Μία μοναδική ευκαιρία να γνωρίσω την πανέμορφη Τήνο ήταν το Tinos Challenge. O έκτος και τελευταίος σταθμός του πρωταθλήματος Cyclades Trail Cup 2017 που διεξαγόταν στο θαυματουργό νησί στις αρχές του Δεκεμβρίου…
• Του Αργύρη Κριθαρούλα (argiris@irunmag.gr)
Eμείς, ως iRun Team και όσοι τυχεροί συμμετέχοντες δρομείς γνώρισαν την ξεχωριστή αυτή διοργάνωση, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι το θαύμα της Τήνου δεν είναι μόνο η εικόνα της Παναγίας, που την έχει κάνει ξακουστή. Είναι η άγρια ομορφιά που σε συνεπαίρνει, βράχοι σμιλεμένοι από τον άνεμο, παραλίες με βαθιά μπλε νερά, κυκλαδίτικα χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές. Τα 750 ξωκκλήσια και εκκλησίες, οι 600 περιστεριώνες και οι 34 οικισμοί είναι μόνο μερικοί από τους θησαυρούς που κρύβει αυτό το υπέροχο νησί των Κυκλάδων και το Tinos Challenge μας καλούσε για να τους ανακαλύψουμε μέσα από το σύνολο των εκδηλώσεών του…
«Είναι ένας εναλλακτικός αγώνας ορεινού τρεξίματος όπου ο αθλητισμός “παντρεύεται” με την αστρονομία και την γαστρονομία», είχε συστήσει ο εμπνευστής και διοργανωτής του, Ρόμπερτ Καραλής, το Tinos Challenge, που θα προσφέρει στους αθλητές και τους συνοδούς τους μια ολοκληρωμένη “γεύση” της Τήνου!
«Άνοιξη» στην καρδιά του χειμώνα!
Αυτός ο τίτλος μου “καρφώθηκε” στο μυαλό, τρέχοντας ο ίδιος στον αγώνα του 2017. Είχα ήδη συμμετάσχει τον Σεπτέμβριο στoν πρώτο μου αγώνα του Cyclades Trail Cup στην Άνδρο, το Andros Trail Race, μένοντας κατενθουσιασμένος από την καλοσχεδιασμένη διαδρομή, το ορεινό τρέξιμο στο φθινοπωρινό νησιώτικο σκηνικό και όλα τα δρώμενα που συνόδευαν τη διοργάνωση για να με κάνουν να την αγαπήσω!
Η πρόκληση, όμως, να δοκιμάσω το Tinos Challenge, έναν ορεινό αγώνα σε νησί μέσα στον χειμώνα ήταν άκρως δελεαστική. Έτσι και έγινε, τα εισιτήρια για απόπλου από Ραφήνα έκλεισαν καθώς και όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες για το αγωνιστικό ρεπορτάζ του iRun …and i am free!
Παρά την αρχική «χαλάστρα» του τότε πρωινού απαγορευτικού απόπλου από Ραφήνα, η αναχώρισή μας στις 2 Δεκέμβρη έγινε τελικά από τον Πειραιά, καταφέρνοντας να μεταβούμε στην Τήνο παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Οι κινήσεις μας έπρεπε να είναι γρήγορες, αφού το πρόγραμμα της διοργάνωσης ξεκινούσε με την πρώτη αγωνιστική δοκιμασία -call me challenge-, το Vertical του 1,5 χιλιομέτρου.
Παραλαβή αριθμού, εν μέσω χαιρετισμών σε γνωστούς trail lovers, στο παλιό σχολείο των Υστερνίων από την επίτιμη εθελόντρια του πρωταθλήματος, τη Λουΐζα, και κατευθείαν στην χωρίς ανάσα «ανιχνευτική» κατάβαση προς την παραλία του Όρμου των Υστερνίων για να ξεκινήσει το πρώτο αγώνισμα του Challenge. Αφού συγκεντρωθήκαμε στο χαμηλότερο σημείο της διαδρομής, ο Ρόμπερτ έδινε το πρόσταγμα των σταδιακών εκκινήσεών μας, μιας και το μονοπάτι θα ήταν στενό και κακοτράχαλο.
