη σε όλους μας. Η πρώτη ερώτηση ήταν του Διονύση Πάστρα και αφορούσε στο πώς του φάνηκε ο Ολίγυρτος (σ.σ. το τελευταίο βουνό που διέσχισε ο Δημητρίου). Ο Δημήτρης απάντησε πως «όχι, δεν ήταν καθόλου μπέρδεμα, είχε πέτρα (σ.σ. μεν), αλλά δηλαδή σε σχέση με τα άλλα δεν είναι δύσκολο βουνό». Όσον αφορά στο πώς ανέβηκε στον Πάρνωνα ανέφερε το μονοπάτι Βαμβακού: «πήρα ένα μονοπάτι σηματοδοτημένο και βγήκα στο καταφύγιο. Είχε σηματοδότηση, είναι ο κάμπος και μετά το πήρα έτσι (σ.σ. προς τα) επάνω».
Το προηγούμενο από τον τερματισμό βράδυ σε επικοινωνία με τον Αργύρη και στην ερώτησή του «πώς αισθάνεσαι αυτή τη στιγμή;» (σ.σ. ήταν 1:20 τα ξημερώματα) είχε απαντήσει πως αισθανόταν «Ξύπνιος!». «Λίγο πριν ανέβω ήταν να την πέσω για ύπνο». Ήταν 3:00 τα ξημερώματα και είχε κουραστεί. Στις 1:00, πήρε, δε, την απόφαση να ανέβει επάνω στην κορυφή για να τελειώνει. «Σήμερα τα πόδια μου είναι πολύ καλύτερα από χτες. Είχα διάφορα θέματα με τις πατούσες μου (σ.σ. όταν έτρεχε ή περπατούσε με βαριά βρεγμένα παπούτσια). Έβαλα λίγες κρέμες» και προχωρούσε…
Η κακοκαιρία της πρώτης μέρας τον δυσκόλεψε αρκετά. «Ήταν ένα απρόοπτο που έπρεπε να αντιμετωπίσω, αλλά τελικά ήταν ωραία». Σε ερώτηση για το μέρος που είχε την καλύτερη φιλοξενία απάντησε πως ο Βασίλης Κουμανάκος στην Καλαμάτα τον βοήθησε και ψυχολογικά, γιατί «ήμουν λίγο πεσμένος, έκανε ζέστη, δεν μου πήγε καλά η προηγούμενη μέρα (στην ασφάλτινη διαδρομή προς Κυπαρισσία). Είχα μία επίπονη διαδρομή που έφαγα ήλιο και άσφαλτο, είχα και τα διερχόμενα αμάξια. Εντάξει. Κουράζει αυτό. Άμα τρέχεις στο βουνό και μετά πρέπει να βγεις για ώρες στην άσφαλτο».
Μια ερώτησή μας ήταν πως αν γυρνάγαμε στα ξημερώματα της Δευτέρας 1ης Ιούνη (σ.σ. τη στιγμή που ξεκίνησε την προσπάθειά του), αν θα το ξαναέκανε. «Είναι μια τεράστια διαδρομή. Να το ξανάκανα, αλλά να περνούσαν ένα δύο χρόνια, θα το σκεφτόμουνα. Και θα έφτιαχνα καλύτερα τη διαδρομή. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Δηλαδή τα μέρη, τα βουνά, όλα αυτά είναι φανταστικά τοπία. Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα μέσα σε εννιά-δέκα μέρες να περάσω από όλα αυτά. Απλά θέλει φτιάξιμο η διαδρομή, να γίνει λίγο πιο ενδιαφέρουσα. Μάζεψα, έτσι, μία γνώση. Πράγματα που θα αποφύγω. Δεν είχα ξαναδεί τη διαδρομή και την έβλεπα μπροστά μου. Οπότε είχανε γίνει και λάθη. Σε κάποια σημεία βγήκα εκτός πορείας».
Ο αγώνας αυτός ήταν σαν μία πρώτη δύσκολη “έρευνα” πεδίου. «Είναι ένα στοιχείο αυτού του είδους ο αγώνας, αυτής της περιπέτειας, δηλαδή ότι ψάχνεις να βρεις την καλύτερη διαδρομή. Δεν είναι έτοιμη. Ψάχνεις ακόμα και το φαϊ σου. Θα πεινάσεις. Κάτι θα πάθει το σώμα σου. Είναι πράγμα που πρέπει να λύσεις μόνος σου». Όσο για την πιο απρόβλεπτη, για την πιο δύσκολη κατάσταση που έζησε, απάντησε πως «…εντάξει, ήταν η βροχή. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο». Είπε, επίσης, πως εκείνο το δεύτερο βράδυ αναγκάστηκε να διανυκτερεύσει σε μία στάνη. «Είχα βραχεί παντού. Ήταν κάπως τρομακτική η κατάσταση. Δεν έβρεξε απλά. Έριξε χαλάζι. Αν έβλεπες το τοπίο ήταν σα να χιόνισε. Ήταν λίγο τρελό. Αλλά, το επόμενο πρωί ήταν πολύ ωραίο το τοπίο. Είχε καθαρίσει».