Ακολούθησε μια παιχνιδιάρικη και γρήγορη ανάβαση στο χωμάτινο μονοπάτι με αρκετά πέτρινα διαμορφωμένα σκαλοπάτια μέχρι την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο κέντρο του οικισμού, δίνοντάς μας στο πρώτο μέρος του ιδιαίτερα, την αίσθηση του τερέν που θα συναντούσαμε την επόμενη μέρα. Τα 325 μέτρα της υψομετρικής του Vertical ήταν υπεύθυνα για να αναζητήσουμε στη συνέχεια το επίσης εναλλακτικό pasta party που ακολούθησε…
Η κλασική μακαρονάδα με την πεντανόστιμη σάλτσα ήταν το πρώτο πιάτο, μιας και συνοδευόταν από ζεστή σούπα και τοπικά χοιροσφάγια που επιμελώς είχαν προετοιμάσει οι άνδρες του τοπικού συλλόγου Υστερνιωτών. Οι πιο τολμηροί γεύτηκαν το τοπικό κρασί -και εγώ σε αυτούς- ενώ κάποιοι ξεκίνησαν και τους χορούς μέσα σε μια άκρως εγκάρδια και φιλική ατμόσφαιρα!
Η μέρα σίγουρα δεν θα συνέχιζε ανιαρά, μιας και η τεχνική ενημέρωση και οι λοιπές εκπλήξεις που την ακολούθησαν έλαβαν χώρα στο «μυστηριακό» τοπίο της Μονής Ιεράς Καρδίας στο όρος Ξώμβουργο! Τον ορεινό αυτό όγκο που δεσπόζει επιβλητικά πάνω από τη Χώρα της Τήνου και από τον οποίο θα δινόταν και η εκκίνηση των 2 βασικών διαδρομών, των 4 και 20 χιλιομέτρων.
H αλήθεια είναι ότι το να φτάνεις μέσα στη νύχτα στο απόμακρο μοναστήρι με ελάχιστο φωτισμό στον δρόμο που οδηγούσε σε αυτό, ήταν μια μικρή περιπέτεια! Το σκηνικό όμως που μας περίμενε μέσα, με τον πλούσιο μπουφέ των παραδοσιακών εδεσμάτων από τη μία και τη βιτρίνα με τα πιο πρωτότυπα έπαθλα (φωτό δεξιά) που έχω δει σε αγώνα, μας άνοιξε αμέσως την όρεξη για… άρτο και θεάματα. Ο διοργανωτής του αγώνα, Ρόμπερτ Καραλής, ως φιλόξενος οικοδεσπότης της βραδιάς φρόντισε να μας κατατοπίσει για την ιστορία της Μονής αλλά και για τις λεπτομέρειες του αυριανού βασικού αγώνα.
Δυστυχώς η προγραμματισμένη βραδιά αστρονομίας δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί λόγω καιρού, αλλά μας αποζημίωσε αμέσως ο τεχνικός διευθυντής του αγώνα, με την έξυπνη ιδέα του: να δώσει σε όλους την ευκαιρία να μάθουν τις βασικές αρχές της πλοήγησης επί αγνώστου εδάφους με χάρτη -κανονικό όχι ψηφιακό- και την κλασσική πυξίδα! Πράγματι, το ενδιαφέρον όλων ήταν θερμό, και μεταξύ εδεσμάτων και κουβεντούλας για τον αυριανό αγώνα, η ώρα κύλησε γοργά και όμορφα…
Το Μοναστήρι της Ιεράς Καρδίας του Ιησού, στο Εξώμβουργο της Τήνου, θεωρείται από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ελλαδικής Καθολικής Εκκλησίας. Το 1663 οι Πατέρες Ιησουίτες φτάνουν στην Τήνο και εγκαθίστανται στο Εξώμβουργο. Το 1722 τους παραχωρείται, από τον καθολικό Επίσκοπο, ο ναός της Αγίας Αικατερίνης και δύο χρόνια αργότερα χτίζουν δίπλα νέο ναό (Αγία Σοφία) όπου παραμένουν μέχρι την εγκατάσταση τους στα Λουτρά (1837). Ο ναός επισκευάζεται το 1897 και μετονομάζεται σε ναό της Ιεράς Καρδίας του Ιησού. Το 1920 εγκαταλείπεται και ανακαινίζεται εκ νέου το 1941.