Στον Ερύμανθο επισήμανε τη βοήθεια του Δημήτρη Σκέντζου της Αγωνιστικής Κίνησης Πάτρας ενάντια στα Αιολικά: «Δραστηριοποιηθήκαμε, μπήκαμε στο πλαίσιο, τους λόγους για τους οποίους έγινε η προσπάθεια. Είναι μία προσπάθεια για να αντισταθούμε σε αυτό το νέο νομοσχέδιο της πράσινης ανάπτυξης και της καταστροφής με το «φύτεμα» (σ.σ. όπως είπε χαρακτηριστικά) των νέων ανεμογεννητριών. Να το μάθει ο κόσμος. Είναι ένα μέσο αγώνα να διαδοθεί μία άποψη. Το θέμα αθλητισμός δεν είναι κάτι ιδεολογικά ουδέτερο. Χρησιμοποιείται από το κράτος, από αυτούς που έχουν το χρήμα για να κατευθύνουν καταστάσεις. Κι εγώ προσπαθώ να προωθήσω κάποιες ιδέες (σ.σ. αντίστασης σε όλο αυτό)».
Ζήτημα ιδεολογίας; Ο Δημήτρης έδωσε το δικό του στίγμα: «Υπάρχουν κάποια θέματα. Δεν είναι θέμα είμαι Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός. Υπάρχουν κάποια ζητήματα, φλέγοντα ζητήματα, πρέπει να εκφράσουμε άποψη, να μην είμαστε απαθείς και αμέτοχοι. Δηλαδή αν τους αφήσουμε να καταστρέψουν όλες τις βουνοκορφές, να διαλύσουν τα πάντα; Όπως έχει γίνει σε ένα τεράστιο μέρος της Ελλάδας. Και όπως φαίνεται τώρα επιταχύνεται αυτή η κατάσταση. Και πραγματικά τα βουνά που έχω περάσει, τα πιο πολλά δεν έχουν καταστραφεί. Η Πελοπόννησος δεν είναι κατεστραμμένο μέρος». Ευτυχώς, θα προσθέταμε εμείς…
Όταν ρωτήθηκε αν συνάντησε κάποια ανεμογεννήτρια κατά τη διάρκεια του σπουδαίου δρομικού του εγχειρήματος, ο Δημήτρης Δημητρίου είπε πως «από μακριά φυσικά και υπήρχαν ανεμογεννήτριες», αλλά όχι τόσες όπως πάνω από την Πάτρα. Αυτή ήταν και η τελευταία ερώτηση. Είχε έρθει, πια, η ώρα για ξεκούραση, αλλά και για να απολαύσει τα vegeterian εδέσματα που είχε ετοιμάσει η Λένα μας.
Φυσικά, αυτά ήταν μόνο τα πρώτα λίγα λόγια από τον εξαντλημένο από την προσπάθεια, αλλά και ενθουσιασμένο για την επιτυχή ολοκλήρωση του δύσκολου εγχειρήματος, Δημήτρη Δημητρίου. Όσα μας επέτρεψε η στιγμή -και το πάθος μας- να τον ρωτήσουμε, μετά την τελευταία ημέρα κατά την οποία διένυσε τα 80 τελευταία χιλιόμετρα μέχρι το σημείο άφιξης και τερματισμού του! Τον Ισθμό της Κορίνθου.
- Περισσότερες φωτογραφίες από το εγχείρημα του Δημήτρη με δικά του σχόλια μπορείτε να βρείτε στη σελίδα: Mountain running and more
Και ενώ έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος για τον “Σαύρα”, αυτός του “Peloponnesus Lizard Ultra Tour 2020”, η δήλωσή του την επόμενη κιόλας ημέρα, λέει πολλά…
«Αλήθεια ποιά είναι η επόμενη στάση του lizard ultra tour και πότε ξεκινάει;»
Η διαδρομή όπως καταγράφηκε από τον Δημήτρη Δημητρίου:
1η Ιούνη
Αφετηρία (και τερματισμός Ισθμός Κορίνθου)
Κόρινθος
Παραλιακά προς Κιάτο
Από άσφαλτο προς χωριό Κεφαλάρι κάτω από την Μικρή Ζήρεια
Από μονοπάτι και off road στις κορυφές της Μικρής Ζήρειας, Χιόνι και Νούσια
Κατάβαση στην Χαράδρα – κοιλάδα της Φλαμπουρίτσας
Ανάβαση προς κορυφή Μεγάλης Ζήρειας
Διακοπή πορείας λόγω κακοκαιρίας το μεσημέρι και 1η διανυκτέρευση
2η μέρα
Κορυφή Μεγάλης Ζήρειας
Κατάβαση προς χωριό Γκούρα
Πορεία προς λίμνη Δόξα
Ανάβαση προς διάσελλο Κυνηγού στην Ντουρτουβάνα Χελμού
Βροχόπτωση …και τρέξιμο προς χωριό Ελατόφυτο με ζέστη
Ανάβαση προς ψηλότερη κορυφή Χελμού “Ψηλή κορφή” 19:30
Κατάβαση προς χωριό Λούσια και βραδινή πορεία τρεξιμο προς Καλάβρυτα 2η διανυκτέρευση έξω από τα Καλάβρυτα
3η μέρα
Τρέξιμο 30 περίπου χλμ. προς Ερύμανθο και χωριό Τσαπουριά
Ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή και Κατάβαση στο Αλεποχώρι. Τρέξιμο προς χωριό Ερυμάνθια από άσφαλτο. Γεύμα δημητριακά-βρώμη-σοκολάτα-φιστίκια. 22:00 τρέξιμο άσφαλτο μέχρι έξω από χωριό Αγία Τριάδα από τον δρόμο Πάτρα-Τρίπολη.