Η πρόκληση που έγινε λατρεία!
Ξημέρωσε η Κυριακή που όλοι περιμέναμε, με το «μενού» της διοργάνωσης να περιλαμβάνει ακόμα και γευστικότατο πρωϊνό -αθλητικής διατροφικής αξίας- από τοπικό τηνιακό εστιατόριο. Ο καιρός, αν και αρκετά δροσερός εκείνη τη μέρα, έδειχνε ότι θα μας κάνει την χάρη να μη βρέξει. Έτσι θα γλυτώναμε και τα γλυστρίματα στο αρκετά τεχνικό πετρώδες κομμάτι της διαδρομής, κάτι που ήδη είχαμε ενημερωθεί επισταμένως να προσέχουμε. Μετά και τις τελευταίες τεχνικές οδηγίες του Ρόμπερτ Καραλή για τους σταθμούς ανεφοδιασμού και την πρόγνωση του καιρού, όλοι ήμασταν έτοιμοι να ξεχυθούμε στο πολύ ενδιαφέρον τερέν του Tinos Challenge… Έτοιμοι για real trail running δηλαδή!
Η εκκίνηση δόθηκε -με κανονιοβολισμό μάλιστα!- και οι 130 αθλητές των δύο διαδρομών, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, είχαμε την τύχη να τρέξουμε σε πανέμορφα παραδοσιακά πέτρινα και μαρμάρινα καλντερίμια, να διασχίσουμε καταπράσινα (λόγω των τελευταίων βροχών) τοπία, να πιούμε γάργαρο νεράκι από φυσικές πηγές και να διασχίσουμε, ούτε ένα ούτε δύο, αλλά δεκατρία γραφικά χωριά της Τήνου (η Κώμη και το Αγάπι τα αγαπημένα μου, χωρίς να θέλω να αδικήσω κανένα άλλο).
Έτσι, ενώ ο αγώνας ξεκινά από ψηλά, στο μοναστήρι της Ιεράς Καρδίας, κατευθύνεσαι αρχικά κατηφορικά προς τον οικισμό του Κουμάρου. Μέσα από όμορφα μονοπάτια που σε βάζουν στην καρδιά του νησιού, τρέχοντας μεγάλο ποσοστό σε παραδοσιακά πέτρινα και μαρμάρινα καλντερίμια, περιηγήσε στην ορεινή Τήνο, ξεχνώντας κάποιες φορές ότι είσαι σε Κυκλαδίτικο νησί.
Όπως για παράδειγμα στο χωριό Βωλάξ, ή Βώλακας που είναι χτισμένο στα 284 μέτρα, σε ένα μικρό οροπέδιο στη μέση της Τήνου. Εκεί βρίσκεσαι μέσα σ’ ένα σχεδόν απόκοσμο τοπίο ανάμεσα σε ολοστρόγγυλους και ζωόμορφους βράχους που κείτονται διάσπαρτοι σε όλη την έκταση. Η φαντασία μου, ή η κούραση της στιγμής μπορεί να μετέτρεψε το μυστηριακό αυτό σκηνικό σε στίβο μάχης τιτάνων, αλλά ως γνώστης των γεωλογικών φαινομένων με ηρεμεί η επιστημονική εξήγηση ότι αποτελούν έργο της χημικής και αιολικής διάβρωσής τους…
Το επόμενο χωριό που θα συναντήσω με επαναφέρει στο αγαπημένο όλων κυκλαδίτικο σκηνικό. Το Αγάπι είναι σκέτη Αγάπη, χτισμένο με τη χαρακτηριστική κατάλευκη αρχιτεκτονική στις πλαγιές του βουνού, να αγναντεύει τις καταπράσινες ρεματιές, τα γραφικά γεφύρια και τους περιστεριώνες. Φτάνοντας σε αυτό, όπου συναντάμε και τον 1ο σταθμό ανεφοδιασμού (πάντα με ξεχωριστά παραδοσιακά προϊόντα στη διάθεσή μας), εντυπωσιάζεσαι από τις γραφικές του καμάρες, τα δαιδαλώδη κυκλαδίτικα στενάκια, τα εντυπωσιακά υπέρθυρα και τις φυσικές του πηγές. Τι όμορφη διέλευση! Σκέφτηκα να σταματήσω για περισσότερη ώρα, αλλά όταν με προσπερνούσαν άλλοι δρομείς θυμήθηκα ότι τρέχω και σε αγώνα, extreme edition μάλιστα, σύμφωνα με τ΄ όνομά του!