3η διανυχτερευση.
4η μέρα
Τρέξιμο άσφαλτο με ήλιο προς πόλη Πύργου από τον δρόμο προς Αμαλιάδα και μετά τον δρόμο από χωριό Οινόη (μονοπάτι Εκεχειρίας). 14:00 έφτασα. Περπάτημα στην πόλη. Πορεία προς Κυπαρισσία. Στάση στον Αλφειό. Πολύωρο τρέξιμο στην άσφαλτο. Σωματικές εμπλοκές. Άφιξη 2:00 και 4η διανυκτέρευση στην παραλία Καλά Νερά Κυπαρισσίας.
5η μέρα
Πορεία τρέξιμο σε άσφαλτο 60+ χλμ. προς Καλαμάτα. 5η διανυκτέρευση. Δερματικά προβλήματα στα πόδια. Πολύ ζέστη και εξάντληση. 5η διανυκτέρευση στον αίθριο χώρο του καταστήματος του φίλου Βασίλη Κουμανάκου.
6η μέρα
Ταΰγετος. Ανάβαση στην κορυφή Καλάθια. Ψηλόβροχο. Κατεύθυνση προς το χωριό Πηγάδια από χωματόδρομους και μονοπάτια. Περπάτημα στο φαράγγι και ανάβαση στις ψηλότερες κορφές. κορυφή Χαλασμένο και Προφήτης Ηλίας. Κατάβαση προς το καταφύγιο και 6η διανυκτέρευση έξω.
7η μέρα
Τρέξιμο σε μονοπάτια και καλντερίμια προς Σπάρτη. 13:00 φτάνω Σπάρτη με πολύ ζέστη.
Κυριακή με κλειστά τα σούπερ μάρκετ. Πορεία σε άσφαλτο και τρέξιμο προς το χωριό Βαμβακού στον Πάρνωνα όπου φτάνω στις 21:30. Γεύμα και βραδινή ανάβαση από μονοπάτια προς το καταφύγιο για την 7η διανυκτέρευση έξω από το καταφύγιο.
8η μέρα
Ανάβαση στη Μεγάλη Τούρλα 09:10. Κατάβαση, τρέξιμο σε μονοπάτι και μετά από χωματόδρομο προς το χωριό Κατρίν. Άλλα 30 χλμ. για Τρίπολη στην άσφαλτο. Τρίπολη 19:00. Διανυκτέρευση κάπου κοντά στην περιοχή-χωριό Περιθώρι Μαίναλου.
9η μέρα
Διάσχιση Μαίναλου από μονοπάτια και off road. Κορυφή Οστρακίνα 5:30. Κατάβαση από μονοπάτι στο χωριό Λεβίδι 19:15. Πεζοπορία και τζόκινγκ προς το χωριό Κάνδυλα κάτω από τον Ολίγυρτο. 23:30. Τρέξιμο προς το διάσελο Προφήτη Ηλία. Νυχτερινή ανάβαση σε μονοπάτι και off road μέχρι περίπου 300m κάτω από την κορυφή Σκίπιζα Ολίγυρτου όπου και διανυκτέρευσα για 9η και τελευταία φορά.
10η μέρα
Ανάβαση στην κορυφή. Κατάβαση off road, μονοπάτι και χωματόδρομο μέχρι το χωριό Λούκα. Τρέξιμο σε άσφαλτο στην περιοχή της λίμνης Στυμφαλία μέχρι Κιάτο 45km και μετά παραλιακά μέχρι Ισθμό όπου και τερμάτισα το εγχείρημα στη γέφυρα. Ευχαριστώ όσες και όσους με υποδέχτηκαν. 21:20, 10 Ιούνη 2020.
Σύνολο 9 μέρες και 21 ώρες.