Το Σκλαβοχώρι, ο Σκαλάδος, ο Κρόκος, η Περάστρα, η Κώμη, το Σμαρδάκιτο, ο Ταραμπάδος, ο Κάμπος, τα Λουτρά και η Ξίναρα ήταν τα υπόλοιπα χωριά που περάσαμε στα 20 συνολικά χιλιόμετρα της διαδρομής του Tinos Challenge και οι λόγοι που αποφάσισα να επιδιώξω μια μελλοντική εξόρμηση στην Τήνο, σε πιο χαλαρούς ρυθμούς βέβαια, πεζοπορικού και φυσιολατρικού προσανατολισμού…
Πάντως, οι εναλλαγές της διαδρομής από τα μονοπάτια και τα καλντερίμια στα περάσματα των οικισμών σε έκανε να “τρως” εύκολα τα χιλιόμετρα και τα δυσκολότερα κομμάτια της θετικής υψομετρικής (920μ. περίπου). Οπότε, θα έλεγα ότι ο αγώνας ενδείκνυται και για πιο αρχάριους δρομείς που θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε αυτά τα χιλιόμετρα, ή για έμπειρους που θέλουν να “παίξουν” σε γρήγορες ταχύτητες για ορεινό τρέξιμο. Η πλούσια παλέτα χρωμάτων του τηνιακού τοπίου και το τέλειο κλίμα για την εποχή, με έκαναν να πιστεύω ότι τρέχουμε μέσα στην Άνοιξη!
Όσο για τους σταθμούς ανεφοδιασμού, ήταν τέσσερις και επαρκέστατοι, πρόσφεραν όπως προείπα εκτός από τα βασικά ξηρούς καρπούς, σταφίδες, φρούτα και λιχουδιές με παραδοσιακά τηνιακά προϊόντα, ακόμα και δροσερή μπύρα “Νήσος”, ενώ η ασφάλεια που ένιωθες από τη συχνή παρουσία των Σαμαρειτών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού κατά μήκος της διαδρομής ήταν δεδομένη.
Μετά το τελευταίο χωριό της διαδρομής, την μεσαιωνική Ξινάρα, που είναι χτισμένη στους πρόποδες του Ξώμβουργου, ακολουθούσε ένα χωμάτινο, ελαφρώς πετρώδες ανηφορικό κομμάτι 2 περίπου χιλιομέτρων για να μας οδηγήσει πίσω στο σημείο της εκκίνησης, στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Καρδίας. Παύση χρονομέτρου, η Αριάνα από την Άνδρο να μας υποδέχεται με ζητωκραυγές, -άραγε πήγα τόσο καλά; δεν θυμάμαι καν- και το ιδιαίτερο ξύλινο μετάλλιο με το σήμα κατατεθέν του αγώνα, τον τράγο, να πάλλεται στο στήθος μου. Η αγκαλιά της καλής μου συζύγου Κατερίνας, που περίμενε καρτερικά εξερευνώντας όλες τις γωνιές της Μονής, το επιστέγασμα της όμορφης εμπειρίας μου, και μία τελευταία “επιδρομή” στον υπερπλήρη πάγκο αποκατάστασης του Tinos Challenge επιβεβλημένη!
Όλα κύλησαν υπέροχα, η “Άνοιξη” και ο αγώνας μπήκαν στην καρδιά μου εν μέσω χειμώνα και για μία ακόμη φορά σκέφτηκα πόσο τυχεροί είμαστε που μπορούμε να απολαμβάνουμε τέτοιες αθλητικές εκδηλώσεις, που δεν προσφέρουν μόνο το αίσθημα της προσωπικής επιτυχίας του στόχου αλλά και της ψυχικής ολοκλήρωσης μέσα στο μοναδικής αξίας ελληνικό περιβάλλον!
> Φωτογραφίες με τους πρωταγωνιστές του Tinos Challenge Extreme Edition 2017 και πολλούς φίλους που συμμετείχαν στη διοργάνωση του Cyclades Trail Cup
